Η Νέα Ατλαντίδα

Ο FRANCIS BACON (1561-1626) θεωρώντας τον μύθο (κατ’ακολουθία του Πλάτωνα), όργανο για την αποκάλυψη της αλήθειας, πλάθει τον φιλοσοφικό μύθο της Ν.Ατλαντίδας, σαν απάντηση στο κοινωνικό κατεστημένο της εποχής του και την έξαρση του εμπορίου. Μια έξαρση, που δημιούργησε αυτοκρατορίες του χρήματος και μια ανεξέλεγκτη ανακατωσούρα των φυλών, των πολιτισμών, των ηθών και εθίμων.

Η «Νέα Ατλαντίδα», όπως και οι περισσότερες πολιτείες, θεμελιώθηκε σ’ένα απόμακρο νησί αυτάρκες και ετοιμοπόλεμο.

Η καρπερή γη προμηθεύει τα απαραίτητα αγαθά και οι ναυτικές δυνάμεις μπορούν να αποθαρρύνουν κάθε πιθανό εισβολέα.

Η πολιτεία υπήρχε απ’την εποχή της Ατλαντίδας με βασιλιά τον Αλταμπίν, έναν άριστο και ικανό πολέμαρχο, που κατόρθωσε να επιβάλλει την κυριαρχία του σε μια μεγάλη περίμετρο, κατανικώντας τους εχθρούς του.

Ένας άλλος ισχυρός άνδρας, ο Σολωμόντας, που έζησε γύρω στο 300 π.Χ., οραματίστηκε την ιδανική πολιτεία και βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος, νομοθετεί.

Απαγορεύει τον ερχομό των ξένων, σαν πρωταρχικό αίτιο εκφυλισμού και δημιουργεί ένα κλειστό σύστημα. Βέβαια διατηρεί νόμους, για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την περίθαλψη και βοήθεια των ναυαγών. Με άδεια μπορεί κάποιος να επισκεφθεί τη χώρα. Αν θέλει να μείνει, ακολουθεί τα ήθη και έθιμα της χώρας. Αν θέλει να φύγει είναι ελεύθερος, αρκεί να κρατήσει μια μυστικότητα γύρω απ’την ύπαρξη αυτού του τόπου. Η ιδανική όμως πολιτεία, ο «παράδεισος επί της γης», δίνει μία ουτοπικότητα και υπέρμετρη φαντασία, σε κάθε διήγηση. Αυτή η αφάνταστη ευτυχία και ομορφιά μετατρέπει σε ψέμα, τα λόγια, όποιου προσπαθήσει να την περιγράψει.

Τα ταξίδια των κατοίκων της χώρας περιορίστηκαν και απ’όσα γνωρίσουν, επιτρέπεται να κρατούν τα καλά και επιβάλλεται να διώξουν τα άσχημα. Η λογοκρισία και ο έλεγχος, είναι μία άλλη δικλείδα ασφαλείας.

Μια μέρα λοιπόν ένα καράβι με πενήντα άνδρες πλήρωμα, φθάνει στο λιμάνι μιας μικρής αλλά όμορφα χτισμένης πόλης. Ένα λιμάνι θεόσταλτο, αφού, ύστερα από μήνες που παράδερναν στις θάλασσες, είχαν σωθεί τα τρόφιμα, είχαν αρρωστήσει κι είχαν χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας.

Ξετυλίγοντας λοιπόν την ιστορία των ανδρών αυτών, ο Bacon, θα μας ξεναγήσει στην ουτοπική πολιτεία του. Μια πολιτεία με το αρσενικό όνομα «Μπενσαλέμ», που μάλλον σημαίνει «ο γυιός της Ειρήνης».

