Του Στράτου Λαδά…
Στο φυσικό μας περιβάλλον υπάρχουν παντού χρώματα. Το γαλάζιο του ουρανού, το πράσινο των δέντρων και όλα
τα υπόλοιπα χρώματα επιδρούν στον ψυχισμό μας. Το ότι μερικά χρώματα επικρατούν στις διάφορες εποχές του χρόνου δεν είναι τυχαίο, όπως π.χ. το χειμώνα, που επικρατεί το άσπρο της ουδετερότητας. Φανταστείτε αν επικρατούσε το μαύρο σε μία εποχή που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα αρκετά θετικά ιόντα που προκαλούν άγχος, μελαγχολία κ.α, τι θα γινόταν. Θα είχαμε μελαγχολήσει όλοι σε τέτοιο βαθμό που θα υπήρχαν συχνοί τσακωμοί, φόνοι και δεν θα γινόταν τίποτα σωστά αφού η συνεργασία των ανθρώπων θα ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
Οι διάφορες εποχές με τα διαφορετικά, κυρίαρχα χρώματα τους, μέσα από τις αντιθέσεις φέρνουν την ψυχοσωματική κατάσταση του ανθρώπου σε ισορροπία και αρμονία, π.χ το πράσινο της άνοιξης εξισορροπεί τα αντίθετα, φέρνει αρμονία κλπ. (βέβαια σε κάθε εποχή υπάρχουν και άλλα χρώματα και την άνοιξη η ποικιλία χρωμάτων είναι μεγαλύτερη αλλά το επικρατέστερο χρώμα είναι το πράσινο). Το γαλάζιο του ουρανού το καλοκαίρι δημιουργεί εσωτερική γαλήνη, εσωτερική αρμονία. Το κίτρινο των φύλλων το φθινόπωρο αυξάνει τη διανοητικότητα και τον αυτοέλεγχο και τέλος, το άσπρο του χειμώνα για το οποίο ήδη μιλήσαμε. Βέβαια, μέσα σε αυτά που είπαμε παραπάνω, θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και άλλες κατηγορίες όπως τα ιόντα των εποχών, θετικά ή αρνητικά, τα αρώματα, τα ηχητικά ερεθίσματα, αστρολογικές συνθήκες κ.α., που δεν μπορούν να αναλυθούν εδώ, χωρίς να ξεφύγουμε από το θέμα αυτής της εργασίας αλλά που συντελούν όμως στην αρμονία της φύσης.
Σήμερα, μέσα στις τσιμεντουπόλεις επικρατεί το μαύρο του καυσαερίου και το γκρίζο του ουρανού λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τελευταία γίνονται κάποιες προσπάθειες να αυξηθεί το πράσινο αλλά και αυτό το μέτρο είναι πλέον ανεπαρκές. Λόγω της διαταραχής των αρμονικών χρωμάτων της φύσης σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες, όπως είναι η έλλειψη κίνησης (αφού οι περισσότερες δουλειές είναι καθιστικές), παρουσιάζονται διαταραχές, στην αρχή ψυχολογικές και στη συνέχεια σωματικές, αφού το σώμα μας υφίσταται τα αποτελέσματα του τρόπου ζωής μας (κακή αιμάτωση των ιστών, ανωμαλίες πεπτικού συστήματος κ.α).
Σήμερα, οι γιατροί δίνουν μεγάλη σημασία στον ψυχολογικό τομέα μετά από την επιστημονική παρατήρηση ότι, πολλές σωματικές ασθένειες προέρχονται από πρωταρχικά ψυχολογικά αίτια κι έχουν ως αποτέλεσμα το πιο ευαίσθητο όργανο, λόγω κληρονομικής προδιάθεσης, να προσβάλλεται πρώτο.
