Σαν ένα παιχνίδι, ένα θέατρο, με την φαντασία μας ας σκεφτούμε έναν μήνα, τριάντα ημέρες και ας φανταστούμε πως κάθε μέρα από αυτές είναι και μια ξεχωριστή ζωή. Κάθε ξημέρωμα θα είναι και μια γέννηση, κάθε νύχτα και ένας θάνατος, οι ώρες ενδιάμεσα είναι η ζωή μας. Στη ζωή μας εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές αυτού του έργου και η κάθε μας δράση προκαλεί και μια αντίδραση. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις λέει ο λαός. Οι πράξεις μας έχουν συνέπειες, τις οποίες μπορεί να τις αντιμετωπίσουμε στην διάρκεια της ίδιας ημέρας αλλά όχι πάντα. Ένα μέρος θα μεταφερθεί στις επόμενες ημέρες. Η αλήθεια είναι πως εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε μνήμη των προηγούμενων ημερών, μόνο τα αποτελέσματα των πράξεων μας βιώνουμε. Και αυτά άλλοτε μας αρέσουν άλλοτε δεν μας αρέσουν. Άλλοτε μας χαροποιούν άλλοτε μας θλίβουν. Και έτσι τα ονομάζουμε τύχη ή ατυχία. Οι δράσεις μας αυτές, βρίσκουν κάποιες φορές σύμφωνους τους συνανθρώπους μας και κάποιες άλλες όχι. Το σίγουρο είναι πως επεμβαίνουν στις ζωές τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Η δε καθημερινότητα, μας δείχνει πως και οι δικές τους δράσεις αφήνουν το σημάδι τους στις δικές μας ζωές. Άλλοτε περνάν και κάποια στιγμή ξεχνιούνται, άλλοτε το σημάδι είναι τόσο δυνατό που ζούμε με αυτό και ακολουθεί όλη την ζωή μας. Έτσι καταλαβαίνουμε πως είμαστε σε έναν κόσμο δράσεων. Σαν ένα δίκτυ, ένα δίκτυο που ενώνει, κλώθει δράσεις ανθρώπων ή καλύτερα τους ίδιους τους ανθρώπους. Και ποιες είναι αυτές οι δράσεις; Είναι αυτές που τις κάνουμε με τα χέρια ή με το στόμα; Όχι μόνο. Είναι τα συναισθήματα που εκπέμπουμε, οι σκέψεις που κάνουμε. Η χαρά που δώσαμε, ο φθόνος που προκαλέσαμε, η οργή που μας κυρίεψε, το δάκρυ που σκουπίσαμε, οι λύσεις που δώσαμε. Είχαμε κρίση; Χρησιμοποιήσαμε την διάκριση; Η λογική μας τι σκοπούς εξυπηρέτησε; Αναζητήσαμε Ιδανικά ή κυνηγήσαμε το εφήμερο; Προσφέραμε ή καταπατήσαμε; Δημιουργήσαμε ή γκρεμίσαμε ή μήπως απλά παρατηρούσαμε;
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην φαινομενικά μικρή μας ζωή, αυτή των 24 ωρών. Γιατί σε αυτήν την ζωή μπορούμε να δημιουργήσουμε από το ελάχιστο μέχρι το σπουδαιότερο. Από το όμορφο, να αγγίξουμε το τέλειο, να είμαστε δίκαιοι μα και πολύ άδικοι με κάποιους. Ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Μπορούμε να τον αδικήσουμε, να τον υπερβάλλουμε, να είμαστε ο εαυτός μας ή κάποιες στιγμές να πάψουμε να είμαστε ο εαυτός μας. Μα για ποιον εαυτό μιλάμε; Για αυτόν που παραμένει ο ίδιος σε κάθε 24ωρο που θα ζήσουμε. Αυτό που δεν πεθαίνει ούτε γεννιέται στον άνθρωπο. Σε κάθε νέο 24ωρο θα φορέσει και μια νέα, ξεχωριστή μάσκα, όπως ο ηθοποιός του αρχαιοελληνικού θεάτρου. Αυτός ο άλλος, ο θνητός εαυτός, είναι μια προσωρινή αμφίεση που αντιμάχεται με τον χρόνο, μα κάποια στιγμή θα νικηθεί από αυτόν.
Έτσι λοιπόν οι διδασκαλίες μας εξηγούν πως κάθε άνθρωπος φέρει ένα μικρό σακούλι με πράξεις, δράσεις, οι οποίες θα ανταμειφτούν με ένα αντίστοιχο συμβάν στην ζωή μας. Αυτήν την μοίρα που θα εκπληρωθεί μέσα στο 24ωρο, σε αυτήν την ζωή δηλαδή, οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμασαν Λάχεση. Λόγω του ότι μια ζωή δεν αρκεί να βιώσουμε τους καρπούς των πράξεων μας, για την ευκολία μας ας τους παραστήσουμε σαν σπόρους που θα μπουν σε ένα μεγάλο σακούλι, που με την σειρά τους, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν κάποια στιγμή, θα δώσουν και αυτοί καρπούς. Και αυτή την μοίρα την ονόμασαν Κλωθώ. Και ποιος είναι αυτός που γεμίζει τα σακούλια μικρά και μεγάλα άραγε; Μα φυσικά εμείς οι ίδιοι! Για κάθε τι που πράττουμε το κάθε λεπτό που ζούμε και δρούμε στο παρόν, είμαστε εμείς υπεύθυνοι των επιλογών και οδηγοί της μοίρας μας. Η Μοίρα Άτροπος είναι η μοίρα που γράφεται στο κάθε δευτερόλεπτο που περνά ή κόβεται, καθώς γίνεται παρελθόν και η δράση μας το μέλλον μας. Είναι η μοίρα που τώρα εμείς δημιουργούμε. Αυτό που τώρα ζούμε εν μέρει, στο τότε τώρα, εμείς το είχαμε επιλέξει και κανείς άλλος εκτός από εμάς δεν υπάρχει για να “λογοδοτήσει” για όσα μας συμβαίνουν.
Το 24ωρο είπαμε πως είναι συμβατικό. Είναι η ζωή του καθενός με τις αναποδιές, τις όμορφες στιγμές, τις σκληρές, τις άδικες, η αγάπη, η χαρά και όλα αυτά που ο καθένας μας βιώνει και θα βιώσει. Όμως να μην αμελούμε πως το μέλλον, τα μελλούμενα φτιάχνονται τώρα και στο κάθε τώρα… (1)
Έχει τέλος όλο αυτό θα αναρωτηθεί κάποιος ή συνεχίζεται εσαεί; Οι σοφοί μας μίλησαν για την “Ορθή Δράση”, την δράση δίχως καρπούς… μα αυτό είναι το θέμα ενός άλλου άρθρου.
(1)Μοίρα σημαίνει το «μερίδιο» το «μερτικό» σε σχέση με ένα ολόκληρο που μοιράζεται, «το κομμάτι που ανήκει στον καθένα». Για πρώτη φορά, οι Μοίρες αναφέρονται από τον Ησίοδο με αυτά τα ονόματα ( Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος) οι οποίες είναι κόρες του Δία και της Θέμιδας.
Βιβλιογραφία
- Τα 3 Κέντρα του Μυστηρίου, Γ.Α. Πλάνας, εκδ. Νέα Ακρόπολη
- Ελληνική Μυθολογία, εκδ. Εκδοτική Αθηνών
- Επίτομο Λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Χάρη Πάτση
Από το ίδιο Τεύχος
8 Δεκεμβρίου, 2024 / ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
8 Δεκεμβρίου, 2024 / ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