Επιστημονικά Νέα (Αναγέννηση)

Το μυστήριο πίσω από τους «Αργυρούς Καίσαρες», ένα σετ θρυλικών αναγεννησιακών σκευών
Βατικανό: 500 χρόνια μετά δύο νέα έργα του σπουδαίου Ραφαήλ στο φως
Γιατί τα μωρά στην μεσαιωνική ζωγραφική είχαν τόσο άσχημη όψη

Το μυστήριο πίσω από τους «Αργυρούς Καίσαρες», ένα σετ θρυλικών αναγεννησιακών σκευών

Ρώμη, 1604: Ο Pietro Aldobrandini, ένας Ιταλός φιλότεχνος αριστοκράτης καρδινάλιος, διοργανώνει ένα μεγάλο γεύμα στην ιδιωτική του κατοικία. Επιθεωρώντας την τραπεζαρία, ένας από τους επισκέπτες του, ο Fabio Masetti, πρέσβης του Δούκα Μοδένας και Ρέτζιο, εντυπωσιάζεται από την καταπληκτική συλλογή ασημικών που εκτίθενται στο φως των κεριών. Την επόμενη μέρα ο Masetti γράφει στο αφεντικό του, ξεχωρίζοντας ένα μνημειώδες σετ ασημικών που τράβηξαν την προσοχή του: «Παρατήρησα 12 μεγάλους δίσκους σερβιρίσματος με 12 Καίσαρες, μέσα στους οποίους ήταν σκαλισμένοι όλοι οι θρίαμβοι και τα διάσημα κατορθώματά τους, αξίας 2.000 scudi».

Τα λόγια του περιγράφουν τους λεγόμενους «Αργυρούς Καίσαρες», ένα σετ από 12 επιχρυσωμένες «όρθιες κούπες» από ασήμι, που μαζί αποτελούν ένα εκπληκτικό παράδειγμα αναγεννησιακών αργυρών σκευών. Πρόκειται πιθανώς για την πιο σημαντική σύνθεση ασημικών, από αυτή την περίοδο. Κάθε κούπα έχει 41 εκ. ύψος και αποτελείται από ένα αγαλματίδιο ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα που στέκεται στο κέντρο ενός δίσκου, ο οποίος διακοσμείται από τέσσερις περίτεχνες σκηνές, που σημαδεύουν σημαντικές στιγμές της ζωής του. Κάθε δίσκος βρίσκεται τοποθετημένος επάνω σε μια περίτεχνη βάση. «Υπάρχουν πολλά όμορφα αναγεννησιακά ασημικά, αλλά κανένα δεν είναι σαν τους Αργυρούς Καίσαρες», λέει η Julia Siemon, επιμελήτρια της έκθεσής τους στο Waddesdon Manor, ένα κάστρο του 19ου αι., στην κομητεία Μπάκιγχαμ της Αγγλίας, το οποίο χτίστηκε από ένα μέλος της δυναστείας Rothschild, του οποίου ο πατέρας είχε μία ασημένια κούπα στην κατοχή του.

Από ιστορικής πλευράς, οι Αργυροί Καίσαρες είναι γνωστοί ως «Aldobrandini Tazze», καθώς κάποτε ανήκαν στον καρδινάλιο Pietro (1571-1621). «Tazza» είναι μία ρηχή διακοσμητική κούπα με βάση, που παίρνει το σχήμα της από τα αρχαία δοχεία πόσης (tazze είναι ο πληθυντικός).

Η Siemon προτείνει μια υπόθεση που μπορεί να αποκαλύπτει το μυστήριο προέλευσής τους. Πρόσφατα στοιχεία υποδεικνύουν ότι οι κούπες δημιουργήθηκαν στα τέλη του 16ου αι. Αν και γνωρίζουμε ότι ήταν μια συλλογή που βρισκόταν στην Ιταλία, η τεχνική τους θυμίζει ασημικά τα οποία συναντώνται βόρεια των Άλπεων. Κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκαν στις Κάτω Χώρες, καθώς οι απεικονίσεις τους δεν θυμίζουν τόσο αρχαία Ρώμη, αλλά μία αναγεννησιακή αναπαράστασή της.