Χωρίς να αποτελούν μυστικό, ο δεσμός του Bacon με τις τεκτονικές στοές της Αγγλίας και οι ροδοσταυρικές του πεποιθήσεις, δημιουργούν εντύπωση οι πολλαπλές και ποικίλες αναφορές του σε Παλαιά και Καινή Διαθήκη καθώς και ο διάχυτος Χριστιανισμός, που ποτίζει το κείμενο. Αφού οι παραδόσεις της χώρας επέδειξαν έναν ισχυρό Βασιλιά-Πολεμιστή κι έναν άριστο Νομοθέτη, ένα θαύμα που συνέβη 20 χρόνια μετά την ανάληψη του Χριστού, δεν άφησε περιθώριο για την οποιαδήποτε άρνηση σε κάθε πολίτη. Όλοι πίστεψαν, πως η χώρα τους ήταν κάτι ιδιαίτερο και υπάκουσαν πειθήνια.

Περιγράφει λοιπόν ο Bacon μια στήλη φωτός να προβάλει μέσα από τη θάλασσα, με έναν πιο φωτεινό σταυρό στην κορυφή. Όσοι προσπάθησαν να πλησιάσουν, δεν τα κατάφεραν, εκτός από το σοφό της αδελφότητας του «Οίκου του Σολαμόνα». Ο κύλινδρος αυτός που ένωνε γη και ουρανό εξαφανίστηκε και στη θέση του έμεινε μια κέδρινη κιβωτός άβρεχτη και ανότιστη, που περιείχε τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, καθώς κι ένα γράμμα του Αγίου Βαρθολομαίου, που ο καθένας μπόρεσε να διαβάσει στη γλώσσα του. Και έτσι κάθε φράγμα δυσπιστίας, προς την ιδιαιτερότητα της χώρας έσπασε και όλοι πίστεψαν.

Ο «Οίκος του Σολαμόνα» ή Σολωμόντα ή «Κολλέγιο των έργων του εξαήμερου» θεμελιώθηκε από τον Σολαμόνα, τον μέγα νομοθέτη. Εκτός των άλλων αποτελεί και μία απάντηση του Bacon στις ψευδοεπιστήμες της εποχής του, καθώς και την έξαρση του χρηματικού εμπορίου.

Ο «Οίκος» αποτελεί το κέντρο των επιστημών και την επαφή της Πολιτείας με τον έξω κόσμο, μέσω των εμπόρων του φωτός. Των εμπόρων δηλαδή που δεν ενδιαφέρονταν για χρυσό και σκλάβους, παρά μόνον για γνώσεις, για «φως».

Ας γυρίσουμε όμως στους ναυαγούς. Αφού πήραν άδεια, απ’τις αρχές του τόπου, βγήκαν στη στεριά και φιλοξενήθηκαν στον ξενώνα της πόλης. Μια όμορφη πόλη με τρεις πλατείες, ωραία θέα, τειχογυρισμένη, με μια πλευρά στην θάλασσα και μιαν άλλη σε χερσολίβαδο, πράγμα που δυσχέραινε ακόμα περισσότερο τις εχθρικές επιθέσεις. Στον ξενώνα, ανάρρωσαν με καλό φαγητό και φάρμακα και ήλθαν σε επαφή με αξιωματούχους που τους επέτρεψαν, αφού με τις συζητήσεις τους έλεγξαν, να κυκλοφορήσουν και να γνωρίσουν την πόλη και τις συνήθειες των κατοίκων.

Εκτός από τη διάχυτη χριστιανικότητα και εν γένει θρησκευτικότητα, μια και όπως φαίνεται δεν απαγορεύονται οι άλλες θρησκείες, χαρακτηριστικά των κατοίκων είναι τα εξής:

Ευσπλαχνία-ευγένεια, πειθαρχία σε μαζικές κινήσεις. Τυπικότητα στη συμπεριφορά με φυσικό τρόπο, καθώς και στο ντύσιμο που ήταν ιδιαίτερο, ανάλογα τη θέση και αξίωμα. Εξέχουσα θέση έχει η έννοια του όρκου, που θεωρείται απαράβατος και αποτελεί όρο τιμής. Καθένας πληρώνεται γι’αυτό που κάνει, χωρίς να δέχεται δώρα ή άλλα έξτρα. Δεν γίνεται δηλαδή κανείς «Διπλοπληρωμένος».

