ΣΥΛΛΟΓΗ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΣΟΦΙΑΣ
Αποσπάσματα από το βιβλίο: “Η ψυχή της Γυναίκας”
………Η αληθινή κατάκτηση της σημερινής Γυναίκας έγκειται στο να ανακαλύψει τη δική της Ψυχή. Αν έκανε ένα κίνημα με το οποίο να διεκδικεί να είναι η Ψυχή της αυτή που θα άνοιγε δρόμο μπροστά –κι έτσι θα προσδιοριζόταν επίσης η ανδρική Ψυχή- είναι πολύ πιθανό να εξαφανίζονταν όλοι αυτοί οι ανταγωνισμοί.
Το ζητούμενο πια δεν είναι να δούμε αν οι γυναίκες μπορούμε να κάνουμε τις ίδιες δουλειές με τους άνδρες, γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχουν δουλειές χαρακτηριστικές των μεν ή των δε. Δεν υπάρχουν μονοπώλια εργασιών. Αυτό που υπάρχει είναι διαφορετικές προσεγγίσεις και οπτικές γωνίες, κι ας κάνουν τα ίδια πράγματα. Ο καθένας εστιάζει με διαφορετικά συναισθήματα, με διαφορετικές ιδέες, γιατί είναι η Ψυχή αυτή που μας οδηγεί να εστιάσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.
Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε τι είναι η Ψυχή. Η Ψυχή είναι η αυθεντική οντότητα, ο αυθεντικός εσωτερικός εαυτός, μια ενέργεια που μπορεί να στηρίζεται στα υλικά, αλλά έχει και την ικανότητα να υψώνεται προς τα μεταφυσικά, προς μεγάλα οράματα και ιδανικά.
Στην Ψυχή της γυναίκας, στην Ψυχή του άνδρα, υπάρχουν χροιές, όχι διαφοράς, αλλά συμπληρωματικότητας, που θα μπορούσαν να συνδυαστούν αρμονικά και όχι να ανταγωνίζονται. Πιστεύω ότι στην Ψυχή της κάθε γυναίκας υπάρχει κάτι από άνδρα, και στην Ψυχή του κάθε άνδρα κάτι από γυναίκα.
Σε γενικές γραμμές, η Ψυχή του άνδρα τείνει αισθητά προς την εξωτερική δράση. Η γυναίκα είναι εκ φύσεως πιο εσωστρεφής. Η Ψυχή του άνδρα αναζητά την αύξηση, την ανάπτυξη, την εξάπλωση των πραγμάτων. Η γυναίκα αναζητά να τα συντηρήσει, να τα εδραιώσει, να τα διαφυλάξει. Η Ψυχή του άνδρα είναι παρορμητική, ενώ της γυναίκας είναι συντηρητική. Ο άνδρας ρίχνεται πίσω από τις ιδέες, ενώ η γυναίκα πίσω από τις διαισθήσεις…
Θα ήταν θαυμάσιο να μπορεί να συνδυάσει κανείς την Ψυχή του άνδρα και της γυναίκας, γιατί τότε θα είχαμε δράση κι ενδοσκόπηση, αύξηση και διαφύλαξη των όσων αναπτύσσονται. Θα είχαμε ιδέες στηριγμένες σε διαισθήσεις…
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Δεν έχει επιτευχθεί αυτός ο αρμονικός συνδυασμός ούτε έχει εξαλειφθεί ο ανταγωνισμός. Δεν κατορθώθηκε καμία συμφωνία ούτε έχει κατανοηθεί ότι άνδρες και γυναίκες είναι απόλυτα αναγκαίοι, γιατί και οι δύο αποτελούν μέρος της Ανθρωπότητας…..
…..Τι είναι η Ψυχή της Γυναίκας; Σε τι συνίσταται αυτή η Ψυχή, την οποία πρέπει να κατακτήσει, για να επανακτήσει τον αληθινό της ρόλο, όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στην Ιστορία; Σχεδόν όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, αυτοί που ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για το γυναικείο ρόλο, έχουν περιγράψει την Ψυχή της γυναίκας με βάση τέσσερα απολύτως επίκαιρα χαρακτηριστικά. Μπορούμε λοιπόν, να μιλήσουμε για την Ψυχή της Γυναίκας ως Ζωή, ως Ενέργεια, ως Αγάπη και ως Σοφία.
Με αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά, που είναι τα αληθινά της όπλα-εργαλεία, η γυναίκα είναι η ιδανική ηρωίδα για να κάνει τη δική της μάχη. Η Ψυχή της γυναίκας είναι Ζωή από κάθε άποψη, όχι μόνο επειδή η γυναίκα μπορεί να γεννήσει, αλλά επειδή είναι προικισμένη για να βοηθάει τους άλλους να ζήσουν. Είναι επίσης η μεγάλη παιδαγωγός. Μπορεί να αναθρέψει, να προωθήσει, να εμπνεύσει… στα χέρια της είναι το να δώσει ζωή και να τη διατηρεί.