Η αρχαία Ρώμη δεν είναι ένας τόπος ή ένας χρόνος, αλλά μια ιδέα που αντικατοπτρίζεται σε αυτές τις σκηνές. Κατά τον 16ο αι. οι Κάτω Χώρες ανήκαν στην δυναστεία των Αψβούργων που, σύμφωνα με τη Siemon, συνέκριναν τους εαυτούς τους με Ρωμαίους αυτοκράτορες. Γι’ αυτό ίσως βλέπουμε και ότι οι απεικονίσεις πάνω στους δίσκους έχουν να κάνουν με την πιο θετική πλευρά της ζωής των αυτοκρατόρων, με τους στρατιωτικούς τους θριάμβους και όχι με τα αρνητικά που έγραψε για αυτούς ο Σουετώνιος.

Η Siemon έχει κάποιον συγκεκριμένα στο μυαλό της: τον Αλβέρτο Ζ’ της Αυστρίας, που κυβερνούσε την νότια Ολλανδία κατά το 1590 και θεωρεί πως οι κούπες κατασκευάστηκαν προς τιμήν του. Όσον αφορά το πώς έφτασαν στην Ιταλία, πιστεύει ότι αυτό έγινε μετά την επίσκεψη του Αλβέρτου στη χώρα, όπου και φιλοξενήθηκε από τον Pietro Aldobrandini, κι έτσι ο καρδινάλιος απέκτησε τις κούπες, είτε ως δώρο είτε επειδή τις αγόρασε.

Πάντως, όποια κι αν είναι τελικά η καταγωγή αυτών των ασημένιων καλλιτεχνημάτων, είναι σίγουρο ότι αποτελούν πολύ σημαντικά έργα τέχνης και, όπως λέει και ο κατάλογος της έκθεσης που τις φιλοξενεί, «αξίζουν πιο πολύ από το βάρος τους σε ασήμι».

Πηγή: www.lifo.gr

ΕΙΚΟΝΑ: https://www.lifo.gr/uploads/image/1400837/cup03.jpg

Βατικανό: 500 χρόνια μετά, δύο νέα έργα του σπουδαίου Ραφαήλ στο φως

Μετά από μισό αιώνα ένα μυστήριο αποκαλύφθηκε κατά τύχη. Δύο έργα του σπουδαίου ζωγράφου της Αναγέννησης Ραφαήλ ανακαλύφθηκαν από συνεργείο αναστήλωσης σε δωμάτιο του Βατικανού.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για τα τελευταία του έργα, πριν τον πρόωρο θάνατο, γύρω στα 37 χρόνια, το 1520.

“Είναι ένα εκπληκτικό συναίσθημα”, δήλωσε ο επικεφαλής του έργου του Βατικανού, Fabio Piacentini.

“Γνωρίζοντας ότι ίσως αυτά ήταν και τα τελευταία έργα που φιλοτέχνησε, αισθάνεσαι δέος μπροστά στην υπεροχή του maestro” πρόσθεσε.

Οι δύο γυναικείες φιγούρες -η μία απεικονίζει τη “Δικαιοσύνη” και η άλλη τη “Φιλία”- χρονολογούνται γύρω στο έτος 1519, αλλά ο Ραφαήλ πέθανε πριν την αποπεράτωση του έργου.Μετά το θάνατό του άλλοι καλλιτέχνες τελείωσαν τον διάκοσμο του δωματίου και τα δύο έργα του Ραφαήλ πέρασαν στη λήθη.

Ο Πάπας Ιούλιος Β’ ανέθεσε στον Ραφαήλ να φιλοτεχνήσει τα ιδιωτικά του διαμερίσματα το 1508.Ο καλλιτέχνης ολοκλήρωσε τρία δωμάτια, γνωστά σήμερα ως “Δωμάτια του Ραφαήλ”, με διάσημες τοιχογραφίες όπως η Σχολή των Αθηνών (Scuola di Αtene).

