«Ποιο είναι το αντικείμενο που αν το κοιτάξουμε βλέπουμε τον εαυτό μας, ενώ κοιτάζουμε εκείνο;», ρωτάει ο Σωκράτης τον Αλκιβιάδη, που λύνει χωρίς δυσκολία το αίνιγμα : «Είναι φανερό Σωκράτη, πως είναι ο καθρέφτης ή κάτι σχετικό». «Είναι αδύνατον να δεις τον εαυτό σου χωρίς καθρέφτη», αναφέρει ο Αριστοτέλης και για τον Σενέκα είναι αυτονόητο ότι αυτός είναι ο σκοπός του συγκεκριμένου εργαλείου: «οι καθρέφτες εφευρέθηκαν για να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του» και συνεχίζει λέγοντας πως αρχικά υπήρχαν οι φυσικοί καθρέφτες, μια πηγή ή μια λεία πέτρα, αργότερα τα μέταλλα. «Ο ένας κοιτάχτηκε σε κύπελλο, ο άλλος στο χαλκό και τελικά κατασκεύασαν ένα ειδικό κυκλικό αντικείμενο». Για να δούμε τον εαυτό μας, είναι ανάγκη να περάσουμε από κάτι άλλο, από υποκείμενο που είμαστε αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας ως αντικείμενο, ή ως άλλο, που είναι το είδωλο μας στον καθρέφτη. Αυτή η σύγχυση του εαυτού με τον άλλο είναι ένα από τα πολλαπλά παιγνίδια των αντιθέσεων, που καθιστούν τον καθρέφτη πεδίο συνάντησης των αντιθέτων.
Και επειδή οι λέξεις είναι αποκαλυπτικές, στα ελληνικά κείμενα εμφανίζεται με τις λέξεις «έσοπτρον» (στον Πίνδαρο και στον Πλούταρχο) «ένοπτρον» (στις τραγωδίες του Ευριπίδη) και «κάτοπτρον», που ως λέξη εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Αισχύλο και είναι λέξεις που σημαίνουν ταυτόχρονα και την αντανακλαστική ιδιότητα του νερού. Βασικό υλικό του καθρέφτη είναι ο χαλκός, ο οποίος αναμειγνύεται με διάφορα μέταλλα, ανάλογα με τις περιόδους. Τα αργυρά ή χρυσά κάτοπτρα -όπως εκείνο της Ωραίας Ελένης- πρέπει να ήταν αρκετά σπάνια και τα γυάλινα -τα οποία επισημαίνει ο Πλίνιος- δεν εμφανίζονται πριν από τις αρχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην Ελλάδα μας είναι γνωστοί 3 τύποι κατόπτρων: τα κάτοπτρα με λαβή (από μέταλλο, ελεφαντόδοντο ή ξύλο), τα κάτοπτρα με βάση (για να χρησιμοποιείται ακουμπισμένος), και τα κάτοπτρα σε κιβωτιόσχημη θήκη, οι γνωστές μας «πυξίδες» που βλέπουμε στα μουσεία.
“Καθρέφτη-καθρεφτάκι μου, που κρέμεσαι στον τοίχο…”
Όταν έρχονται οι νύχτες ένας γιγάντιος φυσικός καθρέπτης με φιλντισένιο χρώμα, η Σελήνη, ταξιδεύει στον ουρανό. Αλλά και όλες οι υδάτινες επιφάνειες στη γη, από τα ρυάκια ως τους ωκεανούς, «γνωρίζουν» καλά αυτό το αρχέγονο «μυστικό» του αντικατοπτρισμού.
Όταν οι άνθρωποι επινόησαν τους καθρέφτες, δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να μιμηθούν τη φύση. Ωστόσο αυτό που γοήτευσε και κέντρισε περισσότερο την περιέργεια τους, ήταν το γεγονός του ότι πίσω από τις επιφάνειες που λειτουργούν ως κάτοπτρα, υπάρχουν «κρυμμένοι» ολόκληροι κόσμοι. Όπως συμβαίνει κάτω από τις θάλασσες, όπου απλώνεται ένα σύμπαν πλασμάτων και ενεργειών που το μάτι αδυνατεί να συλλάβει, έτσι και πολύ πιο πέρα από το είδωλο που διαγράφεται στη λεία πρόσοψη του καθρέφτη άλλοι «κόσμοι» περιμένουν να τους γνωρίσουμε.
