Yonaguni: Η Ατλαντίδα της Ιαπωνίας

Γνώρισε τα βιβλία των Εκδόσεών Νέα Ακρόπολη

Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό βραχώδη σχηματισμό που βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα, κοντά στις ακτές του νησιού Yonaguni. Το νησί αυτό βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Ιαπωνίας και είναι το δυτικότερο κατοικημένο νησί της χώρας σε απόσταση μόλις 100 χιλιομέτρων από την Ταϊβάν. Είναι περίπου 100 μέτρα σε μήκος, 25 μέτρα σε ύψος και 25 μέτρα σε βάθος. Το υποθαλάσσιο αυτό μνημείο συχνά αποκαλείται ως η «Ατλαντίδα της Ιαπωνίας» και ανακαλύφθηκε τυχαία το 1986 από τον δύτη Κιχάτσιρο Αρατάκε, ο οποίος εξερευνούσε τα νερά γύρω από το νησί και παρατήρησε κάποιους ασυνήθιστους βραχώδεις σχηματισμούς που έμοιαζαν να έχουν αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Παρατήρησε τη δομή τους που αποτελούνταν από επίπεδες επιφάνειες, κάθετους τοίχους και αιχμηρές γωνίες που δεν έμοιαζαν καθόλου να έχουν σχηματιστεί με φυσικό τρόπο.

Αυτοί οι σχηματισμοί έγιναν γρήγορα αντικείμενο μελέτης από τον Ιάπωνα γεωλόγο Μασάακι Κιμούρα, ο οποίος θεώρησε ότι δεν επρόκειτο για φυσικό σχηματισμό, αλλά για τα ερείπια μιας αρχαίας πολιτείας. Ο Κιμούρα ξεκίνησε μια σειρά καταδύσεων και μελετών, δημιουργώντας χάρτες και μοντέλα της υποθαλάσσιας δομής και συγκρίνοντάς την με άλλους πολιτισμούς της Ασίας, όπως οι πολιτισμοί της Ινδίας και της Μεσοποταμίας. Μέσα από τις έρευνες φαίνεται να αυξάνονται οι εικασίες ότι μπορεί να είναι τα ερείπια ενός χαμένου πολιτισμού, παρόμοιου με τον θρυλικό νησιωτικό πολιτισμό της Ατλαντίδας που περιγράφεται από τον Πλάτωνα. Η θεωρία του υποθέτει ότι το μνημείο κατασκευάστηκε πριν από τουλάχιστον 10.000 χρόνια, ενδεχομένως και πριν από 12.000 χρόνια, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν σημαντικά χαμηλότερη λόγω της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Αυτό το χρονοδιάγραμμα, αν αληθεύει, θα το καθιστούσε ένα από τα παλαιότερα και πιο εντυπωσιακά τεχνητά μνημεία στον κόσμο.

Χαρακτηριστικά του μνημείου

Τα κύρια στοιχεία:

Η μεγάλη σκηνή: Είναι μία ορθογώνια επιφάνεια μήκος 50 μέτρων ή οποία μοιάζει με πλατεία. Θεωρείται ότι ήταν χώρος συγκέντρωσης ή τελετών.

Η Λεωφόρος: Είναι ένας μακρόστενος διάδρομος μήκους 25 μέτρων, με τις πλευρές του να είναι σχεδόν κάθετες. Φαίνεται να είναι ένας διάδρομος που ενώνει διαφορετικές περιοχές του μνημείου.

Η Πυραμίδα: Είναι από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του μνημείου. Αποτελείται από μία σειρά αναβαθμίδων που μοιάζουν με σκαλοπάτια σχηματίζοντας μία πυραμιδοειδή μορφή. Οι βαθμίδες έχουν ύψος 50 εκατοστά μέχρι ένα μέτρο και το συνολικό ύψος ξεπερνάει τα 20 μέτρα. Η πυραμίδα θυμίζει τις κλιμακωτές πυραμίδες της κεντρικής και νότιας Αμερικής. Είναι ένα κεντρικό στοιχείο, που με βάση αυτό ενισχύεται η υπόθεση της ανθρώπινης παρέμβασης.

Άλλα στοιχεία:

Τεράστιες επίπεδες πλατφόρμες: Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά είναι η παρουσία μεγάλων, επίπεδων επιφανειών που εκτείνονται για αρκετά μέτρα. Αυτές οι πλατφόρμες συχνά έχουν σχετικά λείες επιφάνειες και ευθείες άκρες, δημιουργώντας την εντύπωση δαπέδων ή πλατειών.

Κάθετοι τοίχοι: Υπάρχουν εντυπωσιακοί βραχώδεις τοίχοι που υψώνονται σχεδόν κάθετα από τον βυθό. Αυτοί οι τοίχοι συχνά παρουσιάζουν σχετικά λείες επιφάνειες και ευθείες γραμμές, ενισχύοντας την αίσθηση μιας τεχνητής κατασκευής.