Ένα βιβλίο του 1550 του Giorgio Vasari, το “Ζωές των άριστων ζωγράφων, γλυπτών και αρχιτεκτόνων” αναφέρει ότι ο Ραφαήλ άρχισε να δουλεύει επάνω σε μια νέα τεχνοτροπία με βάση του το λάδι. Αυτό ήταν και το κλειδί που έλυσε το μυστήριο.

Όταν οι αναστηλωτές άρχισαν να καθαρίζουν τους τοίχους της Αίθουσας του Κωνσταντίνου το 2017, συνειδητοποίησαν ότι σε αντίθεση με τα άλλα έργα στο χώρο που ήταν φιλοτεχνημένα με την τεχνική της τοιχογραφίας, δύο γυναικείες φιγούρες ήταν ζωγραφισμένες με λάδι.Με τη βοήθεια της τεχνολογίας οι μελετητές επιβεβαίωσαν τις υποψίες τους. Μόλις είχαν ανακαλύψει δύο νέα έργα του σπουδαίου Ραφαήλ.

“Το πινέλο και η λεπτότητα του έργου δεν μας άφησε περιθώριο να αμφισβητήσουμε την ταυτότητα του καλλιτέχνη”, λέει ο υπεύθυνος αναστηλώσεων στο Βατικανό, Φάμπιο Πιακτένι.

Όπως αναφέρει η επικεφαλής των εργασιών στο Βατικανό, Μπράμπαρα Τζάτα, η αποκατάσταση των αριστουργημάτων, που τυχαία ήρθαν στο φως, θα ολοκληρωθεί τουλάχιστον μέχρι το έτος 2022 και θα κοστίσει 2,7 εκατομμύρια ευρώ.

ΠΗΓΗ: cnn.gr

ΠΙΝΑΚΕΣ

https://cdn.cnngreece.gr/images/news/2017/12/14/RAPHAEL1.png

https://cdn.cnngreece.gr/images/news/2017/12/14/RAPHAEL.png

Γιατί τα μωρά στην μεσαιωνική ζωγραφική είχαν τόσο άσχημη όψη

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τον λόγο που τα μωρά στη μεσαιωνική ζωγραφική είχαν σκληρή όψη.

Έχετε επισκεφτεί δεκάδες μουσεία ανά τον κόσμο και συνέχεια παρατηρείτε την άσχημη όψη των μωρών στη μεσαιωνική τέχνη; Τότε πρέπει να ξέρετε ότι οι δημιουργοί τους δεν ήταν κακοί στη ζωγραφική, αλλά υπήρχε λόγος που τα ζωγράφιζαν έτσι.

Από τον Carlo Crivelli μέχρι και τον Bitonto, τα μωρά είχαν άσχημη όψη. Αυτό συνέβαινε διότι τις περισσότερες φορές ήταν προσωποποιήσεις της Παναγίας και του Χριστού. Σύμφωνα με το The Vox, ο ενήλικας Χριστός έπρεπε να εκπροσωπηθεί τέλεια από τον νεογέννητο Χριστό. Έτσι, υπήρχε η αντίληψη ότι ο Χριστός γεννήθηκε «ώριμος» και «ολοκληρωτικά διαμορφωμένος».

Μετά τον Μεσαίωνα που χρονολογείται από τον 5ο μέχρι το 15ο αιώνα μ.Χ., όλα άλλαξαν. Η αναγέννηση «γέννησε» με έναν διαφορετικό τρόπο το πρόσωπο των μωρών στη ζωγραφική. Τότε, όλο και περισσότεροι πλούσιοι άνθρωποι ήθελαν ζωγραφισμένο ένα πορτρέτο των μωρών τους. Έτσι, οι καλλιτέχνες καλούνταν να ζωγραφίσουν ένα γλυκό πρόσωπο και όχι ένα μωρό με ώριμα και σκληρά χαρακτηριστικά.

ΕΙΚΟΝΑ: https://cdn.newsit.gr/wp-content/uploads/2017/11/paraxeno3-15.jpg

ΠΗΓΗ: newsit.gr

Συγγραφέας: