Η Θέληση

Αυτή είναι η εξαιρετική Δύναμη, είναι η μεγάλη ώθηση που θέτει σε κίνηση όλο το Σύμπαν. Ούτε η Μάγια ξεφεύγει από την ελκτική δύναμη της θέλησης, καθώς η Μάγια αναπτύσσει το παιχνίδι της με την κυριαρχία της θέλησης.

Είναι τόσο απεριόριστη αυτή η Δύναμη, που εφαρμόζεται στις πιο διαφορετικές ευκαιρίες. Με τη θέληση η πέτρα διατηρείται χωρίς να αποσυντίθεται, τα μόρια του σώματος δεν διαλύονται ούτε χάνουν το σχήμα τους και είναι επίσης η θέληση αυτή που κάνει τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος να περιφέρονται γύρω από έναν κεντρικό Ήλιο. Η δύναμη είναι πάντοτε η ίδια, μόνο που όσο πιο ψηλά ασκείται τόσο πιο λεπτή, πιο δυνατή και πιο τέλεια είναι.

Αυτή η μεγάλη Δύναμη περικλείει το μυστήριο της Ζωής. Αυτή είναι η Ζωή που εμφανίζεται σε όλα τα όντα. Εκδηλώνεται στο μικρό έντομο, που παλεύει θαρραλέα για την ύπαρξή του και καταφεύγει σε χίλιες κρυψώνες κι ελιγμούς, για ν’ αποφύγει την ασυνείδητη καταστροφή, που θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε σε βάρος του ακόμα και μ’ ένα δάχτυλο. Ακούγεται στη μικρή γάτα που νιαουρίζει λυπημένα, καθώς προσπαθεί να ξεφύγει από τον θάνατο που παραμονεύει. Τη βλέπουμε σε μια σταγόνα νερό που επιζητά να φτάσει στον ωκεανό και στο μικροσκοπικό φυτό που ξεπροβάλλει απελπισμένο μέσα από δυο πέτρες στο δρόμο και διεκδικεί με πείσμα το πράσινο δικαίωμά του στη ζωή. Η ίδια Ζωτική Δύναμη κάνει να εκραγεί σε χίλια φώτα ένα αστέρι πριν εμφανιστεί, για να μείνει η λάμψη εκεί που πριν υπήρχε ένα σώμα. Είναι αυτό που παροτρύνει τον άνθρωπο να κάνει απογόνους, εξαιτίας του φόβου του ότι μπορεί να τελειώσει η ζωή μ’ αυτόν. Είναι η έμπνευση του ποιητή που μεταφράζει σε ερωτικά λόγια το συναίσθημά του, για να μην πεθάνει μέσα στη στασιμότητα. Είναι το δυναμικό της ψυχής, που ανοίγει δρόμο μέσα από το σκοτάδι της ύλης μας κι επιβάλλεται με θάρρος λόγω της ίδιας της ανωτερότητάς της.

Όλα αυτά και πολύ περισσότερα αποτελούν τη θέληση, και στην περίπτωση που αυτή μας διακατέχει, είναι η ενέργεια που θέτουμε στο παιχνίδι της ψευδαίσθησης, όπου συγκεντρώνουμε όλο και περισσότερες δυνάμεις για να περάσουμε από το σκοτάδι της μη γνώσης στη λάμψη της σοφίας. Η Μάγια εφαρμόζει ηθελημένα τα τεχνάσματά της, γιατί η θέλησή της είναι να μην εξαφανιστεί ποτέ ο κόσμος μας της ύλης και της μορφής, ενόσω διαρκεί η ευφυΐα της κι ενόσω δεν αλλάζει η αθώα και αγνώμων ευπιστία μας. Στον άνθρωπο η θέληση εμφανίζεται πάνω και κάτω, στο αδρανές της ύλης και στο αιθέριο της ψυχής. Αν η θέληση κατεβαίνει στα ανθρώπινα επίπεδα και παρουσιάζεται πιο χαμηλά, είναι γιατί εμφανίζονται οι τόσο γνωστές εκφράσεις: “θέλω” ή “δεν θέλω”, “θα το κάνω” ή “δεν θα ξανακάνω κάτι τέτοιο”. Το να θέλουμε επιτακτικά είναι η αντανάκλαση που μας αφήνει η θέληση να δούμε, όταν αυτή έχει κατέβει μέχρι τα όρια του σώματος και των επιθυμιών του.

Ωστόσο, θέληση δεν είναι μόνο να θέλουμε, είναι επίσης το να μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Μια θέληση που δεν καταλήγει σε δράση, είναι μια δύναμη που κατασπαταλάται, ένας σπόρος που δεν δίνει καρπούς στη γη. Είναι όπως ένα ποτάμι που δεν φτάνει ποτέ στη θάλασσα ή όπως μια φωτιά χωρίς φως ούτε θερμότητα.

Εμείς οι άνθρωποι κάνουμε λίγα κι επιθυμούμε πολλά. Τα “θέλω” -χονδροειδείς απομιμήσεις της ανώτερης θέλησης- μας κατέχουν σχεδόν σε όλη τη ζωή και το υπόλοιπο του χρόνου μας εξανεμίζεται, καθώς φανταζόμαστε ότι επιτέλους κατορθώσαμε αυτό που τόσο πολύ θέλαμε, όταν δεν ασχολούμαστε με το πόσο θα υποφέραμε, αν χάναμε αυτό που θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε… Κι έτσι με όνειρα και λόγια χάνεται η ενέργεια της θέλησης, αυτή η ίδια που έθεσε τη Γη σε κίνηση, που δεν μπόρεσε όμως να κάνει τους ανθρώπους να δράσουν.

Είναι που δεν υπάρχει δύναμη στους ανθρώπους; Ασφαλώς και υπάρχει. Είναι η μεγάλη δύναμη της αδράνειας που πρέπει να νικήσουμε, για να μπορέσει η θέληση να εκδηλωθεί με την ικανότητά της για δράση.

Λόγω της αδράνειας ακολουθούμε τα παιχνίδια της Μάγια κι ακόμα συνεχίζουμε να παίζουμε, όταν με βάση τη λογική θα έπρεπε να πάψουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο… Με τη θέλησή μας σταματάμε το παιχνίδι των παιδιών, για να μπούμε σε νέους κύκλους δουλειάς, πάντα κρατημένοι από το χέρι της Μάγια, όμως ένα σκαλοπάτι παραπάνω.

Η αδράνεια είναι βαρύτητα, όμως υπάρχει μπροστά στους ευμετάβλητους ανέμους της Μάγια. Αυτή, στην ατέρμονη περιφορά της, κάνει να θέλουν οι άνθρωποι σήμερα ένα πράγμα κι αύριο άλλο. Το σημαντικό για τη Μάγια είναι να εξακολουθήσει η θέληση να είναι ένα παιδί σε ανθρώπους που ποτέ δεν έπαψαν να είναι παιδιά. Σήμερα μας αρέσει ένα πράγμα, αύριο άλλο…

Πότε θα στεριώσουμε; Πότε θα πάψουμε να είμαστε παιχνίδι των απατηλών ανέμων, συρόμενοι από το ίδιο το βάρος της αδράνειάς μας; Το θέμα δεν είναι να μην αλλάξουμε αλλά το να συναντήσουμε τις ρίζες που δεν αλλάζουν, για να επιτρέψουμε την ευτυχή ανάπτυξη των φύλλων και των φρούτων. Με άλλα λόγια, να βρούμε τις διαρκείς αξίες, ώστε να μπορούν οι περιστάσεις να μεταβάλλονται πάντοτε πάνω στην ίδια βάση, πάνω σ’ ένα μοναδικό Ιδεώδες.

Η Μάγια έχει θέληση, είναι ένα καλό παράδειγμα γι’ αυτό που δεν αλλάζει ποτέ μέσα στη διαρκή μεταβολή. Θα μπορούσαμε να συλλάβουμε κάτι πιο μεταβλητό μέσα από τα παιχνίδια της ψευδαίσθησης; Μπορείτε να φανταστείτε περισσότερα χρώματα, περισσότερες μορφές, περισσότερες πολλαπλότητες απ’ αυτές που προσφέρει η Μάγια; Ωστόσο, μέσα σ’ αυτόν το φαινομενικό στρόβιλο, Αυτή είναι ακίνητη και σίγουρη για την τελεολογία που τη διαπνέει. Η Μάγια παίζει πάντα. Ποτέ δεν παύει να παίζει, αν και μπορεί ν’ αλλάζει τα παιχνίδια της. Εμείς αγαπάμε τη Μάγια κάποιες στιγμές, εμψυχωμένοι από την απεριόριστη εκδήλωσή της, κι άλλοτε τη μισούμε, όταν νιώθουμε τα γερά νύχια της πάνω στη θέλησή μας για απελευθέρωση. Όμως, ενώ εμείς την αγαπάμε ή τη μισούμε, Αυτή εξακολουθεί να παίζει με τον κόσμο και τα όντα του, συνεχίζει να τα μεταφέρει προς το πεπρωμένο τους της μόνιμης ζωής, της σταθερής αναπαραγωγής, του αδιάκοπου πολλαπλασιασμού.

Αν ξεδιαλύνουμε το μυστικό της Μάγια, θα είμαστε όπως Αυτή, δηλαδή θα θέλαμε σήμερα αυτό που θελήσαμε χθες κι αυτό που θα θέλουμε αύριο. Θα πράτταμε σήμερα καλύτερα απ’ ό,τι χθες κι αύριο καλύτερα από σήμερα. Να παίζουμε, αλλά να ξέρουμε γιατί το κάνουμε. Να είμαστε με τη Μάγια ή χωρίς Αυτήν, γιατί έτσι το έχουμε αποφασίσει με τη θέλησή μας.

-από το βιβλίο “Παιχνίδια στον Καθρέφτη”, φιλοσοφικά δοκίμια για την απατηλότητα του κόσμου

Συγγραφέας: Delia S. Guzman