Στο παραμύθι της Χιονάτης ο καθρέφτης ενημερώνει την κακιά μητριά ποια είναι η ομορφότερη γυναίκα του κόσμου και στο παραμύθι με την Ωραία και το τέρας το νέο κορίτσι -που βρίσκεται αναγκαστικά κοντά στον τερατικά μεταμορφωμένο ήρωα ως μνηστή του- πληροφορείται μέσα από έναν μαγικό καθρέφτη πως ο πατέρας της είναι άρρωστος και παίρνει άδεια να πάει να τον δει.
Στη “Βασίλισσα του Χιονιού” οτιδήποτε καθρεφτιζόταν στο μαγικό καθρέφτη παραμορφωνόταν και γινόταν άσχημο και αποκρουστικό. Το πιο υπέροχο τοπίο, ο ομορφότερος άνθρωπος μέσα από αυτόν έδειχναν φρικτά και αποκρουστικά. Ο καθρέφτης αυτός έπεσε στη γη έσπασε σε μύρια κομμάτια, μικρά σαν κόκκοι άμμου που μπήκαν στις καρδιές των ανθρώπων. Έτσι οι άνθρωποι ακόμα και σήμερα βλέπουν μόνο ασχήμια και κακία γύρω τους.
Στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών υπάρχει ακόμα ένας μαγικός καθρέφτης, ο καθρέφτης της Γκαλάντριελ, στην ουσία νερό, μέσα στο οποίο καθρεφτίζονται διάφορα πράγματα που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Η Γκαλάντριελ επιτρέπει στο Φρόντο και το Σαμ να κοιτάξουν μέσα και αυτά που βλέπουν μάλλον έρχονται να τους προβληματίσουν για το μέλλον της πορείας τους και να τους βοηθήσουν να πάρουν τη σωστή απόφαση.
Στην ελληνική μυθολογία ο Περσέας σκότωσε τη Μέδουσα κρατώντας έναν καθρέφτη που του είχε δώσει η Θεά Αθηνά, ώστε να μη δει απευθείας τη μορφή της Μέδουσας και πετρώσει.
Σαν καθρέφτης λειτουργεί το περίφημο πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Ο ήρωας έχει σταματήσει να γερνάει και αντί γι’ αυτόν γερνάει το πορτρέτο του. Και όχι μόνο γερνάει, αλλά και αποτυπώνει όλη τη διαφθορά στα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας του ήρωα.
Πύλη για άλλες διαστάσεις
Η στιλπνή τους επιφάνεια και η δυνατότητά τους να αντανακλούν το «είδωλο» μορφών και αντικειμένων, έχουν προσδώσει στους καθρέφτες έναν πανάρχαιο μυστηριακό ρόλο. Πίσω από τους αντικατοπτρισμούς τους κυριαρχεί μια αντίθετη πολικότητα, που μπορεί να οδηγήσει σε αόρατους κόσμους που δεν διέπονται από τους νόμους της ύλης και μόνο «ενεργειακά» μπορούν οι ανθρώπινες αισθήσεις να γνωρίσουν. Ένας από αυτούς είναι εκείνος των νεκρών. Και αυτό γιατί η «υπέρβαση» που επιτυγχάνουν τα κάτοπτρα συνιστά «πύλη» για πεδία που δεν βρίσκονται στα όρια των γνωστών διαστάσεων του χώρου και του χρόνου. Ο καθρέφτης είναι μια πόρτα για την θέαση αυτού του «άλλου κόσμου», που βρίσκεται πέρα από την καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε με τον “νορμάλ” εαυτό μας. Έναν καθρέφτη χρησιμοποίησε και ο Καστανεντα ακολουθώντας τις οδηγίες του Δον Χουάν, για να έρθει σε επαφή με έναν «σύμμαχο», ένα ανόργανο ον από την «άλλη πλευρά».
