Σίγουρα είναι πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που με μια δράση τους έγιναν ζωντανά παραδείγματα. Αυτό έχει συμβεί σε όλες τις ιστορικές στιγμές και σε όλους του τόπους της γης. Άλλοτε έγιναν γνωστά και άλλοτε όχι, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει για έναν εθελοντή.
Στην Aγγλία του 19ου αιώνα, στο Νewington, γεννιέται το 1869 ο William Robert Bellenie. Το 1900 υιοθετεί το επώνυμο Walker και έμελλε να μείνει γνωστός στην ιστορία ως “ο δύτης που με τα χέρια του έσωσε τον καθεδρικό ναό του Winchester.”
Ο καθεδρικός ναός ήταν σε άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης καθώς βυθιζόταν αργά στο μαλακό έδαφος της περιοχής. Ένα εξαιρετικό χαρακτηριστικό αυτού του καθεδρικού είναι ότι, από κάτω υπάρχει μια διακλάδωση νερού από τον ποταμό Έιβον. Στα υπόγειά του ακόμα αναβλύζουν 3 πηγές και η ειδική κατασκευή του επιτρέπει όλος ο ναός να έχει μια θαυμάσια ακουστική.
Για να καταστεί δυνατό να χτιστούν υποστηρικτικά τοιχία η στάθμη των υπόγειων υδάτων έπρεπε να μειωθεί. Με τη μείωση όμως αυτή υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να προκληθεί κατάρρευση του ναού. Ο Walker προσφέρεται
εθελοντικά να κατέβει και να τοποθετήσει σάκους και οικοδομικά υλικά, βάζοντας σκυρόδεμα κάτω από αυτούς. Δούλευε έξι ώρες την ημέρα σε απόλυτο σκοτάδι, επειδή το ίζημα που αιωρούνταν στο νερό ήταν αδιαπέραστο στο φως.
Ο W. Walker εργάστηκε από το 1906 έως το 1911, πέντε χρόνια, περνώντας σχεδόν έξι ώρες την ημέρα κάτω από το νερό, μέσα στο σκοτάδι, δουλεύοντας με τα χέρια του…
Τελικά στήριξε τον καθεδρικό ναό με 900.000 τούβλα, 114.900 τσιμεντόλιθους και 25.800 σακούλες τσιμέντου.
Αφού ο Walker ολοκλήρωσε τη δουλειά του, τα υπόγεια νερά αντλήθηκαν και το σκυρόδεμα που είχε τοποθετήσει στήριξε τα τοιχώματα των θεμελίων. Οι τεχνίτες πέτρας κατάφεραν τότε να κάνουν τη δουλειά τους και να αποκαταστήσουν τους κατεστραμμένους τοίχους.
Για να γιορτάσει την ολοκλήρωση του έργου, μια αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, αποφάσισε να τιμήσει τον W. Walker στις 15 Ιουλίου του 1912. Έλαβε το ασημένιο αριστείο από τον βασιλιά Γεώργιο τον Ε΄ και έγινε ο βασιλικός εκπαιδευτής καταδύσεων και αργότερα μέλος του Βασιλικού Τάγματος (Royal Victorian Order (MVO).
Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τη δουλειά του στο Winchester, ο William είπε: “Δεν ήταν δύσκολο. Ήταν απλή δουλειά, αλλά έπρεπε να γίνει προσεκτικά”. Συνέχισε λέγοντας ότι ο κ. Τζάκσον του είχε πει ότι ήταν πολύ ευχαριστημένος με το έργο και ότι είχε κάνει ότι κανένας άλλος δεν είχε κάνει. Επισκεύασε τα θεμέλια ενός ολόκληρου καθεδρικού ναού και τον στήριξε.
Ο τάφος του, στο νεκροταφείο Beckenham του νοτιοανατολικού Λονδίνου, φέρει τις λέξεις: “Ο δύτης που με τα χέρια του έσωσε τον καθεδρικό ναό του Winchester.”
Στον καθεδρικό ναό, υψώνεται μπρούντζινο άγαλμά του, να κρατάει το σκάφανδρο με τα χέρια του, τα μοναδικά εργαλεία στο τιτάνιο έργο του. Μια πλακέτα γράφει: ”Καθεδρικός Ναός του Winchester, χτισμένος για τη Δόξα του Θεού, 1087-1093. Προφυλαγμένος από τον κίνδυνο, ελέω Θεού, 1905-1912”.
Μια τελετή μνήμης πραγματοποιήθηκε στον καθεδρικό ναό του Winchester, 100 χρόνια αφότου πέθανε.
“Ας εκδηλώσουμε την ίδια κλίση με τον δύτη, ας βυθιστούμε στα παγωμένα κύματα με τα μπράτσα φορτωμένα με τα στέρεα βράχια των έργων μας και εκεί, στο σκοτάδι, ας τα συναρμολογήσουμε, για να στηρίξουμε τον κόσμο.
Ας προσευχηθούμε με τα χέρια μας στην καθημερινή εργασία. Αργότερα θα έρθουν άλλοι να θαυμάσουν τις ομορφιές ενός κόσμου σφυρηλατημένου από ρυθμικές καμπάνες”.
J.A.Livraga
Βιβλιογραφία:
- https://en.wikipedia.org/wiki/William_Walker_(diver)
- https://www.sah.org/publications-and-research/sah-blog/sah-blog/2017/10/13/winchester-s-william-walker