Η στιβαρή Ηθική, τέλος, δεν αφήνει χώρο σε αθέμιτες επιθυμίες στις σχέσεις των δύο φύλων, πριν και μετά τον γάμο. Ο γάμος, που θεωρείται η κορωνίδα της κοινωνικής δομής και προστατεύεται με εθιμοτυπικούς και νομικούς τρόπους.

Ας περάσουμε, τώρα, να δούμε τον σκελετό πάνω στον οποίο οικοδομείται η Πολιτεία.

Υπάρχουν τρεις κύριοι άξονες, που αποτελούν ξεχωριστές δομές αλληλοεξαρτώμενες. Οι άξονες της κοινωνίας, της οργάνωσης-εξουσίας και ο θρησκευτικός.

Αναλυτικότερα:

1) Κοινωνία – κοινωνική δομή:

Ανώτερο όργανο αποτελεί η Γερουσία. Αποτελείται απ’όσους έφτασαν να ζήσουν τόσο, ώστε να δουν γύρω τους τριάντα ζωντανούς απογόνους, όλοι τους να’χουν ξεπεράσει τον τρίτο χρόνο της ζωής τους. Φέρουν δε, τον τίτλο του αρχηγού της οικογένειας και αποκαλούνται Τιρσανοί.

Οι Τιρσανοί τελούν τις «οικογενειακές γιορτές», όπου συζητούνται και λύνονται τα οικογενειακά προβλήματα, εξομαλύνουν τις φασαρίες, βοηθούν τα φτωχά μέλη, επιτιμούν τους αμαρτωλούς και παίρνουν αποφάσεις για μελλοντικούς γάμους.

Σ’αυτές τις γιορτές ο Τιρσανός θα διαλέξει το παιδί, που θα μείνει μαζί του να τον υπηρετεί και που ονομάζεται «Σταφυλογυιός». Αυτός θα παραλάβει το χρυσό τσαμπί, απ’τον τελάλη που παρευρίσκεται στη γιορτή μεταφέροντας το βασιλικό χρυσόβουλο σχετικά με τις σοδειές, τα προνόμια, τις απαλλαγές και τις τιμές που χαρίζονται εκ μέρους του βασιλιά στην οικογένεια. Εκτός απ’την ανακοίνωση του χρυσόβουλου, ο Τελάλης θα παραδώσει και το χρυσό τσαμπί που είναι κατακόκκινο μ’έναν ήλιο στο κοτσάνι, αν οι αρσενικοί ξεπερνούν τα θηλυκά στην οικογένεια ή καταπράσινο μ’ένα μισοφέγγαρο αν συμβαίνει το αντίθετο.

Η Γερουσία λοιπόν, ο Τιρσανός και ο Πατέρας στην οικογένεια (πατριαρχική κοινωνία), κρατούν τα ηνία της κοινωνικής και οικογενειακής τάξης.

2) Οργανωτική δομή – Εξουσία:

– Κορυφή της εξουσίας ο Βασιλιάς. Αν και η Πολιτεία αποτελείται από πολλές πόλεις ανεξάρτητες, αυτοδιοικούμενες και αυτοσυντηρούμενες, ο βασιλιάς είναι ένας.

– Την διοίκηση της πόλης έχουν οι άρχοντες για τους οποίους πολλά στοιχεία δεν δίνει ο Bacon.
Αναφέρει πως φορούν μπλε τήβεννο, εσωτερικό πράσινο χιτώνα και καλόγουστο τουρμπάνι απ’τις άκρες του οποίου κρέμονται οι μπούκλες των μαλλιών. Είναι σεβάσμιοι κυκλοφορούν με συνοδεία αντρών, έναν Γραμματικό και έναν υπηρέτη-αγγελιαφόρο. Ο υπηρέτης κρατεί μπαστούνι από κίτρινο καλάμι με τις δύο του άκρες βαμμένες μπλε.

