Έλεγχος του Χρόνου και της Ενέργειας

Αναρωτιόμαστε τι είναι η ζωή και απαντάμε: ενέργεια. Αναρωτιόμαστε τι είναι η αγάπη. Είναι και αυτή ενέργεια. Επομένως, και αυτό είναι που έχει σημασία, η ζωή είναι ενέργεια, η ζωή είναι αγάπη. Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει και ένωση. Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχουν πράγματα που πλησιάζουν μεταξύ τους, που συνδυάζονται μεταξύ τους, που εναρμονίζονται μεταξύ τους.

-Delia Steinberg Guzman

Η χρόνια κούραση

Η έλλειψη συνείδησης σε αυτά που κάνουμε -να μην είμαστε δηλαδή παρόντες σε ό,τι κάνουμε- μας κουράζει πολύ περισσότερο από το να αναγκάσουμε τον εαυτό μας να συμμετέχει σε κάθε μας πράξη. Αυτή η κακώς συσσωρευμένη κούραση ελαττώνει όλο και περισσότερο τις περιόδους της θετικής μας απόδοσης. Το να τρέχουμε χωρίς να παίρνουμε ανάσα, το να κάνουμε κατάχρηση των εγωιστικών ή καταθλιπτικών συγκινήσεων χωρίς να βγαίνουμε ποτέ από αυτές, το να περιστρεφόμαστε γύρω από τις ίδιες εμμονικές ιδέες χωρίς να αναζητάμε λύσεις, όλα αυτά οδηγούν αναπόφευκτα στην υπερκόπωση.

Το να ξεκουραστεί κανείς με τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ δύσκολο, για να μην πούμε αδύνατον. Δεν αρκεί να αναπνέουμε πού και πού, ενώ κολυμπάμε, ούτε να χαλαρώνουμε κάποιες μέρες, για να μην σκεπτόμαστε τίποτα και να προσπαθούμε να ξεχάσουμε τις συγκινήσεις που μας θλίβουν. Αυτά τα διαλείμματα είναι μάσκες, υπεκφυγές, χονδροειδείς παγίδες, πλάνες, που μόλις εξαφανιστούν, αφήνουν τόπο στην παλιά κούραση και δεν προσφέρουν ενέργεια, για να ξεκινήσουμε νέους κύκλους εργασίας με μεγαλύτερο ενθουσιασμό.

Να ξέρουμε να ξεκουραζόμαστε

Μας κουράζουν τα πράγματα που δεν μας ενδιαφέρουν ή για τα οποία δεν ξέρουμε να ενδιαφερόμαστε. Μας κουράζει το να μην ξέρουμε να παίρνουμε μια ανάσα ενώ εργαζόμαστε. Μας κουράζει η βαρετή μηχανοποίηση, που δεν αφήνει τη συνείδηση να συμμετέχει.

Μας ξεκουράζει το ενδιαφέρον για ό,τι κάνουμε, το να βλέπουμε με ανανεωμένο βλέμμα και δίψα μάθησης όλα όσα είναι γύρω μας και όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο μας, το να είμαστε πάντα ο εαυτός μας και να είμαστε με την ψυχή μας σε όλα όσα μας αφορούν. Να γεμίσουμε με καθαρό αέρα, να κοιτάξουμε τον ουρανό, να χαϊδέψουμε τα φύλλα ενός φυτού ή να παίξουμε με ένα κατοικίδιο ζωάκι. Να μοιραστούμε ένα τραπέζι, έναν περίπατο ή ένα φλιτζάνι καφέ. Να ξέρουμε ότι είμαστε αιώνιοι και ότι έχουμε όλο τον αναγκαίο χρόνο, για να κάνουμε τα πιο μικρά και τα πιο μεγάλα πράγματα.

Τελικά το να ξεκουραζόμαστε είναι να μην κουραζόμαστε εκτός χρόνου και χώρου με εκείνα τα πράγματα που δεν αξίζουν την κούρασή μας.

Το μυστικό της ενέργειας

Η δύσκολη τέχνη να είμαστε ο εαυτός μας απαιτεί τη συνεχή ανανέωση των ενεργειών που χρησιμοποιούμε. Όλοι έχουμε ένα μερίδιο ενέργειας που, αν το εξαντλούμε τις πρώτες στιγμές, εξαφανίζεται και μας αφήνει ένα συναίσθημα κενού και σύγχυσης. Η ενέργεια, όπως όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος, ξοδεύεται και ανανεώνεται μέσα στον ίδιο της τον κύκλο. Η ενέργεια που τίθεται σε δράση συνειδητά, γεννά με αυτόματο τρόπο νέες πηγές ενέργειας, που θα μας χρησιμεύσουν για να συνεχίσουμε αύριο και μεθαύριο… σαν να ήμασταν όλο και δυνατότεροι.

Η προσπάθεια θέτει σε κίνηση την ενέργειά μας

Όλοι έχουμε διαθέσιμη κάποια ποσότητα ενέργειας, συνήθως πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο υποθέτουμε, μόνο που, αφού δεν τη χρησιμοποιούμε, μας φαίνεται αδύναμη και λιγοστή.

Αυτή η ενέργεια διαποτίζει όλα τα ανθρώπινα επίπεδα, από τη φυσικο-σωματική βάση μέχρι τη λεπτότητα της βούλησης. Είναι εύκολο να φανταστούμε μια σωματική άσκηση, και ας μην είναι τόσο εύκολο να την κάνουμε, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε περί ποιας ενέργειας πρόκειται. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να αναγνωρίσουμε την προσπάθεια, την ενέργεια στο ψυχολογικό, νοητικό, ηθικό και πνευματικό επίπεδο.

Στα πιο λεπτά επίπεδα η προσπάθεια συσχετίζεται με την καλή διάθεση, με την υψηλή συνείδηση. Ψυχολογικά είναι η ενέργεια που μας επιτρέπει να κρατηθούμε ήρεμοι, σταθεροί, χαρούμενοι, απομακρυσμένοι από αρνητικές και φαύλες συγκινήσεις. Χρειάζεται να προσπαθήσουμε, να χρησιμοποιήσουμε πολλή ενέργεια, για να καταφέρουμε αυτή την τόσο ειδική διάθεση, αλλά αξίζει τον κόπο.

Νοητικά η ενέργεια χρησιμοποιείται για να ξεκαθαρίσουμε όλες τις ιδέες που αποκτάμε. Έτσι δεν κινούμαστε σε περίπλοκα νεφελώματα, όπου τίποτα δεν έχει προσδιορισμένο σχήμα. Είναι η ενέργεια που χρειάζεται για να τακτοποιήσουμε όλες τις ιδέες μας, συνδέοντας αρμονικά τις μεν με τις δε στη θαυμάσια αρχιτεκτονική της σκέψης. Χρειάζεται να προσπαθήσουμε, για να δημιουργήσουμε από τον νου έναν κόσμο οργανωμένων και αξιόλογων μορφών. Και βεβαίως, αξίζει τον κόπο.

ΠΗΓΗ: