Μάγια, φυλακτά, ξόρκια και κατάρες…μας θυμίζουν εικόνες βγαλμένες από παραμύθια με κακιές μάγισσες, παλιές προλήψεις και δεισιδαιμονίες απλοϊκών χωρικών ή και απόκοσμα σενάρια φαντασίας.
Ακόμα και ο πιο ορθολογιστής όμως δεν μπορεί να νιώθει απόλυτα πεπεισμένος πως τέτοιου είδους παρεμβάσεις στη μοίρα των ανθρώπων δεν είναι δυνατές να συμβούν με έναν ανεξήγητο, «μαγικό» τρόπο.
Από επιστημονικής άποψης συχνά η μαγεία έχει αντιμετωπιστεί με χλευασμό, παρόλο που η ίδια η συμβατική επιστήμη αδυνατεί να εξηγήσει πολλά «μεταφυσικά» φαινόμενα. Από την πλευρά του αποκρυφισμού, όμως, υπάρχει σοβαρή βιβλιογραφία που αποδεικνύει πως ο άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει με τη βούλησή του άλλες βουλήσεις ή ακόμα και να «αποθηκεύσει» μια εντολή, με τη μορφή της σκέψης, μέσα σε αντικείμενα, ώστε να προδιαγράψει τη μελλοντική έκβαση μιας κατάστασης.
Ακόμα και η μεγαλύτερη εσωτερίστρια του 19ου αιώνα, Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ (1831-1891), μέσα στο πλούσιο έργο της αναφέρει σε πολλά σημεία για τεχνικές τέτοιου τύπου.
Αν όμως, όντως, η μαγεία είναι αλήθεια και μπορεί κάποιος να επηρεάσει τη μοίρα μας, τότε πού βρίσκεται η δική μας ελεύθερη βούληση να αποφασίζουμε και να επιλέγουμε για τη ζωή μας; Μπορεί να μας κάνει κακό ένας άνθρωπος με ισχυρότερη βούληση από εμάς; Υπάρχει λευκή και μαύρη μαγεία;
Πώς λειτουργεί η μαγεία;
Η μαγεία ορίζεται από τον εσωτερισμό ως:
1. Η τέχνη που φιλοδοξεί να ελέγξει ή να προβλέψει φυσικά φαινόμενα, αποτελέσματα ή δυνάμεις, με την επίκληση του υπερφυσικού.
2. Η πρακτική τής χρησιμοποίησης γητειών και τελετουργιών με στόχο την παραγωγή υπερφυσικών φαινομένων ή τον έλεγχο γεγονότων στη φύση.
Μέσα στα φυσικά φαινόμενα εντάσσονται και τα φαινόμενα που αφορούν τον άνθρωπο. Στην ιστορία της ανθρωπότητας η μαγεία χρησιμοποιήθηκε για να ελέγξει ή να καθοδηγήσει την ανθρώπινη βούληση προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Αυτή η προσπάθεια έγινε από ανθρώπους που διέθεταν ξεχωριστές δυνάμεις αρκετές ώστε να μπορούν να προκαλέσουν μαγικά φαινόμενα κατά βούληση. Συχνά αυτοί οι άνθρωποι καθοδηγήθηκαν από ιδιοτελή κίνητρα που καλλιεργήθηκαν από την ανάγκη τους για εξουσία, για επιβολή ή ακόμα και για καθαυτή καταστροφή. Τότε έχουμε την περίπτωση της μαύρης μαγείας.
Αντίθετα, οι μάγοι που χρησιμοποίησαν τις ίδιες δυνάμεις αλλά ορμώμενοι από την αγάπη τους για την ανθρωπότητα εξάσκησαν ανώτερες πρακτικές με ανιδιοτελείς σκοπούς και τότε έχουμε περιπτώσεις λευκής μαγείας.
Ας μη νομίσουμε σε καμία περίπτωση ότι και το ένα και το άλλο είδος μαγείας είναι πολύ μακριά από εμάς, από την ιστορία που γνωρίζουμε, από την ίδια την καθημερινότητά μας.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα για να κατανοήσουμε καλύτερα τη διαφορά μεταξύ των δύο:
Αναφέρεται ότι η Ατλαντίδα-αυτός ο τόσο μακρινός και υψηλός πολιτισμός που ο Πλάτωνας μας βεβαιώνει ότι υπήρξε και ήκμασε σε μια ήπειρο που τοποθετείται κάπου στο σημερινό Ατλαντικό Ωκεανό- για εκατοντάδες χρόνια κυβερνούνταν από λευκούς μάγους που με τις δυνάμεις τους μπόρεσαν, μεταξύ άλλων, να κατασκευάσουν τη φιλοσοφική λίθο, αυτή που μπορεί να μεταλλάξει τον απλό, υλιστή, εγωιστή άνθρωπο σε άνθρωπο-χρυσό, αλτρουιστή, πνευματικό.
Σε αυτό τον τόσο σπουδαίο πολιτισμό όμως, κατάφεραν να παρεισφρήσουν και μάγοι που δεν κατάφεραν να νικήσουν τον εγωισμό μέσα τους και η δίψα τους για εξουσία, για προσωπική δύναμη και η αλαζονεία τούς οδήγησαν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους για τα φυσικά φαινόμενα με σκοπό την καταστροφή.
Αξιόλογες πηγές αποδίδουν την καταστροφή της Ατλαντίδας σε πλημμύρα που προκλήθηκε από μια βίαιη αναστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης-λέγεται ότι αυτό έγινε μέσα σε μια νύχτα. Αυτό δεν ήταν ένα φυσικό ή τυχαίο γεγονός.
Σε εκείνη την εποχή και πριν την καταστροφή της Ατλαντίδας, οι μαύροι μάγοι αποζητούσαν να θεοποιηθούν από τους υπηκόους της χώρας και για αυτό προκαλούσαν μπροστά τους “θαύματα” προκειμένου οι άνθρωποι να τους φοβούνται και να τους υπηρετούν σα να ήταν εκείνοι θεοί. Η βίαιη παρέμβαση στη σκέψη και στο συναίσθημα, τελικά στην ελεύθερη βούληση των ανθρώπων, είναι προφανής. Η εγωμανία τους οδήγησε σε ακρότητες που έφτασαν μέχρι το σημείο της καταστροφής ολόκληρου του θαυμαστού αυτού πολιτισμού.
Ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες όμως οι «Λευκοί Αδερφοί», όπως αποκαλούνται στα εσωτεριστικά κείμενα, προέβλεψαν την καθολική καταστροφή και μπόρεσαν να σώσουν ό,τι ήταν δυνατόν και ότι μάλιστα κάποιοι φυγαδεύτηκαν σε άλλη ήπειρο, στην τότε χώρα της Κεμ (μετέπειτα αιγυπτιακός πολιτισμός).
Μια άλλη περίπτωση ηγετικής μορφής που άλλαξε ριζικά τον κόσμο, χωρίς τη χρήση μαύρης αλλά λευκής μαγείας, είναι ο στρατηγός Αλέξανδρος, που μετέπειτα ονομάστηκε Μέγας.
Πρόκειται για μια περίπτωση ανθρώπου μυημένου στα Μυστήρια της Αιγύπτου, σύμφωνα με πολλές ιστορικές αναφορές, ο οποίος είχε ένα λαμπρό και βαθύ όραμα: να ενώσει τις φυλές τις ανθρωπότητας κάτω από έναν ενιαίο πολιτισμό, όπου όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να διατηρούν τη διαφορετικότητά τους αλλά θα μοιράζονται τις ίδιες ιδέες συναδελφοσύνης, συνεργασίας και ελευθερίας. Σε αυτή την πορεία είχε μαζί του στρατιώτες με τους οποίους ξεκίνησαν μαζί από τη Μακεδονία, μην ξέροντας ακριβώς τι επρόκειτο να συναντήσουν, που όμως έμειναν μαζί του ως το τέλος του, χωρίς να λιποτακτήσουν.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν ακολουθούσαν έναν τύραννο αλλά έναν πραγματικό δάσκαλο, που τους ενέπνευσε τις πιο λαμπρές νίκες, πάνω στους περιορισμούς τους, στις αμφιβολίες, στις αδυναμίες και ακόμα κι όταν σε κάθε δύσκολη στιγμή τους προέτρεπε να γυρίσουν στην πατρίδα με τιμές χωρίς να θεωρηθούν λιποτάκτες, εκείνοι προτιμούσαν να μείνουν μαζί του και να πολεμήσουν ως το τέλος ακριβώς γιατί μοιράζονταν ένα κοινό όνειρο, μια κοινή Ιδέα που δεν μπορούσαν να προδώσουν.
