Σύμφωνα με χιλιόχρονες παραδόσεις για τη σύνθεση του Κόσμου, αυτός οικοδομείται με βάση ένα μόνο στοιχείο. Αυτή η αντίληψη ανταποκρίνεται στην έννοια της ενότητας, που κυριαρχεί στις μεταγενέστερες διαδικασίες εναρμόνισης των νοητικών δυισμών. Αλλά εφόσον ο αρχέτυπος είναι ένας, η ουσία πρέπει αναγκαστικά να είναι μία. Σε αυτό αναφέρονται οι θεωρίες του Δημόκριτου για το άτομο, σαν τη βάση, πάνω στην οποία στηριζόταν ο κόσμος. Το λεγόμενο άτομο, που εδώ και μισό αιώνα διασπά ο άνθρωπος, δεν είναι αυτό για το οποίο μιλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Αυτό που σήμερα λέμε άτομο, που σημαίνει χωρίς τομές και επομένως αδιαίρετο, δεν είναι παρά ένα μικρομόριο, που με τη σειρά του αποτελείται από πολυποίκιλα στοιχεία. Το άτομο των κλασικών φιλοσόφων είναι πολύ πιο πέρα από όλα όσα ξέρει η σύγχρονη επιστήμη.
Στο εκδηλωμένο επίπεδο, όπου κινούμαστε και το οποίο αντιλαμβανόμαστε, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχουν τέσσερα Στοιχεία: η γη, το νερό, ο αέρας και η φωτιά. Αυτά τα τέσσερα Στοιχεία αποτελούν δύο γεννητικούς σταυρούς που αλληλοδιαπερνώνται, εφόσον η γη και ο αέρας έχουν οριζόντια κίνηση, ενώ το νερό και η φωτιά κάθετη. Έτσι η γη γονιμοποιείται από το νερό και ο αέρας από τη φωτιά. Από αυτές τις συζεύξεις πηγάζουν ζωτικά στοιχεία που χαρακτηρίζονται από την ευεργετική δράση τους και την ώθηση προς την ανθρώπινη εξέλιξη, δηλαδή η υλική και η ενεργειακή γονιμότητα.
Δεν πρέπει κανείς να εννοήσει αυτά τα τέσσερα Στοιχεία ως φυσική γη, φυσικό νερό, φυσικό αέρα ή φυσική φωτιά, αλλά ως ομάδες πολύ πιο μεγάλες, που εξωτερικά συμβολίζονται με τα τέσσερα Στοιχεία που αναφέραμε. Επίσης αντιστοιχούν με τα τέσσερα κατώτερα επίπεδα της φύσης: η γη με το φυσικό, το νερό με το ενεργειακό, ο αέρας με το ψυχικό και η φωτιά με το νοητικό επίπεδο. Στην Αλχημεία αποτελούν τα τέσσερα στρώματα που πλάθονται μέσα στον αλχημικό φούρνο. Στη βάση, σαν υπόσταση, υπάρχει το Άλας. Στη μέση οι δύο μορφές του Υδράργυρου και στο ανώτερο μέρος το Θείο, που κορυφώνεται με τον φοίνικα φωτιάς, μια μορφή του πέμπτου Στοιχείου, που είναι αδύνατο να το βρει κανείς σε φυσική μορφή και είναι πάρα πολύ ασταθές, εφόσον ακόμα βρίσκεται στη διαμορφωτική του φάση.
