Ενεργειακά πεδία της Γης (Μέρος Α’)

Ζούμε μέσα σ’ ένα τεράστιο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, που είναι αποτέλεσμα των συνεχών ανταλλαγών ενέργειας μεταξύ του πλανήτη και του κοσμικού Σύμπαντος. Και κάθε ανθρώπινο ον, όπως κάθε μορφή ζωής, είναι μια ηλεκτρομαγνητική μηχανή (όπως αποδεικνύει η τεχνική Kirlian) ένας δέκτης, ένας συμπυκνωτής, ένας μετατροπέας και ένας ευαίσθητος πομπός της αρμονίας του σύμπαντος.

Το 1935, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης E. Hartmann ανακάλυψε ότι η επιφάνεια της γης σαρώνεται από ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, οι οποίες, εάν δεν υπάρχουν τοπικές ανωμαλίες, σχηματίζουν ένα τετράπλευρο δικτύωμα, που έχει πλευρά στον άξονα Βορρά – Νότου 2 μ., στον άξονα Ανατολής – Δύσης 2,3 -2,5 μ. και, στις δύο περιπτώσεις, πάχος περίπου 0,21 μ. Στα σημεία που διασταυρώνονται οι γραμμές – που ονομάστηκαν προς τιμήν του ανθρώπου που τις μελέτησε, γραμμές Hartmann – δημιουργούνται κόμβοι, οι οποίοι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι για την υγεία του ανθρώπου. Διαταραχές των διαστάσεων του τετραπλεύρου του δικτύου σημειώνονται, όταν π.χ. κάτω από το έδαφος περνάει ένα υπόγειο ποτάμι. Εύκολα αναγνωρίζει κανείς τη χάραξη αυτών των γραμμών στο έδαφος χρησιμοποιώντας την τεχνική της παραδοσιακής ραβδοσκοπίας.

Ο Hartmann ανέπτυξε αυτή την τεχνική, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε και στα παρακάτω σκίτσα, χρησιμοποιώντας τις παράλληλες ράβδους ή τη λεγόμενη lobe antenne. Την ίδια έρευνα μπορούμε να πραγματοποιήσουμε χρησιμοποιώντας ένα εκκρεμές.

Πολλοί λαοί πριν από το Hartmann και σε διάφορες ιστορικές περιόδους της ανθρωπότητας γνώριζαν αρκετά γι’ αυτό το δίκτυο ενώ την τέχνη της ραβδοσκοπίας γνώριζαν και οι πρώτοι κάτοικοι του Άτλαντα στο Μαρόκο πριν από 3000 χρόνια, γεγονός που μαρτυρούν οι βραχογραφίες στην περιοχή Τασιλιν – Άζτζερ. Τη γνώση αυτή κατείχε και ο Μωϋσής, όπως φαίνεται και στο βιβλίο της Εξόδου, καθώς και ο Κινέζος αυτοκράτορας Τu, ο οποίος στα 2200 μ.Χ. εικονίζεται κρατώντας μια ράβδο. Οι Κινέζοι θεωρούσαν ότι μέσα από τους γεωπαθογόνους κόμβους επικοινωνούν οι Δράκοντες με τον ανθρώπινο κόσμο. Την τέχνη αυτή, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, γνώριζαν οι Αιγύπτιοι, οι Εβραίοι, οι Πέρσες, οι Δρυίδες, οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Ινδουιστές και οι Ινδιάνοι της Αμερικής, όχι όμως η σύγχρονη κοινωνία μας! Και πολλοί λαοί όχι απλώς σέβονταν τη Φύση, αλλά βάσιζαν την αρχιτεκτονική των σπιτιών τους και των δημοσίων κτιρίων τους στη γνώση κάποιων νόμων και φυσικά στη γνώση των ακτινοβολιών της γης.