Σύμβολο πρακτικής μαντείας και ταυτόχρονα πολυσυζητημένη «πύλη» σε άλλες διαστάσεις, οι καθρέφτες διαιωνίζουν την «μαγεία» τους ως τις μέρες μας. Η μαγική αυτή λειτουργία του καθρέφτη υπονοείται και στο επόμενο δίστιχο: Νάταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης να θώρου το πουλάκι μου σε τι κρεβάτι πέφτει”. Γι’ αυτό άλλωστε ασκήθηκε η κατοπτρομαντεία, κατά την οποία πιστεύεται ότι μπορεί κανείς να καλέσει και να δει τη ψυχή ενός πεθαμένου ή ενός απόντος προσώπου. Στην πίστη αυτή βασίζεται γράφει ο Frazer μιλώντας για “τους κινδύνους της ψυχής”. Το γεγονός ότι σε πάρα πολλούς τόπους αποφεύγουν να δουν το είδωλο τους στο νερό ή στον καθρέφτη, από φόβο μήπως η δύναμη τους φύγει από τους ίδιους και πάει στο είδωλο τους. Ίσως εδώ έχει την αφετηρία της η ιστορία για τον όμορφο Νάρκισσο, που χάθηκε και πέθανε γιατί είδε την εικόνα του να αντανακλάται στο νερό. Μπορούμε επίσης να εξηγήσουμε το πολύ διαδεδομένο έθιμο να σκεπάζουν τους καθρέφτες ή να τους γυρίζουν προς την μεριά του τοίχου, μόλις κάποιος πεθάνει στο σπίτι. Επικρατεί ο φόβος ότι η ψυχή που προβάλλεται στον καθρέφτη με την μορφή ειδώλου, μπορεί να απαχθεί από το φάντασμα του πεθαμένου που περιπλανιέται μέσα στο σπίτι μέχρι την ώρα της ταφής. Οπωσδήποτε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις φανερώνεται η εντυπωσιακά μεγάλη “απορροφητική “δύναμη του καθρέφτη.
Έτσι αναπτύχθηκε ένα ξεχωριστό είδος μαντείας, με σκοπό να αποκαλύπτονται τα παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα, που διεθνώς ορίζεται ως κατοπτρομαντεία και διέπεται από τις ίδιες αρχές με την κρυσταλλομαντεία και την υδατομαντεία. Οι Αρχαίοι Έλληνες βύθιζαν καθρέφτες σε ιερές πηγές και τους μελετούσαν για να πάρουν απαντήσεις στα ερωτήματα που τους απασχολούσαν, ενώ στην Αίγυπτο τους θεωρούσαν «κλειδί της ζωής» και τους φύλασσαν στους ναούς τους ως σκεύη επικοινωνίας με τους θεούς.
Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι ο καθρέφτης που τοποθέτησαν οι θεοί στο σώμα των ανθρώπων είναι το συκώτι. Η λεία και στιλπνή επιφάνεια του δέχεται με μεγάλη πιστότητα τα «είδωλα», που αποτυπώνονται εκεί κατά την διάρκεια του ύπνου. Ωστόσο την σωστή ερμηνεία των σημάτων την δίνουν οι μάντεις. (Τίμαιος 71a–d )
Κατοπτρομαντεία
Μπορούμε να βρούμε παλιότερες αναφορές για τους μαγικούς καθρέφτες σε παλιές περγαμηνές και μαγικά χειρόγραφα σε διηγήσεις και παραμύθια πολλών λαών, ακόμα και σε γραπτά κείμενα χρονικογράφων του Βυζαντίου και Αράβων συγγραφέων του Μεσαίωνα.
Στην Αρχαία Ελλάδα τον συναντάμε σαν σύμβολο της Αφροδίτης, όπου η θεά του έρωτα συχνά παριστάνεται με έναν καθρέφτη στο χέρι.
Στην Ελληνική και Ρωμαϊκή αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν τον καθρέφτη ως μέσο μαντικής πρόβλεψης του μέλλοντος. Στην Πάτρα, λέει ο Παυσανίας, «μπροστά στο ιερό της Δήμητρας υπάρχει μια πηγή. Στην πηγή υπάρχει μαντείο αλάθητο, που έδινε προμαντέμαντα μόνο για αρρώστους. Μπροστά στο ιερό της Δήμητρας η πηγή σχημάτιζε μια μικρή λίμνη. Έδεναν με μια κλωστή ένα κάτοπτρο και το κατέβαζαν στην πηγή, τοποθετώντας το πάνω στην επιφάνεια του νερού. Κατόπι προσεύχονταν στην θεά, έκαιαν θυμίαμα και κοίταζαν στο κάτοπτρο, το οποίο τους έδειχνε τον άρρωστο ζωντανό ή νεκρό». Είναι προφανές πως αυτή η πηγή αποτελούσε, στην καρδιά του ιερού της Δήμητρας, ένα άνοιγμα στον κάτω κόσμο, τον κόσμο των νεκρών, όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον επικοινωνούν. Ο καθρέφτης κατέγραφε και μετέδιδε τις εικόνες. Ο καθρέφτης ήταν το μάτι, που καθιστούσε ορατές τις μορφές που αναδύονταν από το σκοτάδι της πηγής.
Όργανο επικοινωνίας με καθετί αόρατο, ο καθρέφτης, είναι ανοιχτός και στον κόσμο των θεών. Η θρησκευτική του λειτουργία είναι προφανής και στην Λυκόσουρα της Αρκαδίας, όπως ξανά ο Παυσανίας μας αναφέρει: «Στον Ναό της Δέσποινας, διάσημο για ένα σύνολο ένθρονων αγαλμάτων που συμβόλιζαν την θεότητα του τόπου τη Δέσποινα, δηλαδή την Κυρία που ονομαζόταν Περσεφόνη και Κόρη, μαζί με τη μητέρα της τη Δήμητρα, βρίσκεται ένας καθρέφτης εντοιχισμένος κοντά στην έξοδο. Κατά περίεργο τρόπο ο συγκεκριμένος καθρέφτης δεν αντανακλά όσους κοιτάζονται σε αυτόν, ή τους αντανακλά πολύ αμυδρά, ενώ αντίθετα τα αγάλματα των θεαινών και ο θρόνος τους φαίνονται πολύ καθαρά (εναργώς θεάσασθαι). Αυτός ο καθρέφτης αντιστρέφει τις ιδιότητες των συνηθισμένων κατόπτρων, αντικαθιστώντας την εικόνα του θεατή που τον πλησιάζει με την εικόνα των θεαινών.
Οι αρχαίες μάγισσες της Θεσσαλίας λέγεται ότι έγραφαν τους χρησμούς τους πάνω σε καθρέφτες με ανθρώπινο αίμα και δίδαξαν επίσης στον Πυθαγόρα να ασκεί την μαντική κρατώντας ένα καθρέφτη στραμμένο προς το φεγγάρι. Στη Ρώμη αναδύθηκε μια ειδική τάξη ατόμων, που διάβαζαν τους καθρέφτες και ονομαζόταν Specularii.
Στην Ιαπωνία ο πρώτος καθρέφτης δόθηκε, κατά την παράδοση, από την θεά Αματεράσου κατά την ίδρυση της Αυτοκρατορίας και είναι γνωστός ως καθρέφτης του Ιζέ. Το ιερό αυτό κάτοπτρο αποτελείται από ένα θαμπό δίσκο από μέταλλο και λίγο κυρτό και το πίσω μέρος καλύπτεται από ένα μετάλλικό σκέπασμα διακοσμημένο από μυστηριώδεις επιγραφές. Μεγάλη χρήση αυτού του καθρέφτη έκαναν οι δικαστές της ιαπωνικής ιερατικής δικαιοσύνης, όπου έβλεπαν τον καταζητούμενο άγνωστο ένοχο μέσα στον καθρέφτη. Επίσης «το κάτοπτρο του Ιζέ», είχε αποκτήσει τη φήμη ενός κατασκοπευτικού οργάνου, που δεν έκανε ποτέ λάθη στις πολεμικές επιχειρήσεις και αποκάλυπτε τις κινήσεις του εχθρού.
Λέγεται πως ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Γ΄ είχε ένα παρόμοιο καθρέφτη, στον οποίο …. «έβλεπες όλο τον κόσμο, τους βασιλείς, τους αφέντες, τους στρατηγούς, τα φουσάτα, τα άλογα, τα άρματα, τα κάστρα, τις χώρες και ό,τι ήθελες και επιθυμούσες να δεις σε άλλο κόσμο πήγαινες και τα έβλεπες στον καθρέφτη, σαν να ήσουν στον κόσμο εκείνον και να τον κοιτούσες». Μια μέρα που ο αυτοκράτορας διασκέδαζε, μπαίνει στην αίθουσα ο γραμματέας του και του ανακοινώνει πως ο καθρέφτης δείχνει εχθρικό στρατό να πλησιάζει τα σύνορα. Ο Μιχαήλ ενοχλημένος που του έκοψαν την διασκέδαση έστειλε έναν υπηρέτη και έσπασε τον καθρέφτη.