Αιχμηρές γωνίες και ευθείες γραμμές: Ένα από τα πιο αμφισβητούμενα χαρακτηριστικά είναι η παρουσία ευθειών γραμμών που εκτείνονται για σημαντικές αποστάσεις και οι καθαρές, αιχμηρές γωνίες που σχηματίζονται από τις συνάντηση των επιπέδων και των τοίχων. Οι υποστηρικτές της ανθρωπογενούς προέλευσης θεωρούν ότι αυτές οι γεωμετρικές ακρίβειες είναι δύσκολο να εξηγηθούν από τυχαίες φυσικές διαδικασίες διάβρωσης.

Δομές που θυμίζουν πυλώνες και πύλες: Ορισμένοι δύτες και ερευνητές έχουν αναφέρει την ύπαρξη βραχωδών δομών που μοιάζουν με πυλώνες ή πύλες, που πλαισιώνουν ανοίγματα ή περάσματα. Αυτές οι δομές ενισχύουν την εντύπωση μιας οργανωμένης κατασκευής.

Λαξεύσεις που μοιάζουν με γλυπτά: Ο Μασαάκι Κιμούρα και άλλοι έχουν παρουσιάσει φωτογραφίες και σχέδια σχηματισμών που ερμηνεύουν ως λαξεύσεις που μοιάζουν με ζώα ή ανθρώπινα πρόσωπα.

Σύμβολα και Τοιχογραφίες: Ο Kimura έχει ισχυριστεί ότι έχει εντοπίσει αυτό που θεωρεί “τοιχογραφίες” και “σκαλίσματα” πάνω στις βραχώδεις επιφάνειες. Συγκεκριμένα, έχει μιλήσει για ένα “κεφάλι ζώου” (που πιστεύεται ότι είναι ένα είδος ταύρου ή ίσως χελώνας), ένα “πρόσωπο”, καθώς και άλλα σύμβολα που μοιάζουν με αρχαίες γραφές ή διακοσμητικά μοτίβα. Ωστόσο, αυτές οι αναγνωρίσεις είναι εξαιρετικά ασαφείς καθώς στις περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο, αυτά τα “σκαλίσματα” είναι δυσδιάκριτα και ερμηνεύονται από τους σκεπτικιστές ως τυχαία σημάδια διάβρωσης.

Δρόμοι: Η διάταξη ορισμένων πλατφορμών και τοίχων δημιουργεί την εντύπωση διαδρόμων ή «λεωφόρων» που διατρέχουν την περιοχή του μνημείου.

Η ιδέα ενός βυθισμένου, προηγμένου πολιτισμού, όπως η θρυλική Ατλαντίδα, ασκεί μια διαχρονική γοητεία στην ανθρώπινη φαντασία. Το Μνημείο του Yonaguni, με την εντυπωσιακή του εμφάνιση, ταιριάζει απόλυτα σε αυτή την αφήγηση. Η πιθανότητα ότι βρέθηκαν τα απομεινάρια μιας χαμένης, προηγμένης κοινωνίας, μιας “Ατλαντίδας της Ιαπωνίας”, είναι αναμφίβολα συναρπαστική και εξηγεί γιατί η διαμάχη γύρω από την προέλευσή του παραμένει τόσο έντονη.

Ωστόσο, η επιστημονική μέθοδος απαιτεί αποδείξεις. Μέχρι να βρεθούν αδιάσειστα αρχαιολογικά στοιχεία που να υποστηρίζουν την ανθρώπινη παρέμβαση, το Μνημείο του Yonaguni θα παραμείνει, για την επικρατούσα επιστημονική άποψη, ένα εκπληκτικό παράδειγμα των απίστευτων δυνάμεων της φύσης. Πρόκειται για έναν ζωντανό “γεωλογικό γρίφο”, όπου η διάβρωση, η τεκτονική δράση και οι ιδιότητες των πετρωμάτων έχουν συνεργαστεί για να δημιουργήσουν ένα θέαμα που μιμείται την ανθρώπινη αρχιτεκτονική με έναν εκπληκτικά ρεαλιστικό τρόπο.

Το Yonaguni συνεχίζει να προσελκύει δύτες και ερευνητές, προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία να βιώσουν ένα από τα μεγαλύτερα υποθαλάσσια μυστήρια του κόσμου. Είτε το δούμε ως ένα φυσικό θαύμα είτε ως ένα βυθισμένο μυστήριο, το Μνημείο του Yonaguni μας υπενθυμίζει την απέραντη πολυπλοκότητα του πλανήτη μας και πόσα ακόμα έχουμε να μάθουμε τόσο για τη γεωλογική του ιστορία όσο και για την ανθρώπινη εξέλιξη.