– Υπάρχει Δήμαρχος σε κάθε πόλη.

Αναφέρεται επίσης και μία περίπτωση αξιωματούχου, του προϊσταμένου του ξενώνα. Αυτός, όπως λέγει, στο αξίωμα είναι προϊστάμενος του ξενώνα, στο επάγγελμα χριστιανός παπάς. Πάλι όμως ο Bacon δεν προχωρεί σε λεπτομέρειες, εκτός από τα ρούχα του, που είναι μπλε τήβεννος με λευκό τουρμπάνι, που διακοσμεί ένας κόκκινος σταυρός στην κορυφή. Στο λαιμό του έχει ένα κολλιέ από πεντακάθαρο λινό, σαν αυτό των καθολικών παπάδων. Γιατί όμως το αξίωμα είναι διαφορετικό από το επάγγελμα δεν εξηγείται. Ίσως, στην περίπτωση του Ξενώνα συμβαίνει κατ’εξαίρεση, επειδή αυτός δεν χρησιμοποιείται συχνά τόσο, που να δικαιολογεί μόνιμο προσωπικό.

– Τέλος υπάρχει και επόπτης υγείας, για να συμπληρωθεί η ομάδα των ανθρώπων της διοίκησης.
Βασιλιάς – Άρχοντες – Δήμαρχος – Αξιωματούχοι – Επόπτες – Γραμματικοί – Αγγελιαφόροι.

3) Θρησκευτική δομή:

Εδώ βρίσκεται και ο λόγος ύπαρξης της Πολιτείας.

– Μέγιστο όργανο ο «Οίκος του Σολομώντα». Εδώ βρίσκονται οι σοφοί της χώρας, οι επιστήμονες-θεόσοφοι και οι νομοθέτες του κράτους.

Έρχονται σε επαφή με τους κατοίκους, ανά δώδεκα χρόνια, περίπου, με περιοδείες που οργανώνουν, για να ευλογήσουν τον λαό.

– Οι παπάδες είναι αυτοί, που διδάσκουν και κηρύσσουν το λόγο του Θεού σε καθημερινή βάση.
Για τον «Οίκο» όμως θα επεκταθούμε λίγο περισσότερο πιο κάτω.

Συνοψίζοντας τα της Πολιτείας, παρατηρούμε τα εξής:

Υπάρχει η τάξη των αγροτών-χειρονακτών,η τάξη των εμπόρων, η υπό εξάλειψη τάξη των πολεμιστών, που έχει ενοποιηθεί με τη διοικητική.

Εξουσιάζουν και ευλογούν:

Τα μέλη της αδελφότητας με σύμβολα τον χρυσό ήλιο και ένα χερουβείμ χρυσό με ανοιχτά φτερά.
Οι Τιρσανοί στο όνομα του αιώνιου πατέρα και του ιερού περιστεριού.
Οι Διοικητές-Αξιωματικοί με σύμβολα τον σταυρό και ένα χερουβείμ με κρεμαστές φτερούγες.
Η κοινωνία είναι πατριαρχική και οι γυναίκες, μολονότι δεν θεωρούνται κατώτερες, δεν αναφέρονται πουθενά με κάποιο αξίωμα.

Εν κατακλείδι θα ήθελα να παρατηρήσω, πως ο F. Bacon δεν υπεισέρχεται με αναλυτικό και στοιχειοθετικό πνεύμα, στο θέμα της ιδανικής πολιτείας. Όπως και ο ίδιος είπε, αν συνέχιζε μ’ένα βιβλίο πάνω στους νόμους ή το ιδανικό πολίτευμα θα δημιουργούσε κάτι τεράστιο. Γι’αυτό προτίμησε να δώσει μια περιγραφή, μέσα από τον μύθο, του Κολλεγίου-Οίκου, που θεμελιώθηκε για την ερμηνεία της φύσης.