Οι «προφητικοί» καθρέφτες στην Κίνα ήταν εξαιρετικά διαδεδομένοι και διακοσμημένοι με αστρολογικά και κοσμολογικά σύμβολα. Αλλά και οι ιερείς των Αζτέκων «έβλεπαν» το μέλλον στους καθρέφτες από οψιδιανό. Καθρέφτες από όνυχα χρησιμοποιούσαν συχνά οι μάγοι του 14ου αιώνα στην Ευρώπη, αφού πρώτα τους άφηναν στο φως του φεγγαριού για να «φορτιστούν». Στο Θιβέτ οι αρχιμάντεις μέχρι και σήμερα συγκεντρώνουν το βλέμμα τους στον καθρέφτη, για να μπορέσουν να δώσουν χρησμό.
Και σήμερα ακόμη στην Ελλάδα η κατοπτρομαντεία είναι πολύ διαδεδομένη. Στην ελληνική λαϊκή παράδοση συναντάμε τη χρήση του καθρέφτη, προκειμένου να «μάθει» η κάθε κοπέλα που επιθυμεί γάμο ποιον και πότε θα παντρευτεί. Έτσι διασώζονται αρκετές μαντικές πρακτικές που μερικές από αυτές συμβουλεύουν τα εξής: Τα μεσάνυχτα της γιορτής των Αγίων Πάντων η κάθε ανύπαντρη μπορεί να σταθεί μπροστά σε έναν καθρέφτη κρατώντας ένα αναμμένο κερί και πίσω από τον αριστερό της ώμο θα εμφανιστεί το πρόσωπο του άνδρα που θα την παντρευτεί. Μια άλλη εκδοχή για να δει τον μέλλοντα σύζυγό της είναι να σταθεί μπροστά σε καθρέφτη τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης σε πλήρη αυτοσυγκέντρωση και σιωπή. Σε πόσο καιρό θα γίνει ο γάμος, θα το μάθει αν βγει συννεφιασμένη νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι και κοιτάζοντας την αντανάκλαση της πανσέληνου σε έναν καθρέφτη, να περιμένει να περάσει κάποιο σύννεφο πάνω από το φεγγάρι. Ανάλογα με το πόσα λεπτά χρειαστούν, τόσα θα είναι τα χρόνια μέχρι να ντυθεί νύφη. Σύμφωνα με άλλες λαογραφικές καταγραφές, πρέπει κανείς να αποφεύγει να κοιτάζει με σβηστά φώτα τις νύχτες σε καθρέφτη, γιατί εκεί μπορεί να εμφανίζονται οι ψυχές των νεκρών.
Το νερό του Κλήδονα πιστεύεται ότι έχει μεγάλη δύναμη. Γι αυτό οι κοπέλες, μόλις τελείωνε η ομαδική μαντεία, το έπαιρναν και το χρησιμοποιούσαν για τις ατομικές προγνώσεις. Το έριχναν σε ένα πηγάδι και μετά κρατώντας έναν καθρέφτη στραμμένο προς τον ήλιο, με τρόπο ώστε οι ακτίνες του με την αντανάκλαση να πέφτουν στο πηγάδι, κοίταζαν προσεκτικά στην επιφάνεια του πηγαδίσιου νερού πιστεύοντας ότι θα δουν την μορφή του μέλλοντα συζύγου τους.
Στη Βέροια, στη γιορτή του Άη Γιάννη, τρώει το κορίτσι ένα αρμυροκούλουρο και την νύχτα, όταν θα ξυπνήσει από τη δίψα της, κοιτάζει στο δοχείο του νερού που φωτίζεται μόνο από το φως του καντηλιού και αν έχει άδολη ψυχή, θα δει το πρόσωπο εκείνου που θα παντρευτεί.
Στην Ανδριανούπολη, του Αγίου Ιωάννη του Κλήδονα, όποια θέλει να δει εκείνον που θα παντρευτεί, σκεπάζει το κεφάλι της με κόκκινο πανί, σκύβει μέσα στο πηγάδι και κοιτάζει στον καθρέφτη που κρατάει στο χέρι της, ενώ μια φίλη της λέει ευχές, για να μην την αρπάξουν τα στοιχειά που είναι μέσα στο πηγάδι.