Σε αυτή τη περίπτωση μιλάμε για έναν άνθρωπο με τόσο μαγικές δυνάμεις που μπορούσε να εξορύξει μέσα από το σκοτάδι του κάθε στρατιώτη, μια θεϊκή δύναμη μετάλλαξης. Κι έτσι, κατάφερε να έχει όχι απλά υπάκουους στρατιώτες αλλά πραγματικούς συντρόφους πορείας που μοιράζονται όλοι μια κοινή βούληση, εμπνέονται από έναν κοινό ανώτερο σκοπό μπροστά στην επίτευξή του οποίου κανένα εμπόδιο δεν ήταν ικανό να τους λυγίσει. Ο Αλέξανδρος, ένας άνθρωπος με απίστευτες δυνάμεις και αντοχές, με ικανότητα πρόβλεψης σχεδόν θεϊκή, ήταν για εκείνους ο πατέρας, ο σύντροφος , ο αδερφός και πολύ συχνά ο ίδιος ο θεός Ήλιος.
Η μαγεία και η μοίρα μας στο σήμερα
Ακόμα και αν μας φαίνονται πολύ μακρινά αυτά τα παραδείγματα, δεν μπορούμε να μη διακρίνουμε ίχνη της μαγείας στο σήμερα, δυστυχώς όμως, κυρίως μέσα από τη μαύρη πλευρά.
Η «επίθεση» που δεχόμαστε καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τις ανάγκες που μας επιβάλει το υπερκαταναλωτικό, οικονομικό μας σύστημα αλλά και από τη θεοποίηση της ύλης είναι μάλλον κατευθυνόμενη και καθόλου τυχαία. Τα αποτελέσματα είναι ο σημερινός άνθρωπος να κάνει επιλογές ζωής βασισμένες στο αν θα κερδίζει πολλά χρήματα τα οποία θα καταναλώνει με ένα συγκεκριμένο τρόπο, να απαξιώνει την οποιαδήποτε έννοια ηθικής, αλληλεγγύης και πρωταγωνισμού. Εν τέλει, αναρωτιόμαστε σοβαρά για το αν έχει εξασκηθεί πολύ συνειδητά η πρακτική της μαύρης μαγείας για να γαλουχηθεί ένας άνθρωπος που δε σκέφτεται, δεν αναρωτιέται για τις πραγματικές αιτίες των όσων συμβαίνουν αλλά είναι τόσο τέλεια υπνωτισμένος ώστε είναι έτοιμος να αποδεχτεί την οποιαδήποτε καταπίεση προκειμένου να μην «αποβληθεί» από το σύστημα. Η χρήση του φόβου και η καλλιέργεια μιας συνεχόμενης ανασφάλειας είναι η συνήθης πρακτική των μαύρων μάγων ώστε να συντηρούν ανθρώπους υποτελείς στην κάθε τους όρεξη και να μην διανοούνται καν να αντιδράσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τη μαγεία από τον να είναι ένας σημαντικός παράγοντας της εξελικτικής πορείας της ανθρωπότητας. Κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι ένας μάγος, μπορεί να επηρεάσει το περιβάλλον του και τη ζωή του μέσα από την εξάσκηση της βούλησής του και των εσωτερικών του δυνάμεων. Το αν θα προσχωρήσει στη λευκή ή στη μαύρη πλευρά είναι ένα συνεχόμενο στοίχημα με τον εαυτό του. Θα νικήσει ή θα νικηθεί από τα κατώτερα ένστικτα και πάθη; Θα δελεαστεί από την απόκτηση ισχύος βλέποντας ότι δεν είναι ένα έρμαιο των περιστάσεων αλλά ένας ενεργός παράγοντας διαμόρφωσης της ιστορίας ή θα επιλέξει να προσφέρει αυτή τη δύναμη για το καλό του συνόλου. Θα είναι ένας τύραννός ή ένας δάσκαλος-ηγέτης. Σημασία πάντα έχει το κίνητρο.
Ακόμα και αν δεν είμαστε μεγάλοι μυημένοι δάσκαλοι, έχουμε πάντα τη δυνατότητα να μετρήσουμε τον εαυτό μας στο κατά πόσο χρησιμοποιούμε ή χρησιμοποιούμαστε από τη «μαύρη πλευρά». Αν όμως ασχοληθούμε σταθερά με την ενδυνάμωση των αρετών μας, αν χαλιναγωγήσουμε πάθη και εγωισμούς, αν στοχαζόμαστε καθαρά πριν από κάθε επιλογή και συμπεριφορά μας, αν εξαγνίζουμε συχνά τα κίνητρά μας, τότε μπορούμε να χτίσουμε άμυνες ενάντια σε οποιεσδήποτε εξωτερικές προσπάθειες χειραγώγησης της συνείδησής μας. Και γιατί όχι, ίσως να μπορέσουμε να επηρεάσουμε το περιβάλλον μας λίγο πιο θετικά και να γίνουμε μικροί λευκοί μάγοι…