Τα Μυστήρια ως θεσμός θεμελίωσαν όλους τους μεγάλους παραδοσιακούς – μυητικούς πολιτισμούς της ιστορίας μας. Όλους.
Η βάση τους ήταν το μυστήριο, το μυστικό, οι δοκιμασίες. Στόχος τους ήταν η γνώση και η κατάκτηση του εαυτού. Ο άνθρωπος που βίωνε τις δοκιμασίες και έφτανε στη μύηση – μετάλλαξη γινόταν Κύριος του Εαυτού του, Άρχων του εαυτού του. Δηλαδή, κατανοούσε τα μυστήρια της ύπαρξης, της ζωής και του θανάτου, τους Νόμους της Φύσης και εναρμονιζόταν μαζί τους. Ο άνθρωπος γινόταν Άνθρωπος, Άνθρωπος – μάγος που, χωρίς «μαγικά ραβδάκια», μπορούσε να κάνει το ακατόρθωτο: να κάνει ό,τι ήθελε, επειδή ήξερε το «πώς» και το «γιατί» να το κάνει. Κυρίαρχος του εαυτού του.
Αργότερα, κάποια στιγμή στην ιστορία μας, τα Μυστήρια εξαφανίστηκαν και στην θέση τους γεννήθηκε η Φιλοσοφία. Ο Πυθαγόρας ίδρυσε την πρώτη σχολή φιλοσοφίας στον κόσμο και πρώτος έδωσε τον όρο φιλοσοφία.
Τι έκανε η φιλοσοφία; Επέτρεψε στον άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο, να μπορεί να έρθει σε επαφή με τα μυστήρια του σύμπαντος και του εαυτού του, χρησιμοποιώντας ένα πολύ απλό εργαλείο: τον νου του.
Δεν υπήρχαν πια δοκιμασίες για να μυηθεί, υπήρχε απλά η Ζωή με τις δικές της δοκιμασίες.
Έτσι, από τον 5ο αιώνα π. Χ. έχουμε τη Φιλοσοφία. Από τότε μέχρι σήμερα, έγιναν πολλά. Πολλοί μεγάλοι Δάσκαλοι έδρασαν, απογείωσαν την έννοια της αναζήτησης και άφησαν πίσω τους πολύ σημαντικό έργο – βοήθεια για όλη την Ανθρωπότητα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, όμως, δεν χρειάζεται βοήθεια σε αυτά τα θέματα… έχει τη δική του φιλοσοφία!!!
Η φιλοσοφία είναι μια λέξη που «ακούγεται» πολύ στις μέρες μας. Ο καθένας έχει να πει κάτι για αυτήν. Η φιλοσοφία μου για την ζωή… η φιλοσοφία της εταιρείας μας… έχω δική μου φιλοσοφία… φιλοσόφησέ το λίγο και θα καταλάβεις…
Έτσι, ο καθένας την άποψη του την βαφτίζει φιλοσοφία. Πού την βασίζει; Γιατί την ενστερνίστηκε; Είναι σωστή, είναι αληθινή, είναι χρήσιμη; Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν 
ασχολείται. Καθένας απλά βολεύεται, επαναπαύεται και εντέλει παθητικά αποδέχεται την ηθική και νοητική μιζέρια, είτε είναι δική του είτε είναι του διπλανού του, μια μιζέρια ονομασμένη ως «φιλοσοφία».
Πολύ σκληρά λόγια, αλλά δυστυχώς αληθινά. Η φιλοσοφία μας για την ζωή δεν μπορεί να είναι ο ατομικισμός, δεν γίνεται να είναι ο ωχαδερφισμός, ούτε η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο. Δεν μπορούμε να βαφτίζουμε «φιλοσοφία» την οικονομική πολιτική κανενός.
Η φιλοσοφία δεν είναι λόγια της πολυθρόνας, ούτε αερολογίες ούτε ξύλινος ακαταλαβίστικος λόγος. Είναι βαθύς ειλικρινής στοχασμός, που σκοπό έχει να βοηθήσει τον άνθρωπο να ανακαλύψει την αιτία της ύπαρξης του, τον πραγματικό εαυτό του αλλά και να βάλει στόχους για το μέλλον του, επειδή ακριβώς η φιλοσοφία απαντά στα τρία θεμελιώδη ερωτήματα του ανθρώπου: ποιος είμαι, από πού έρχομαι και προς τα πού πηγαίνω.
Στην καθημερινότητα η φιλοσοφία μπορεί να μας επιτρέψει να καταλάβουμε τα κίνητρά μας, για τις όποιες δράσεις μας. Κατανοώντας τα κίνητρα μας, θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τους βαθύτερους φόβους μας, ώστε να τους εκλογικεύσουμε και τελικά να τους αντιμετωπίσουμε. Η φιλοσοφία θα μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε το φωτεινό κομμάτι του εαυτού μας, αυτό με το οποίο γεννηθήκαμε και το οποίο, δυστυχώς, αφήσαμε πίσω μας μεγαλώνοντας. Η φιλοσοφία θα δώσει νόημα στην ζωή μας, γιατί από μόνη της είναι ένας στόχος ζωής. Το να φιλοσοφούμε βασιζόμενοι όμως στους μεγάλους φιλοσόφους, σημαίνει να αναζητάμε το «γιατί» και να μην σταματάμε αν δεν το βρούμε. Να το βρούμε εμείς με την καθαρότητα του νου μας, με την ειλικρίνεια της καρδιάς μας και να το εφαρμόσουμε με τη δύναμη των χεριών μας.
Η φιλοσοφία σήμερα θα μας επέτρεπε να ξέρουμε καλύτερα το ποιοι είμαστε και έτσι θα σταματούσαμε να φοβόμαστε να δείξουμε τον αληθινό μας εαυτό.
Θα μας βοηθούσε να καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε υπέροχα διαφορετικοί, αλλά με κοινή προέλευση, ανάγκες και στόχους και τότε θα σταματούσαμε να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον.
Θα μας μεταμόρφωνε σε «πολιτικά όντα», με την έννοια του πολίτη που αναλαμβάνει την ευθύνη του στην πόλη του, και για αυτό μπορεί να είναι πολιτισμένος, να δημιουργεί αλλά και να διατηρεί τον πολιτισμό.
Θα μας μετέτρεπε σε ανθρωπιστές που νοιάζονται, μοιράζονται και συμπονούν, συμπάσχουν και συμμετέχουν στα κοινά, σε ανθρώπους ιδεαλιστές, εθελοντές με διάρκεια.
Η φιλοσοφία θα μας έδινε την δυνατότητα να σκεφτόμαστε ελεύθερα, να αποφασίζουμε άφοβα και να ζούμε ευτυχισμένα.
Η Φιλοσοφία πραγματικά είναι αναζήτηση, είναι ελευθερία της σκέψης, είναι στοχασμός και εύρημα, είναι αυτογνωσία, είναι τρόπος να ζεις.