Στον Αλμυρό της Θεσσαλίας, στη γιορτή της Αναλήψεως, με την βοήθεια του καθρέφτη βλέπουν στο νερό του πηγαδιού να περνούν οι ψυχές των συγγενών τους.
Στη Σκωτία οι νέες στέκονται μπροστά σε έναν καθρέφτη τρώγοντας μήλο ή χτενίζοντας τα μαλλιά τους κρατώντας συνάμα ένα κερί. Στο βάθος του καθρέφτη βλέπουν αυτό που αναζητούν.
Ο καθηγητής φιλοσοφίας και ψυχοθεραπευτής Δρ Pέιμον Mούντι, παγκοσμίως γνωστός για τις έρευνές του σχετικά με τις επιθανάτιες εμπειρίες, με τη βοήθεια των φοιτητών του πειραματίστηκε με τους καθρέφτες και την πιθανότητα να αποτελούν «πύλες» για επικοινωνία με τον κόσμο των ψυχών. Η μελέτες του για την κατοπτρομαντεία, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος σε βιβλίο του, είχαν ως αποτέλεσμα να διαπιστώσει ότι «οράματα μέσα από τους καθρέφτες δεν έβλεπαν μόνο τα μέντιουμ και οι ειδικευμένοι μάντεις αλλά και απλοί άνθρωποι και μάλιστα στο μεγαλύτερο ποσοστό τους τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά».
Το συμπέρασμα του Δρ Mούντι ήταν ότι το «μυστικό» δεν κρύβεται στον ίδιο τον καθρέφτη, αλλά στο υποσυνείδητο του ανθρώπου. Επιφάνειες όπως οι καθρέφτες και οι κρυστάλλινες σφαίρες βοηθούν ορισμένα άτομα να οδηγηθούν σε διαφοροποιημένες καταστάσεις συνείδησης, όπου ανοίγονται οι δίαυλοι επικοινωνίας με τα βαθύτερα επίπεδα της ύπαρξης -και γιατί όχι και με άλλους «κόσμους»- οι οποίοι είναι σαν τα σήματα που εκπέμπει το κινητό μας. Δεν τα βλέπουμε αλλά υπάρχουν. Προς αυτή την κατεύθυνση, και έχοντας περισσότερη «περιέργεια» για τις πρακτικές και δοξασίες αιώνων, επιστήμονες ερευνητές από μεγάλα πανεπιστήμια σε Ευρώπη και ΗΠΑ έχουν αρχίσει σοβαρές μελέτες προκειμένου να διαπιστώσουν πού ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια ανάμεσα στο «μύθο» και την «υπερβολή».
Οι μαγικοί καθρέφτες της Κίνας
Οι μαγικοί καθρέφτες της Κίνας θεωρούνται από τα πιο περίεργα αντικείμενα που υπάρχουν στον κόσμο. Στο πίσω μέρος αυτών των καθρεφτών υπήρχαν εικόνες ή ιδεογράμματα από ορείχαλκο, ενώ η μπρος όψη -που λειτουργεί ως καθρέφτης- είναι από γυαλισμένο μπρούντζο και είναι κυρτή. Όταν ένας τέτοιος καθρέφτης εκτεθεί στο φως του ήλιου, η μπροστινή πλευρά που δείχνει το είδωλο, φαίνεται να είναι διαφανής και επιτρέπει όλες οι εικόνες και τα ιδεογράμματα της πίσω πλευράς να περνούν από μέσα του και να προβάλλονται στην μπροστινή πλευρά. Αυτό είναι ένα μυστήριο, διότι πως μπορεί ο συμπαγής μπρούντζος να γίνεται διαφανής; Αυτή η μεταλλουργική επεξεργασία εξηγήθηκε επιστημονικά στη Δύση το 1922, παρόλο που οι Κινέζοι κατασκευάζουν αυτούς τους καθρέφτες κρατώντας μυστική την τεχνική τους για 1.600 χρόνια.