Πόσοι γνωρίζουν άραγε ότι στα διαμερίσματα που βρίσκονται πάνω από τον 6ο ή 7ο όροφο της πολυκατοικίας, παρατηρείται σοβαρή μείωση των αποστάσεων και παραμόρφωση των γραμμών Ηartmann εξαιτίας του συνδυασμού των κοσμικών ακτινοβολιών και του μεταλλικού οπλισμού του σκυροδέματος; Το αποτέλεσμα είναι να μειώνονται οι αποστάσεις των ουδέτερων ζωνών, των σημείων δηλαδή όπου μπορεί κανείς να τοποθετήσει το κρεβάτι ή το γραφείο του. Οι δόσεις που δέχεται κανείς στο 15ο ή στον 40ο όροφο των ουρανοξυστών είναι τόσο μεγάλες, που προξενούν μακροπρόθεσμη μείωση της αντίστασης του νευρικού συστήματος και διαταραχές της ψυχικής ισορροπίας. Δεκαετείς έρευνες που έγιναν στην πρώην Δυτική Γερμανία σε κατοίκους πολυκατοικιών, απέδειξαν ότι οι ένοικοι που έμεναν πάνω από το 15ο όροφο, αρρώσταιναν κατά 57% περισσότερο από αυτούς των χαμηλότερων ορόφων. Επίσης υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να αρρωστήσει κανείς, εάν πάνω σε γεωπαθογόνο κόμβο τοποθετήσει το κρεβάτι του απ’ ότι αν τοποθετήσει το γραφείο του. Κι αυτό, επειδή, όταν κοιμόμαστε ο οργανισμός χάνει κατά 70% τα συστήματα άμυνας που διαθέτει για την αντιμετώπιση των εξωτερικών απειλών. Για να αντισταθμίσει λοιπόν τη μεγάλη δόση ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, το σώμα αντιδρά με υπερδραστηριοποίηση των ιστών, που μπορεί να οδηγήσει μέχρι τον καρκίνο.

Ο Hartmann ποσοστοποίησε τις έρευνές του και κατέληξε ότι το 60% των περιπτώσεων ασθένειας οφείλονται στον τόπο κατοικίας.

Άλλες παρατηρήσεις απέδειξαν ότι στους γεωπαθογόνους κόμβους υπάρχει αύξηση συγκέντρωσης του επικίνδυνου για την υγεία ραδονίου και των ακτινοβολιών γάμα (Γ). Την κίνηση του ραδονίου και άλλων επικίνδυνων πτητικών αερίων που προέρχονται από το υπέδαφος διευκολύνει η ύπαρξη τεκτονικών ρηγμάτων και μικρότερων εδαφικών ρηγματώσεων, τα οποία δημιουργούν, όπως τα υπόγεια ύδατα, γεωπαθογόνους κόμβους.

Κάθε ανωμαλία στη γεωλογική σύσταση του υπεδάφους μεταφράζεται σε μια τοπική διαταραχή των δυναμικών γραμμών του γήινου πεδίου, που μπορεί να καταγραφεί στην επιφάνεια της γης. Για παράδειγμα, η ύπαρξη υπογείων υδάτων προκαλεί μετρήσιμα φαινόμενα, όπως ανωμαλίες του γήινου μαγνητικού πεδίου, αύξηση του δυναμικού του πεδίου των υπερβραχέων κυμάτων, μείωση της υπεριώδους ακτινοβολίας, μικροδυναμική αταξία κ.λ.π..

Άλλες μετρήσεις αποδεικνύουν την ύπαρξη γήινων ρευμάτων και φυσικών ηλεκτρικών ρευμάτων που κυκλοφορούν στο έδαφος, σε μεταβαλλόμενα βάθη.

Τα ρεύματα που σχετίζονται με τις επιφανειακές γεωλογικές στρώσεις του εδάφους αποδίδονται στις εξωτερικές διαφορές του γήινου μαγνητικού πεδίου, κάτω από τη δράση του ηλιακού συστήματος και του εσωτερικού πυρήνα της γης.

Η ένταση και το δυναμικό αυτών των ρευμάτων αυξάνονται, όταν παρατηρείται χαμηλό βαρομετρικό, ιδίως πριν από μια καταιγίδα. Μια τεχνητή πηγή, όπως ένας σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, μπορεί με τη σειρά της να προξενήσει τη γέννηση πλανητών και παλλόμενων ρευμάτων, των οποίων η κίνηση γίνεται μέσω της γης. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ηλεκτρικές γραμμές των σιδηροδρόμων.

Η απορρόφηση ενέργειας από τους ιστούς του ανθρώπου οφείλεται βασικά στην παρουσία νερού και ιόντων. Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται περίπου από 70% νερό. Το μόριο του νερού όμως αποτελεί ένα ηλεκτρικό δίπολο με θετικό φορτίο μεταξύ των δύο ατόμων υδρογόνου και με αρνητικό στην άλλη άκρη του, που βρίσκεται το άτομο του οξυγόνου.

