Πολύ συχνά μιλάμε στον κόσμο μας για την δύναμη της ομάδας. Πως η ομάδα δυναμώνει τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτήν και πως η ομαδική δράση είναι τελικά πιο αποτελεσματική από την ατομική. Είναι γεγονός, ότι η ομάδα που εμπνέεται και ενδυναμώνεται από ένα σκοπό είναι πάρα πολύ δυνατή, επειδή πολλαπλασιάζεται, είναι το καλύτερο στοιχείο του κάθε ατόμου επί τα άτομα.
Όμως, έχουμε δει στην ιστορία μας και το αντίστροφο, έχουμε δει την δύναμη του ενός που κατάφερε και ενέπνευσε τους πολλούς και τελικά τους έκανε ομάδα.
Κάποια ελάχιστα παραδείγματα να βασιστούμε πάνω τους, είναι: ο Λεωνίδας, και οι 300, η Ιωάννα της Λωραίνης (Jeanne d’ Arc), η Μητέρα Τερέζα, ο Γκάντι. Και σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, πολλοί, αλλά… όχι πάρα πολλοί.
Όλοι αυτοί έδρασαν σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές καταστάσεις και αντιμετώπισαν διαφορετικές εξωτερικές περιστάσεις, αλλά κατά κάποιο τρόπο μπορούμε να πούμε ότι βίωσαν τις ίδιες εσωτερικές δοκιμασίες.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα, όλους αυτούς να τους ονομάσουμε ήρωες, να δούμε την δράση τους με ένα άλλο πρίσμα. Όλοι έζησαν ταυτόχρονα με χιλιάδες, εκατομμύρια άλλους ανθρώπους, σύγχρονους τους και στις ίδιες αντίξοες συνθήκες. Όλοι αντιμετώπισαν τον ίδιο εχθρό, τον φόβο. Τον φόβο σε πολλές του όψεις, τον φόβο της σκλαβιάς, της φτώχειας, της απομόνωσης και του θανάτου. Φοβήθηκαν αλλά δεν κρύφτηκαν, δεν παραιτήθηκαν και δεν προσπάθησαν να κερδίσουν για τον εαυτό τους ψίχουλα.
Τι έκαναν; Το αντίθετο από κάθε λογική.
Εκεί που φοβόντουσαν την φτώχεια και την πείνα, έδωσαν στους άλλους ότι είχαν και δεν είχαν και έτσι πάλεψαν την ανάγκη τους μαζί.
Εκεί που φοβόντουσαν την σκλαβιά και τον θάνατο, βγήκαν έξω και ετοιμάστηκαν για μάχη και τελικά έμειναν ελεύθεροι για πάντα.
Άνθρωποι που εισέπρατταν τον ρατσισμό και την αδικία του συστήματος, πάλεψαν και άλλαξαν το σύστημα αντιμετωπίζοντας τον εχθρό από μέσα.ύυ
Άνθρωποι που ζορίζονταν να επιβιώσουν, κατάφεραν και έζησαν καλά.
Το μυστικό τους ήταν ο ξεκάθαρος στόχος τους. Ένας στόχος υψηλός, πνευματικός θα λέγαμε, που υπερέβαινε το προσωπικό στοιχείο και άγγιζε το σύνολο. Ένας στόχος με όνειρο και συνείδηση. Ο στόχος αυτός τους έκανε ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ.
Είχαν επιχειρήματα για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Τεκμηρίωσαν και δυνάμωσαν την πίστη τους, την δύναμη της καρδιά τους, με την δύναμη του μυαλού τους.
Με όπλο το ΘΕΛΩ, προσπάθησαν και έμαθαν ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ. Ενεργοποίησαν την βούληση τους. Η βούληση του ανθρώπου είναι μια τεράστια δύναμη ειδικά εάν ο άνθρωπος ξέρει να την κατευθύνει σωστά προς τον στόχο του.
Και τότε με την πίστη, την γνώση, την βούληση τους, έκαναν το όνειρο ΔΡΑΣΗ.
Πήραν την απόφαση για δράση. Αν δεν αλλάξει αυτός ο κόσμος εγώ φταίω, λέει ο Καζαντζάκης. Κάθε τέτοιος ήρωας το ίδιο είπε μέσα του και ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ. Και ο τροχός ξεκίνησε.
Και όταν ο τροχός της ζωής και της δράσης γυρνάει, τότε, οι άλλοι βλέπουν, έλκονται, εμπνέονται και ακολουθούν. Γιατί η μεγαλύτερη δύναμη αυτών των ανθρώπων είναι ότι ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Δεν μίλησαν για φωτιά, έγιναν φωτιά. Δεν μίλησαν για προσφορά, έγιναν οι ίδιοι προσφορά. Και δεν μίλησαν για μάχη αλλά μάχονταν οι ίδιοι. Έτσι έγιναν οδηγοί χιλιάδων, εκατομμυρίων ανθρώπων, που εμπνεύστηκαν από το φωτεινό τους παράδειγμα και προσπάθησαν να βάλουν λίγο φως, λίγη φωτιά και λίγη βούληση απόφασης στις καθημερινές ζωές τους. Έτσι, αυτοί οι ΗΡΩΕΣ, γέννησαν πολλούς μικρούς καθημερινούς ήρωες, εμάς, που δίνουμε μάχη κάθε ημέρα, μια μάχη όχι για την επιβίωση αλλά για την βίωση του ονείρου μας, για ένα νέο και καλύτερο άνθρωπο, για έναν νέο και καλύτερο κόσμο.