Προλήψεις και Δεισιδαιμονίες για τον καθρέφτη
Αν σπάσει ο καθρέφτης είναι μεγάλη γρουσουζιά, κυρίως για αυτούς που ταξιδεύουν. Το κακό δεν θα είναι όμως μεγάλο, εάν τα πιο πολλά κομμάτια πέσουν προς τα αριστερά. Κάθε κομμάτι που θα πέσει δεξιά σημαίνει και έτος χωρίς καμία χαρά. Το κακό θα είναι μεγάλο εάν τα πιο πολλά κομμάτια θα πέσουν δεξιά.
Στην Τήνο πιστεύουν πως είναι κακό να βλέπεις μεσάνυχτα στον καθρέφτη.
Όταν σε κάποιον που κρατά τον καθρέφτη με το δεξί του χέρι, εκείνη την στιγμή, τυχαία του ευχηθούν, η ευχή θα πιάσει και δεν θα πιάσει αν τον κράτα με το αριστερό.
Δύο πυθαγόρεια αποφθέγματα μιλάνε για τους κινδύνους του καθρέφτη: «Μην κοιτάζεσαι σε καθρέφτη που βρίσκεται κοντά σε λύχνο (παρά λύχνο μη εσοπτρίζου), λέει το ένα. Η άλλη απαγόρευση αναφέρεται σε υπαίθριο χώρο και είναι περισσότερο κατηγορηματική «δεν πρέπει να κοιτάξουμε το πρόσωπό μας, ούτε να το πλένουμε στα νερά του ποταμού».
Ο καθρέφτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο ενάντια σε κατευθυνόμενη ενέργεια και αντανακλά το φως. Το φως είναι ενέργεια, επομένως αντανακλά και την ενέργεια, την αντανακλά συγκεντρωμένη, χωρίς να τη διαθλά ή να την διαχέει. Μπορεί λοιπόν να την στείλει πίσω στον «πομπό» με την ίδια δύναμη. Είναι και ηλιακό και σεληνιακό σύμβολο έχει μαγικές ιδιότητες και αποτελεί την πύλη για το ανάστροφο βασίλειο. Κρεμασμένος με τη λεία επιφάνεια προς τα κάτω σε ναό ή τάφο αποτελεί έναν “άξονα φωτός”, το δρόμο της ανόδου της ψυχής.
Φιλόσοφοι, ποιητές, ιστορικοί, φυσικοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες δεν έπαψαν να ερευνούν τις ιδιότητες του, να περιγράφουν τις συνέπειες του, να αποκωδικοποιούν την λειτουργία και τους μηχανισμούς του. Αντικείμενο που προσφέρει τρόπους προσέγγισης των κόσμων του αόρατου, αποτελεί την αντανάκλαση της υπερφυσικής και θείας νόησης, την υπέρτατη νόηση που αντανακλάται στον ήλιο στη σελήνη και στα άστρα. Είναι ένα όργανο ικανό να συσσωρεύσει ή να αποφορτίσει, κατά βούληση του χειριστή, την όποια επιρροή του δώσουμε. Ο καθρέφτης προσελκύει, μαγεύει και αιχμαλωτίζει. Μπορεί να σου δείξει ποιος είσαι στα αλήθεια, αλλά και ότι δεν θέλεις να δεις.
Βιβλιογραφία:
- Λεξικό των συμβόλων, Τζ. Κούπερ, Πύρινος κόσμος, Αθήνα 1992
- Τα μαγικά φυλαχτά και χαϊμαλιά & ο μαγικός καθρέφτης, Deborah Lippman-Paulcolin, “Δίδυμοι” Αθηναι
- Εγκυκλοπαίδεια, Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 15ος, Πάπυρος
- Εγκυκλοπαίδεια μυστικιστικών και παραφυσικών εμπειριών, Harper’s-Anubis
- Physics for scientists & engineersR.A Serway, Λ.Κ. Ρεσβάνης, Αθήνα, Σ. Αθανασόπουλος – Σ. Παπαδάμης, c1990
- Χρυσός Κλώνος, Τόμος Β, sir James George Frazer, εκδόσεις ΕΚΑΤΗ
- Στο Μάτι του Καθρέφτη, Φρανσουάζ Φροντιζί-Νρυκρού και Ζαν-Πιερ Βερνάν, εκδόσεις ΟΛΚΟΣ 2001
- Η Ιδιοφυής Κίνα, Robert Temple, εκδόσεις Κασταλία, 2007