Οι ήχοι ή καλύτερα οι μουσικοί φθόγγοι στη μουσική, αποτελούν το βασικό υλικό στοιχείο με το οποίο η ίδια εκφράζεται. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε ο άνθρωπος να δημιουργήσει μουσική. Έτσι η μουσική ονομάστηκε ως γλώσσα της ψυχής. Όμως η ίδια η Μουσική, η ουσία της, δεν περικλείεται ούτε και περιορίζεται στο υλικό που χρησιμοποιεί για την έκφρασή της, γιατί η ίδια είναι άχρονη και άπειρη όπως η ίδια η φύση του σύμπαντος και του χρόνου. Οι ήχοι αποτελούν το μέσο, την γλώσσα μέσω της οποίας εκφράζεται μία μουσική ιδέα κι έτσι αποτελούν την προσωπικότητα της μουσικής, αλλά πώς να καταλάβεις αυτήν την μεταφυσική όψη της χωρίς, να γνωρίσεις την υλική της έκφραση και υπόσταση;
Το μεγαλείο της πραγματικής Μουσικής βρίσκεται πίσω και πέρα απ’ τους ήχους, στην Σιωπή και, μόνο αυτός που έχει μάθει την τέχνη της Σιωπής, μπορεί ν’ αφουγκραστεί τους ψιθύρους του αόρατου κόσμου, ν’ ακούσει τον άηχο ήχο, τη Φωνή της Σιγής.
Ο Δάσκαλος της Σιωπής, και σύμφωνα με έναν τίτλο βιβλίου «Ο γιος της Σιωπής», ο Πυθαγόρας , είχε φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο «ευαισθησίας» ώστε ν’ ακούει (όχι με τα φυσικά αυτιά) την συμφωνία του ουρανού, την μουσική των ουράνιων σφαιρών. Για τον Πυθαγόρα και τους μαθητές του, η αρμονία ξεκινά με το ν’ ανακτηθεί μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, στην ψυχή του. Η τέχνη λοιπόν του Δασκάλου ως Μουσικός, συνέβαλε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η αρμονία της ψυχής προκύπτει από την συνισταμένη των μερών που την απαρτίζουν (Σώμα, Ψυχή, Νους). Κάθε δυσαρμονία της ψυχής προέρχεται απ’ τους θορύβους της επαφής της με το σώμα (ασυνείδητο) και για κάθε δυσαρμονία, καθορίζονταν ανάλογη μελωδία και ρυθμός προκειμένου να την θεραπεύσουν. Σύμφωνα με κάποιες κατοπινές παραδόσεις, ένα ανέκδοτο λέει ότι ο Πυθαγόρας θεράπευσε έναν μεθυσμένο αλλάζοντας το είδος μουσικής που έπαιζαν εκείνη τη στιγμή.
Καθώς το άτομο είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας και του σύμπαντος, ο Πλάτωνας δίνει εξαιρετική σημασία στην μουσική διαμόρφωση των νέων, καθώς ο ρυθμός και η αρμονία εισχωρούν στο εσωτερικό της ψυχής και μπορούν να επιφέρουν θετικά ή καταστροφικά αποτελέσματα στον χαρακτήρα τους. Πρότεινε, οι νέοι να εκπαιδεύονται με γυμναστική και μουσική. Γυμναστική για το σώμα και μουσική για την ψυχή. Σαν μουσική εννοούσαν τις επιστήμες των Μουσών, αστρονομία, αριθμητική, γεωμετρία και αρμονία.
Η δωρική αρμονία ήταν εκείνη που πρόσφερε το θάρρος και την εγρήγορση σε περίοδο πολέμου, ενώ η φρυγική, έδινε την σωφροσύνη και αυτοέλεγχο στην περίοδο ειρήνης.
Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των παραδόσεων, όλων των αρχαίων λαών, ότι η μουσική σαν Τέχνη – Επιστήμη , δεν εφευρέθηκε απ’ τον άνθρωπο αλλά ότι του δόθηκε αυτή η γνώση από τους θεούς.
Η Τέχνη λοιπόν είναι ο δρόμος εκείνος που έχει ως απώτερο σκοπό να μας οδηγήσει στην κρυμμένη ενότητα του κόσμου, στην σύνδεση που υπάρχει στα επιμέρους με το όλο. Δίχως Τέχνη δεν υπάρχει πολιτισμός καθώς ο ρόλος της είναι συνυφασμένος και με άρρηκτους δεσμούς συσχετισμένος με τις άλλες τρεις κοινωνικές λειτουργίες που όλες μαζί θεμελιώνουν την πυραμίδα του Πολιτισμού.
α προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη κοινωνία στο σύνολό της αλλά και κάθε άνθρωπος ατομικά, οφείλεται στην έλλειψη αρμονίας. Αυτή δεν είναι μία νέα θεώρηση και όπως είδαμε ήταν θεμελιώδης ιδέα του κάθε αρχαίου πολιτισμού.
Κάτι τέτοιο είναι άμεσα συνυφασμένο με τις αλλαγές και καινοτομίες που έκαναν οι σύγχρονες βιομηχανίες της «τέχνης».
Ξένα -ως προς την αρχαία εσωτερική μουσική παράδοση των λαών- στοιχεία αλλοίωσαν την μουσική δημιουργία και έκφραση. Υπάρχει μία τάση φυγής προς τα εμπρός, μία μανία προς κάθε τι το νέο, υποτιμώντας κάθε τι το παραδοσιακό, καθώς θεωρείται «φορεμένο» και ξεπερασμένο. Κατά την διάρκεια των αιώνων συντελέστηκε μία σταδιακή απώλεια συμφωνίας μεταξύ αριθμών και μουσικών αξιών. Η αλλαγή των μουσικών κλιμάκων με τις αντίστοιχες δονήσεις των ήχων, μελωδιών και ρυθμών, ξεχάστηκαν ή προσπεράστηκαν για χάρη της μόδας. Προς χάρης αυτής της μόδας, όπου κυριαρχεί ο εγωισμός και η αυτοπροβολή, ο άνθρωπος θυσίασε την εσωτερική του ισορροπία, την συνοχή του με τον συνάνθρωπο και την επαφή του με τα άλλα βασίλεια της φύσης.
Οι σημερινές πόλεις πάλλονται σε ξέφρενους ρυθμούς και οι θόρυβοι που εκπέμπουν «βρίζουν τ’ αυτιά μας» όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ινδιάνος αρχηγός στην απάντησή του στον πρόεδρο της Ουάσιγκτον.
Προτείνουμε λοιπόν μία νέα Τέχνη που θα συλλέξει τα καλύτερα στοιχεία από τις παραδόσεις και τους κλασσικούς, συνδυάζοντάς τα με τα σύγχρονα. Έτσι μία Τέχνη με μεταφυσικό μήνυμα και ταυτόχρονα με μια ομορφιά ικανή να μαλακώσει και τις πιο σκληρές καρδιές, κάνοντάς τες προσιτές στην συναδελφοσύνη.
Την αληθινή ομορφιά, την αισθάνεται κανείς με την ψυχή πριν την καταλάβει το μυαλό.