Μια πανάρχαια θεωρία της παραδοσιακής ιατρικής αναφέρει ότι ο άνθρωπος μπορεί να θεραπευτεί και με χρώματα. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το κάθε χρώμα δονεί σε μία ορισμένη συχνότητα, ένα μήκος κύματος δηλαδή, και η αποκατάσταση αυτής της συχνότητας μπορεί να επαναφέρει τη σωστή λειτουργία ενός οργάνου. Αν για κάποιο λόγο, π.χ. ψυχολογικό, το όργανο αυτό χάσει την ισορροπία του και δεν λειτουργεί σωστά, μπορεί να του λείπει η συχνότητα κάποιου συγκεκριμένου χρώματος. Έτσι, αν εμείς δώσουμε το κατάλληλο μήκος κύματος, του ανάλογου χρώματος, στην κατάλληλη αντανακλαστική ζώνη ή σημείο, θα επιτύχουμε τη θεραπεία του υπό βλάβη οργάνου, δηλαδή, την ισορροπία της λειτουργίας του. Αυτή η θεωρία είναι πολύ πιο περίπλοκη αλλά ας την αφήσουμε όσο το δυνατόν πιο προσιτή και περιληπτική.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα ψυχολογικά προβλήματα. Ξέρουμε εκ πείρας ότι, κάθε χρώμα δημιουργεί ένα συναίσθημα ή ακόμη και αν δεν το ξέρουμε, ασυνείδητα αναφέρουμε πολλές φορές ότι κάποιος “έγινε κόκκινος” από την ντροπή του ή ότι όλα “τα βλέπει μαύρα” ή ότι “όλα είναι ρόδινα” ή ότι “κιτρίνισε από την αγωνία του”. Ας δούμε περιληπτικά τις δράσεις των χρωμάτων:
- Κόκκινο: Εμψυχώνει, προκαλεί δημιουργική διάθεση για κάτι καινούργιο, εξωστρέφεια, διάθεση για δράση, διάθεση επικοινωνίας, αύξηση της ζωτικότητας, της δημιουργικότητας, της διάθεσης επικοινωνίας, αύξηση της αιμοποίησης, ενεργοποίηση της κυκλοφορίας.
Το κόκκινο αντιστοιχεί συμβολικά με το αίμα της κατάκτησης, με τη φωτιά του ανθρώπινου πνεύματος με την αιματική ιδιοσυγκρασία, με την αρρενωπότητα κ.α.
2. Μπλε: Πλήρης ηρεμία, καταπραϋντική επίδραση, διάθεση έρευνας, εσωτερική δύναμη, εσωτερική αρμονία, ανώτερες ιδέες, βοηθάει τον συνειρμό των ιδεών, έχει ικανότητα πειθούς. Το μπλε αντιστοιχεί στην ήρεμη ιδιοσυγκρασία. Στην αισθητική του εντύπωση είναι η γλυκύτητα, το συναισθηματικό του περιεχόμενο είναι η τρυφερότητα και το όργανο του είναι το δέρμα κ.α.
3. Πράσινο: Αυξάνει την επικοινωνία, φέρνει την αρμονία από τα αντίθετα, τονώνει το συναίσθημα, καταπολεμά την ματαιοδοξία, εξισορροπεί το νευρικό σύστημα, δημιουργεί αίσθημα ανανέωσης, δημιουργεί συνθήκες προόδου στο σώμα και το νου, βοηθάει στη ροή των ιδεών, έχει σχέση με τους λείους μύες, διοικεί την καρδιά κ.α.
4. Κίτρινο: Είναι η ακτίνα της νόησης, τονώνει τον εγκέφαλο και τη δύναμη της λογικής, δίνει έμπνευση στο νοητικό πεδίο, αυξάνει τον αυτοέλεγχο, δίνει τη δυνατότητα επιλογής υψηλών αξιών στη ζωή, εξαγνίζει τη σκέψη, βοηθάει στην αφύπνιση του ταλέντου. Αυξάνει την πίεση του αίματος, διοικεί το συμπαθητικό-παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα.