Ένας μεγάλος ερευνητής των σύγχρονων μύθων, ο Joseph Campbell, έλεγε ότι το σημαντικό είναι η γυναίκα να μπορεί να δώσει ζωή σε ένα σώμα, σε μια Ψυχή, σε μια κοινωνία και σ’ έναν Πολιτισμό, κι ότι, αν δεν της δίνεται η ευκαιρία να προσφέρει ζωή, χάνει το λόγο ύπαρξής της. Χρειάζεται να δώσει ζωή με την ιδιαίτερη μορφή ενέργειας που έχει, που είναι άλλο ένα από τα χαρακτηριστικά της Ψυχής της. Αυτή η ενέργεια δεν είναι πολύ παρορμητική. Αντίθετα, είναι αντίσταση και ικανότητα συνέχειας. Η γυναίκα μπορεί να αντέξει απίστευτα πράγματα, όπως απίστευτη είναι και η υπομονή της. Αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο γι’ αυτήν, όχι γιατί είναι καταπιεσμένη, αλλά γιατί είναι ανθεκτική. Ίσως δεν έχει μεγάλη φυσική αντοχή, αλλά έχει τεράστια ψυχολογική αντοχή. Αυτή είναι η δική της Ενέργεια, την οποία μπορεί να μεταβιβάσει με τη μορφή γαλήνης και δύναμης μπροστά στις δυσκολίες και τον πόνο.
Η γυναίκα είναι αγάπη. Ξέρω ότι όλοι αγαπάμε, γυναίκες και άνδρες. Αλλά ο άνδρας αγαπάει με τέτοιο τρόπο που τον κάνει να εντάσσει την αγάπη μέσα στη ζωή του, ενώ η γυναίκα κάνει από την αγάπη τη ζωή της. Όμως, η αγάπη στη γυναίκα είναι ένα όπλο διπλής κόψης: αν είναι αγάπη με μικρά γράμματα, γίνεται εγωιστική, κτητική. Είναι ο φόβος μήπως δεν αγαπηθεί πριν η ίδια αγαπήσει, μήπως δε γίνει σεβαστή πριν σεβαστεί τους άλλους η ίδια. Αλλά αν ξυπνήσει ως Ψυχή και είναι Αγάπη με κεφαλαία, τότε γίνεται μεγάλη ικανότητα ένωσης. Είναι η φωτιά της εστίας, του κέντρου της γης και του κέντρου του ναού.
Η γυναίκα ενώνει, έχει την ικανότητα να δίνει συνοχή, να συγκεντρώνει, να συνταιριάζει ανθρώπους και ψυχές, να κάνει αυτούς που διαφωνούν να συμφωνήσουν. Η αγάπη της εκφράζεται ως μια μεγάλη γενναιοδωρία και ικανότητα να αντιλαμβάνεται την ομορφιά, την αρμονία και να αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη. Γι’αυτό η γυναίκα είναι Αγάπη. Είναι όμως επίσης Σοφία. Έχει ένα πρακτικό και τακτοποιημένο νου, καθώς και διάκριση. Γιατί, αν τη ρωτήσουμε γιατί κάνει τα πράγματα, πάντα θα ξέρει να δώσει κάποια απάντηση.
Και κυρίως, έχει μια μεγάλη δύναμη την οποία ποτέ δεν πρέπει να αφήσει ανεκμετάλλευτη: τη διαίσθησή της, που την οδηγεί να προβλέπει τα πράγματα και να τα προαισθάνεται με μεγάλη επιδεξιότητα. Αυτή είναι η δύναμη και η σοφία της. Την ονομάζουμε διαίσθηση αντί μαντική, γιατί δεν πιστεύω ότι πέφτει τόσο χαμηλά όσο είναι ένα απλό μάντεμα: η γυναίκα απλώς «ξέρει».
Στους αρχαίους Πολιτισμούς υπήρχαν οι γυναικείες Μυήσεις. Σήμερα, που όλα βρίσκονται σε τόσο μεγάλη σύγχυση, τις φανταζόμαστε σαν κάποιες παράξενες τελετές, γεμάτες διαβολικές εικόνες. Όμως, η μεγάλη θηλυκή Μύηση ήταν πάντοτε η κατάκτηση της δικής της Ψυχής. Οι μεγάλοι μύθοι όλων των Θρησκειών έτσι το καταγράφουν: ο Ήρωας κατακτά την ανδρική Ψυχή του, η Ηρωίδα κατακτά την θηλυκή Ψυχή της. Και υπάρχουν άλλοι μύθοι που μας μιλούν για έναν πόλεμο για τον άνδρα και άλλο πόλεμο για τη γυναίκα. Όταν ο Ηρακλής αποφασίζει να διατρέξει τον κόσμο, γιατί υπάρχουν δώδεκα Δοκιμασίες που τον περιμένουν, είναι φανερό ότι αντιμετωπίζει δοκιμασίες που είναι χαρακτηριστικές του αρσενικού ρόλο, αν και θα έχουν πάντα κάποια χαρακτηριστικά που μπορούν να μεταβιβαστούν στο θηλυκό χαρακτήρα.