Τα τέσσερα Στοιχεία επηρεάζουν τα χαρακτηριστικά των πραγμάτων και έτσι ακούμε να αναφέρονται, αν και όχι πάντα με πραγματική γνώση των αιτιών, σε φυτά νερού, πέτρες αέρα η ζώδια φωτιάς και πολλά άλλα. Πράγματι τα τέσσερα Στοιχεία είναι σαν τέσσερις βασικές ωθήσεις ή μουσικές νότες της φύσης μας, μέσα στον τόνο της δυναμικής ενότητας που τη χαρακτηρίζει και επιτρέπει σε αυτές τις τέσσερις ιδιότητες της φύσης να αλληλοδιαπερνώνται και να δομούνται από το θείο σχέδιο που μας κυβερνά.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ
Τα Στοιχειά ή Στοιχειακά Πνεύματα είναι μορφές ζωής μέσα στα Στοιχεία. Βέβαια, είναι πολύ δύσκολο να καθορίσει κανείς τα βασικά χαρακτηριστικά με τα οποία θα έπρεπε να τα ορίσουμε, εφόσον τα σώματα τους δεν βρίσκονται στο αυστηρά φυσικό επίπεδο, όπου αναπτύσσεται το περιβάλλον που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Ή, για να το εξηγήσουμε καλύτερα, επειδή δεν είναι τα σώματα τους στο επίπεδο που μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα. Αν και μπορούν να υπάρχουν κατά κάποιο τρόπο στο φυσικό επίπεδο, μάς παρουσιάζονται σαν ανύπαρκτες φαντασιώσεις των πρωτόγονων ανθρώπων ή των φαντασιόπληκτων παιδιών. Αυτές οι μορφές ζωής έχουν τα σώματα τους στο πρανικό επίπεδο και όχι κάτω από αυτό. Τα επίπεδα δεν είναι το ένα πάνω στο άλλο, σαν να είναι κομμένα με ξυράφι, αλλά υπάρχει μια διαβάθμιση, σχεδόν άπειρη, μεταξύ τους. Οι καταστάσεις της φύσης δεν είναι πάντα ίδιες αλλά έχουν ποικιλίες που γνωρίζουμε σαν ημέρα και νύκτα, εποχές του χρόνου, ύψος, βάθος, μεγαλύτερο ή μικρότερο φορτίο στατικού ηλεκτρισμού, διαφορές ατμοσφαιρικής πίεσης και τις διάφορες θερμοκρασίες, τα διαφορετικά συστατικά του αέρα που είναι οι συγκεντρώσεις νερού, όζοντος, αζώτου. Όλα αυτά, πάνω στα οποία προστίθενται οι επιδράσεις των άστρων και ειδικά του ήλιου και της σελήνης, έχουν ως αποτέλεσμα σε μερικές περιπτώσεις να βοηθούν τα Στοιχειά να πέφτουν σε μια μεγαλύτερη υλοποίηση, που τα κάνει απλώς ορατά. Αλλά ακόμα και σε τόσο ευνοϊκές συνθήκες, συνήθως δεν παρατηρούνται.
Θα δώσουμε ένα παράδειγμα: ένα φύλλο χαρτιού, που το κρατάει κάποιος σε απόσταση 25 μέτρων από τα μάτια μας το μεσημέρι, είναι καθαρά ορατό αν το κοιτάζουμε έτσι ώστε η μια από τις δύο πλευρές του να είναι κάθετη στη δική μας γωνία όρασης. Αλλά αν ήταν προφίλ και ακίνητο ή αν εκινείτο συγχρόνως με εκείνο που του χρησιμεύει σαν φόντο, θα ήταν στην πράξη αόρατο σε εκείνους που δεν θα γνώριζαν την παρουσία του. Δύσκολα θα μπορούσε να το αντιληφθεί εκείνος που εκ των προτέρων αρνείται την ύπαρξη αυτού του φύλλου χαρτιού και δεν προσπαθεί να το ανακαλύψει. Αυτό θα εξηγούσε ,αν και αργότερα θα αγγίξουμε πιο πλατιά το θέμα αυτό, γιατί οι σελίδες των παλιών βιβλίων, οι πήλινες πινακίδες, οι περγαμηνές είναι γεμάτες με αναφορές στα πνεύματα της φύσης, κι όμως στα πολιτιστικά στοιχεία της δικής μας μορφής υλιστικού και θετικιστικού πολιτισμού δεν υπάρχουν τέτοιες αναφορές.