5. Πορτοκαλί: Δίνει ενεργητικότητά, βοηθάει στην απόκτηση διανοητικής σοφίας και γνώσης, συντονίζει τη φυσική δράση με τη νοητική σοφία, βοηθάει στην απελευθέρωση των νέων ιδεών, στην επαναφορά των παθήσεων της σπλήνας, των νεφρών κ.α.
6. Βιολετί: Διοικεί την υπόφυση, αυξάνει τις ψυχικές ικανότητες, την κατανόηση του ιερού, ενεργοποιεί το νευρικό σύστημα, δημιουργεί ιδεαλισμό και τάση αυτοθυσίας για χάρη του κοινωνικού συνόλου, διαισθητικές ικανότητες, τρέφει τον ψυχικό κόσμο. Βοηθάει στο διαλογισμό, δημιουργεί ειρηνοποιό διάθεση. Θεραπεύει όλες τις πνευματικές και νευρικές ασθένειες.
7. INDIGO: Απελευθερώνει από τους φόβους και τις αναστολές. Απελευθερώνει τις ψυχικές ικανότητες, αυξάνει την ικανότητα κατανόησης των φυσικών νόμων, δίνει αυτογνωσία, προφυλάσσει από διαστροφές της φυσικής ενέργειας. Βοηθάει στη θεραπεία των ασθενειών των οφθαλμών των αυτιών κ.α.
Όπως αναφέρθηκε, εκτός από τα συναισθήματα που προκαλούν, τα χρώματα επιδρούν και πάνω στο φυσικό σώμα. Θα αναρωτιόταν ίσως κάποιος, πώς είναι δυνατόν ένα απλό χρώμα να επιδρά πάνω στο φυσικό σώμα μας και ποιος είναι ο μηχανισμός δράσης.
Η απάντηση είναι πως, εκτός από τον μηχανισμό των δονήσεων το κάθε χρώμα επιδρά και στο αντίστοιχο τσάκρα. Όπως ξέρουμε, τα τσάκρα είναι αιθερικά κέντρα από όπου διοχετεύονται ενέργειες προς τα αντίστοιχα όργανα. Έτσι, αν ξέρουμε τα χρώματα του κάθε τσάκρα και ποια όργανα τροφοδοτεί αυτό, με την κατάλληλη εκπομπή χρώματος και την κατάλληλη επιλογή χρόνου και έντασης μπορεί να επιτύχουμε το επιθυμητό θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Όπως είδαμε, τα χρώματα ως φύση του φωτός επενεργούν με διάφορους τρόπους στην ψυχή και στο σώμα, προκαλώντας συναισθήματα ή επιτυγχάνοντας ψυχοπαθολογικές θεραπείες.
Η θεραπεία του αρρώστου θα μπορούσε να επιτευχθεί και με διάφορες άλλες μεθόδους χρωματικής τεχνικής.
Όπως π.χ, με το να περνάει λευκό φως μέσα από ένα φίλτρο και να χρωματίζεται η επιφάνεια του σώματος με το χρώμα και το σχήμα που επιθυμούμε ή με το να χρησιμοποιούνται διάφορα έγχρωμα βάζα με νερό με τη συνέργεια κατάλληλων πολύτιμων πετραδιών ώστε να διοχετευθεί η ζητούμενη κοσμική ακτίνα, η οποία αν και αόρατη, κάνει το νερό να δονείται στη συχνότητα του επιθυμητού χρώματος που στη συνέχεια χορηγείται στον ασθενή σε κατάλληλες δόσεις ως πόσιμο. Άλλος τρόπος είναι η χρήση έγχρωμων λαμπτήρων για να φωτίζουν το χώρο με το κατάλληλο χρώμα. Μπορούν να γίνονται και χρωματικές αναπνοές, δηλαδή, ο ασθενής να κάνει βαθιές εισπνοές με το να φαντάζεται το κατάλληλο θεραπευτικό χρώμα. Η συνειδητή αναπνοή είναι θεραπευτική.