Ο Bacon είχε επηρεαστεί, όπως φαίνεται στο κείμενο, από την πλατωνική Πολιτεία, την Cabala, την απήχηση της σολομωνικής παράδοσης στην εποχή του και είχε διαβάσει την «Ουτοπία» του Μουρ, κρατώντας όμως σχετικές διαφωνίες. Τα στοιχεία, που κατά την άποψή μου, δίνουν το χαρακτηρισμό «ουτοπία» στο έργο του Bacon, είναι και οι ουσιαστικές διαφορές του από τον Πλάτωνα. Κατ’αρχάς η έλλειψη στρατού και στρατιωτικής τάξης και κατά δεύτερον, συνέπεια του οποίου αποτελεί το πρώτο, είναι η ευθύγραμμη εξέλιξη.

Βλέπουμε, δηλαδή, την πολιτεία, να καθαρίζεται από τους εχθρούς με ισχυρή στρατιωτική δύναμη^· στη συνέχεια, στο εύφορο έδαφος νομοθετεί ο Σολομώντας και από τότε ευθύγραμμα όλα εξελίσσονται προς το καλύτερο και το τέλειο.

Αντιθέτως, ο Πλάτωνας, αντιλαμβάνεται την εξέλιξη να επιτυγχάνεται μέσα από κυκλικές πορείες, σπειροειδούς ανάπτυξης κατ’αναπαράσταση της φύσης, στην οποία δεν υπάρχουν ευθείες.

«Ο Οίκος του Σολομώντα»

Η Αδελφότητα του Οίκου αποτελεί το ουσιαστικότερο κομμάτι της Νέας Ατλαντίδας. Ο σκοπός του ιδρύματος είναι η γνώση των αιτίων, των κινήσεων και των κρυμμένων δυνάμεων της φύσης και η επέκταση, όσο γίνεται, των συνόρων της ανθρώπινης δύναμης.

Σ’αυτό το τμήμα του έργου πραγματικά ο αναγνώστης μένει έκθαμβος με τις αποκαλύψεις του Bacon. Οι δυνατότητες της αδελφότητας στις επιστήμες, την αλχημεία, τις ανακαλύψεις και τις γνώσεις, είναι άξιες απορίας και θαυμασμού.

Ο συγγραφέας αναφέρεται, σε αλχημικές κατεργασίες μετάλλων, ορυκτών, δημιουργία φαρμάκων, κατασκευές μηχανών, πυροβόλων, υποβρυχίων, μαγνητοφώνων, μίμηση της κίνησης των πουλιών, παραγωγή θαυμάτων και πολλά άλλα, που δείχνουν σαφώς, ότι η μόρφωσή του, ξεπερνούσε αυτή της εποχής του.

Αν θυμηθούμε και τις «προφητικές» γνώσεις του Ιουλίου Βερν, σαν μεταγενέστερου και την εντύπωση που αυτές δημιούργησαν, θα καταλάβουμε την αξία της σκέψης του Bacon.

Η ενδυμασία των αδελφών αποτελείται από μαύρη τήβεννο με μακρυά μανίκια και κουκούλα και εσωτερικό χιονάτο χιτώνα μακρύ ως το χώμα. Φοράνε επίσης λευκό ζωνάρι, μάλλινο κολλιέ στο λαιμό, χρυσοκέντητα γάντια και υακίνθινα παπούτσια ολομέταξα.
Το σύνολο συμπληρώνει ο σκούφος, που μοιάζει με ισπανική μοντέρα (καπέλλο με σφαιρικό γείσο) και αφήνει τα μαλλιά να κρέμονται σε μπούκλες. Ο αδελφός που εμφανίζεται στο έργο μεταφέρεται σε θρόνο, από άλογα και συνοδεύεται από δύο οδηγούς, πενήντα νέους και δύο άντρες που κρατούν ο ένας σταυρό και ο άλλος αγκλίτσα. Ο σταυρός είναι από βάλσαμο και η αγκλίτσα από κέδρο. Ο θρόνος, κέδρινος με χρυσό και πολύτιμες πέτρες, φέρει σαν σύμβολα, στην κορυφή έναν ήλιο με χρυσές ακτίνες και στο κούτελο ένα χερουβείμ με ανοιχτά φτερά.
Μένουν και εργάζονται σε ιδιαίτερο τόπο, διαλέγουν τους ειδικούς υπαλλήλους και τους λειτουργούς μέσα απ’την αδελφότητα, έχουν δικά τους ήθη και συνήθειες. Χωρίζουν την περιοχή των ερευνών τους σε χώρα του βάθους (σπηλιές), χώρα του ύψους (ψηλά βουνά, πύργοι) και την ενδιάμεση περιοχή που αποκαλούν μεσαία χώρα του αέρα.