Έτσι, όταν το σώμα μας βρεθεί μέσα στο Η/Μ πεδίο, τα μόρια του νερού, που είναι ηλεκτρικά δίπολα, θα αρχίσουν να περιστρέφονται ή να πάλλονται στο ρυθμό της συχνότητας του κύματος. Όσο πιο γρήγορα πάλλονται και όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια του φαινομένου τόσο μεγαλύτερα ποσά θερμότητας θα παραχθούν.

Ο οργανισμός του ανθρώπου διαθέτει θερμορυθμιστικούς μηχανισμούς που διατηρούν τη θερμοκρασία του σώματος σταθερή μεταξύ 36 και 37ο C.

Όταν τα παραγόμενα κατά τον παραπάνω τρόπο ποσά θερμότητας είναι σχετικά μικρά, τότε οι θερμορυθμιστικοί μηχανισμοί μπορούν και απάγουν αυτά τα ποσά της θερμότητας και η θερμοκρασία του σώματος παραμένει στους 36-37ο. Όταν όμως υπερβούν κάποια τιμή, τότε οι μηχανισμοί δεν μπορούν να ανταποκριθούν πλήρως και έτσι έχουμε αύξηση της θερμοκρασίας σε ιστούς ή όργανα του σώματος πάνω από 37ο C .

Για κάποια όργανα του ανθρώπινου σώματος η αύξηση της θερμοκρασίας έχει μεγάλη σημασία. Το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στους φακούς των οφθαλμών, στο νευρικό ιστό, στα γονίδια καθώς και στα έμβρυα. Εάν η θερμοκρασία των φακών των ματιών από 37οC ανέλθει στους 42οC, μπορεί να προκύψει μη αναστρέψιμη μετουσίωση της πρωτεΐνης των φακών, με συνέπεια τη δημιουργία καταρράκτη. Αυτό βέβαια, για να συμβεί, πρέπει η προσπίπτουσα πυκνότητα ισχύος, δηλαδή η «ένταση» του Η/Μ πεδίου, να είναι αρκετά υψηλή.

Ο ίδιος ο πλανήτης μας, είναι ένας «μαγνητικός κομήτης», που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και γύρω από τον ήλιο και σε τελευταία ανάλυση και γύρω από το Σύμπαν, και κάθε κίνησή του συνοδεύεται από φαινόμενα μαγνητικής και ηλεκτρικής επαγωγής είτε στο έδαφος και τους ωκεανούς είτε στην ατμόσφαιρα και τη στρατόσφαιρα.

Ο ζωτικός μας χώρος βρίσκεται μέσα σ’ ένα φυσικό πεδίο ακτινοβολίας που περιλαμβάνει την κοσμική ακτινοβολία, τους «ηλιακούς και σεληνιακούς ανέμους» και την ακτινοβολία γήινης προέλευσης. Πρόσφατες μελέτες απέδειξαν ότι δεχόμαστε χωρίς διακοπή από το κέντρο του γαλαξία μας κύματα ακτινοβολιών, που ανακαλύφθηκαν χάρη σε εξαιρετικά ευαίσθητα ηλεκτρονικά όργανα. Αυτά τα κύματα οφείλονται στην κίνηση των άστρων και στις δυνάμεις με τις οποίες αυτά έλκονται ανάλογα με τη μάζα τους, την ταχύτητα περιστροφής τους και την απόστασή τους. Επηρεάζουν σημαντικά το γήινο μαγνητικό πεδίο και βρίσκονται στη βάση των κοσμικών δονήσεων ή των λεγόμενων «σύνθετων ηλεκτρομαγνητικών δονήσεων».

Όλη αυτή η ενέργεια λοιπόν που περιβάλλει τη γη, αποτελείται από επιμέρους στοιχεία: α) την ακτινοβολία που προέρχεται από τη διάσπαση της ύλης, διαδικασία που απελευθερώνει ενέργεια (ραδιενέργεια), β) την ηλιακή ακτινοβολία που φθάνει στη γη, γ) την κοσμική ακτινοβολία, δ) τη γήινη ακτινοβολία, δηλαδή την ακτινοβολία που στέλνει η γη μας προς το Σύμπαν, μέρος της οποίας απορροφά ένα τμήμα της ακτινοβολίας του ηλίου. Την ημέρα η γη δέχεται περισσότερη ενέργεια από το Σύμπαν σε σχέση μ’ αυτήν που ακτινοβολεί προς αυτό ενώ τη νύχτα συμβαίνει το αντίθετο. ε) τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας, που μεταβάλλεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.