Ένα ανθρώπινο συγκρότημα που φθάνει να αρνείται ότι τα φυτά και τα ζώα που βλέπουμε, αγγίζουμε ή καταβροχθίζουμε έχουν ψυχή και θεωρεί ότι η ερωτική πιστότητα ενός ζώου ή η ζωτική παρουσία ενός δέντρου ή ενός τριαντάφυλλου δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από μορφές ή χρώματα πού αποδίδονται στην τύχη ή σε γενετικούς κώδικες που έχουν «εφευρεθεί», ενώ συστηματικά αφαιρείται από αυτά κάθε μεταφυσική ιδιότητα, ένα τέτοιο ανθρώπινο συγκρότημα είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει την ύπαρξη ή παρουσία των πνευμάτων της φύσης. Για αυτό, αυτή η προσπάθεια δεν απευθύνεται σε μια ελίτ, ούτε έχει μονόπλευρους σκοπούς, αλλά αφού προσφέρεται σε όλους, θεωρεί δεδομένο ότι, μέχρι να αλλάξουν αυτά τα υλιστικά χαρακτηριστικά μιας άμεσης κληρονομιάς, θα είναι οι ίδιοι οι αναγνώστες που θα αυτοαποκλεισθούν από τα ευεργετήματα των γνώσεων αυτών.
Οι εσωτερικές διδασκαλίες αναφέρουν ότι τα Στοιχειά είναι πιο αρχαία και από τον ίδιο τον άνθρωπο πάνω στη Γη. Αυτά, ως κάτοικοι ή φύλακες των στοιχείων ή μετουσίωσή τους, υπάρχουν ως εκδηλωμένες μορφές από τότε που ο κόσμος υπάρχει. Όταν αυτός ήταν μονάχα μια μάζα ραδιενεργών αερίων πυρακτωμένης ύλης, τα Στοιχειά της φωτιάς επαγρυπνούσαν για χάρη του.
Όταν εμφανίστηκαν τα στερεά αέρια με τη χημική σύνθεσή τους και η εποχή των μεγάλων ανέμων, τα Στοιχειά του αέρα φρόντισαν ώστε η εξέλιξη αυτών των πρωτόγονων αερίων, καθώς και το στρώσιμο αυτών πάνω στον μόλις σταθεροποιημένο γήινο φλοιό, να γίνονται όσο το δυνατόν κατάλληλα για τις μορφές ζωής που ήταν σχεδιασμένες. Όταν τα αέρια έγιναν βαρύτερα και έπεσαν τα πρώτα νερά, καλύπτοντας ολόκληρο τον πλανήτη, δημιουργώντας τις πρώτες μορφές ζωής, πραγματικά υλικές, τα Στοιχειά του νερού εργάστηκαν και μετάλλαξαν την πρωτόγονη όψη του υγρού στοιχείου, που εκείνη την εποχή ήταν υπερφορτωμένο με βαριά υλικά σε κατάσταση κορεσμού, γεγονός που έδινε ένα κολλώδες χαρακτηριστικό στα διάφορα στρώματα. Τα ψηλά κύματα άγγιζαν με τους αφρούς τους, που ακόμα δεν ήταν λευκοί, τα χαμηλά και συμπαγή σύννεφα. Αργότερα, σαν πελώριες ναρκωμένες χελώνες, αναδύθηκαν οι ηπειρωτικές πλάκες και πάνω σε αυτές επαγρύπνησαν τα Στοιχειά της γης, δίνοντας τους χαρακτηριστικά γονιμότητας και βοηθώντας τον πελώριο δασικό πληθυσμό, που επέτρεπε να υπάρχουν ανώτερες μορφές ζωής, καθώς και τη δημιουργία της ίδιας της ανθρωπότητας.
Κάθε πράγμα στο σύμπαν έχει ένα Πνεύμα-Φύλακα. Ο πλανήτης μας το ίδιο, και σε αυτό το πνεύμα υπάκουαν οι ιεραρχίες των πνευμάτων της φύσης, όταν άρχισαν οι ημέρες και οι νύκτες. Αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει και θα συμβαίνει μέχρι να εξαφανιστεί η Γή. Είναι το Dhyan Chohan του θιβετανικού βιβλίου του Dzyan, η λαμπερή Ψυχή του Κόσμου των Ελλήνων και Ρωμαίων φιλοσόφων, γιατί εμψυχώνει και κινεί. Δεν πρέπει να τη συγχέει κανείς με το πνεύμα της γης ή πλανητικό Εγώ, του οποίου η φυσική γη θα ήταν το σώμα.
*Αποσπάσματα από βιβλίο ΑΟΡΑΤΟΙ ΚΟΣΜΟΙ – ΝΕΡΑΙΔΕΣ, ΝΑΝΟΙ, ΞΩΤΙΚΑ…, εκδόσεις Νέα Ακρόπολη, 2014