Σχετικά με τις λειτουργίες και τις υπηρεσίες υπάρχουν τα εξής:
Δώδεκα αδελφοί ταξιδεύουν σε ξένους τόπους και συλλέγουν βιβλία, υλικά και κάθε νέο στοιχείο. Ονομάζονται «έμποροι του φωτός». Μετά τη συλλογή των πληροφοριών υπάρχουν:

– Τρεις που μαζεύουν τις παρατηρήσεις των βιβλίων και αποκαλούνται «πλιατσικολόγοι».

– Τρεις που συλλέγουν τα πειράματα των μηχανικών και εφαρμοσμένων τεχνών. Λέγονται «κυνηγοί».

– Τρεις κάνουν νέες έρευνες. Λέγονται «σκαφτιάδες» ή «ανθρακωρύχοι».

– Τρεις ταξινομούν τις έρευνες με τίτλους και ταμπέλες. Είναι οι «συντάκτες».

Υπάρχει και ένας δεύτερος κύκλος που αποτελείται από τους εξής:

– Τρεις «ευεργέτες». Επιβλέπουν τα πειράματα των συναδέλφων τους και με βάση αυτά επινοούν πρακτικά τεχνικά μέσα χρήσιμα για τη ζωή.

– Τρεις «λαμπάδες». Με τα τελικά ερευνητικά αποτελέσματα εισχωρούν με περισσότερο φως, πιο βαθιά στη φυσική πραγματικότητα.

– Τρεις «εμβολιαστές». Επεξεργάζονται πρακτικά τα πειράματα για να ερευνούν τις συνέπειες.

– Τρεις «ερμηνευτές της φύσης». Διορθώνουν και ταξινομούν σε παρατηρήσεις ολοκληρωμένες, όλες τις έρευνες και τις ανακαλύψεις της φύσης.

Την αλυσσίδα συμπληρώνουν μαθητευόμενοι νεαροί. Υπάρχουν τέλος πάρα πολλοί δούλοι και υπηρέτες, άντρες και γυναίκες.

Όσον αφορά τα ήθη και έθιμά τους, αρκούνται σε δύο ευρύχωρες στοές, όπου τοποθετούν αντίγραφα των ανακαλύψεων και προτομές των εφευρετών, καθώς και σε διάφορους ύμνους δοξαστικούς, που ψέλνουν καθημερινά.

Μετά την συγκομιδή των γνώσεων, άλλα συμφωνούν να αποκαλύψουν στη Γερουσία και τον Βασιλιά και άλλα κρατούν μυστικά μόνο για την αδελφότητα.

Συνθέτοντας τα του Οίκου σε «μαντάλα» θα δούμε μία σφαίρα που υλοποιείται από τις χώρες του βάθους, του ύψους και τη μεσαία χώρα του αέρα όπου σ’αυτήν την ουράνια και περικλείουσα τα πάντα, δώδεκα έμποροι του φωτός σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα επί δώδεκα χρόνια, θα σχηματίσουν κύκλο επίπεδο – τομή της σφαίρας.