Αλλά υπάρχει επίσης στους μύθους μια κατεξοχήν γυναικεία ιστορία. Είναι η ιστορία της Περσεφόνης, μιας γοητευτικής κόρης, πολύ προσκολλημένης στη μητέρα της, τη
Μεγάλη Θεά Μητέρα όλων των θεών. Μια μέρα, η θεά βλέπει την κόρη της να αρπάζεται από το θεό του κάτω κόσμου, της βαθιάς γης και του σκοταδιού. Ανοίγει ένα χάσμα, εμφανίζεται το άρμα του Άδη κι εκεί που βρισκόταν η Περσεφόνη παίζοντας με τις συντρόφισσές της, μένει μόνο ένα κενό.
Αυτός είναι ο μύθος της γυναίκας. Στην πραγματικότητα δεν αρπάζεται ακριβώς. Πρόκειται για την κάθοδό της στην Ψυχή, την ενδοσκόπησή της και τη μύησή της. Η γυναίκα χρειάζεται αυτή την ενδοσκόπηση, χρειάζεται να μαζέψει σπόρους από τον απόκρυφο, υπόγειο, εσωτερικό κόσμο, τον κόσμο των Μυστηρίων.
Η θεά Δήμητρα αναζητά την Κόρη της άσκοπα, γιατί αυτή θα βγει στην επιφάνεια της γης μόνο όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή. Όταν η Περσεφόνη επιστρέφει στον επάνω κόσμο, αγκαλιάζει τη μητέρα της, γιατί συναντάει ξανά τη θεά. Αλλά εκείνη τη στιγμή, η πρώην άπειρη νεαρή έχει γίνει πλέον ολόκληρη γυναίκα. Επιστρέφει από τον Κάτω Κόσμο με αυθεντικούς σπόρους Σοφίας, τους οποίους δε θα μπορέσει ποτέ πια να ξεχάσει.
Στον Κάτω Κόσμο εκείνη έγινε κόρη του Πατέρα. Όταν επιστρέφει στη Γη, είναι κόρη της Μητέρας. Τώρα έχει μαζί της ένα θεό και μια θεά. Έχει συνδυάσει τον μεγάλο της πόλεμο. Δεν ανταγωνίζεται με τον άνδρα, γιατί ξέρει ποια είναι.
Αυτός ο μικρός μύθος αποκαλύπτει ότι πολλές από αυτές τις ιστορίες που πιστεύουμε ότι είναι παραμύθια για παιδιά ή τμήμα μιας παλιάς μυθολογίας χωρίς νόημα, καθρεπτίζουν την Ψυχή του άνδρα και την Ψυχή της γυναίκας. Πρόκειται για Παγκόσμια Αρχέτυπα, αντί για τα στερεότυπα ή τις προκατειλημμένες ιδέες, με τις οποίες σήμερα προσπαθούμε να πάμε μπροστά.
Ήρθε η ώρα να ζητήσει η γυναίκα όχι μονάχα μια διεθνή ημέρα αφιερωμένη σε αυτήν, αλλά να ξέρει να είναι κυρία του εαυτού της όλες τις ημέρες όλων των μηνών όλων των χρόνων της ζωής της.
Ήρθε η ώρα να αισθανθεί πρωταγωνίστρια της ζωής της και να νοιώσει ότι διαθέτει δυνάμεις και ικανότητες για να κάνει πολλά πράγματα μόνη της, με τα δικά της χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά της είναι η γενναιοδωρία. Η γυναίκα ζητά, για να δώσει, και απαιτεί, γιατί πάντα ξέρει να έχει ανοιχτά τα χέρια της.
Αν η γυναίκα ξέρει να δώσει Ζωή και Ενέργεια, τότε πραγματικά θα γίνει πρωταγωνίστρια. Και αντί να περιμένει την 8η Μαρτίου, θα υπάρχει κάθε μέρα μια θέση γι’ αυτήν και μια γωνιά για να μπορεί να ζήσει αρμονικά με τον άνδρα.
Τότε θα είναι δυνατόν να κάνουμε μια διεθνή ημέρα της Ανθρωπότητας και θα απολαύσουμε αυτή την ειρήνη και τη γαλήνη που θα πρέπει να έχουμε κατακτήσει, αν και εφόσον κατακτήσουμε πρώτα την Ψυχή της Γυναίκας και, γιατί όχι, την Ψυχή του άνδρα.
Από το ίδιο Τεύχος
1 Οκτωβρίου, 2023 / TEXNH, ΚΟΙΝΩΝΙΑ