Τις γνώσεις θα μεταφέρουν στην πρώτη τετράδα λειτουργών, όπου αφού γίνει ένας πρώτος διαχωρισμός, μια ανάλυση, θα περάσουν σε μιαν άλλη κάθετη διάσταση όπου θα συντεθούν.

Σχηματικά θα βλέπαμε, μέσα σε μια σφαίρα, μία πυραμίδα τετραγωνικής βάσης. Η πυραμίδα έχει τη βάση της στο επίπεδο τομής της σφαίρας το οποίο ανέρχεται σπειροειδώς κάθε δώδεκα χρόνια, έτσι ώστε με το χρόνο, η πυραμίδα να γνωρίσει το σύμπαν.

Παρατηρούμε, πως, αντίθετα από το πρώτο μέρος του έργου, εδώ ο Bacon παρουσιάζει εσωτερικά στοιχεία φυσικής εξέλιξης, βασισμένα στην αρχέγονη σοφία.

Η σφαίρα που ορίζεται από τις τρεις διαστάσεις, χώρα του βάθους, του ύψους και μεσαία χώρα του αέρα, τέμνεται από την διάμετρο ΚΛ, που ορίζει και τον αντίστοιχο κύκλο επίπεδο, δηλώνοντας την τέταρτη διάσταση του χρόνου. Στο μέσον του κυκλικού επιπέδου, έχει την βάση της η πυραμίδα της γνώσης του Οίκου, που ορίζεται από τα σημεία ΒΓΔΕ. Οι δώδεκα «έμποροι του φωτός» τροφοδοτούν απ’τις έδρες τους τον Οίκο, ορίζοντας το δωδεκάεδρο ή κύκλο-επίπεδο.
Στη βάση της πυραμίδας τα τρίγωνα αντιστοιχούν:

ΟΒΓ = Πλιατσικολόγοι

ΟΓΔ = Κυνηγοί

ΟΔΕ = Ανθρακωρύχοι

ΟΕΒ = Συντάχτες

και ακολούθως οι γνώσεις προχωρούν σε σύνθεση στις πλευρές της πυραμίδας.

ΑΒΓ = Ευεργέτες

ΑΓΔ = Λαμπάδες

ΑΔΕ = Εμβολιαστές

ΑΕΒ = Ερμηνευτές της φύσης.
Το όλο σύστημα, σπειροειδώς ανέρχεται.
Σύμφωνα με τα σύμβολα που παρουσιάζονται στο κείμενο η Νέα Ατλαντίδα, στην παρούσα φάση είναι 2^ης και 6^ης ακτίνας. Κυβερνάται δε από τους πλανήτες.

Χρυσό = Ήλιος

Υάκινθος = Ερμής

Σμαράγδια – Διαμάντια = Αφροδίτη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μέσα από την «Νέα Ατλαντίδα» παρουσιάζεται μία ομάδα ανθρώπων, που πέτυχαν να δημιουργήσουν μία Αδελφότητα με στόχο τη σύγκριση των επιστημών, των θρησκειών και των τεχνών και σκοπό τη γνώση των αιτίων και ανερμήνευτων νόμων της φύσης, καθώς και την έρευνα των λανθανουσών δυνάμεων του ανθρώπου.

Επειδή από φύση του ο άνθρωπος μαγνητίζεται από την ομορφιά και έλκεται από την τάξη, μέσα στο πέρασμα του χρόνου πολλές προσπάθειες έγιναν, να υλοποιηθεί το όραμα της ιδανικής πολιτείας και της μυητικής αδελφότητας.

Σκεπτόμενος, τον μαυροντυμένο μύστη αδελφό, που προτιμούσε να μιλά ισπανικά, να οδηγείται απ’τον χρυσό ήλιο και να φέρει σαν σύμβολο εξουσίας το χερουβείμ με τις ανοιχτές ή τις κρεμαστές φτερούγες, (αλήθεια, μοιάζουν τα χερουβείμ με τους αετούς;), θα έλεγα, πως η προσπάθεια συνεχίζεται.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