Η θρησκεία αποτελεί αρκετά ευαίσθητο σημείο για μεγάλη μερίδα του κόσμου. Είναι σχεδόν αδύνατο να θίξει κανείς το θέμα αυτό, χωρίς να θίξει και κάποιον. Ας δούμε λοιπόν μερικές ταινίες που, στην πραγματικότητα, αφορούν όχι την θρησκεία καθαυτή, αλλά τον τρόπο που προσεγγίζουν οι άνθρωποι το θέμα.
Το Kingdom of Heaven (συστήνεται το Director’s Cut) μας μεταφέρει στην εποχή των Σταυροφοριών. Τόσο στην πλευρά των Σταυροφόρων, όσο και στην πλευρά των Αράβων, βλέπουμε ευλαβικούς ανθρώπους, τυφλούς φανατικούς και αυτούς που κοιτούν απλά το προσωπικό τους συμφέρον.
Στο The Last Temptation of Christ, βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Τελευτα
ίος Πειρασμός», τονίζεται η ανθρώπινη πλευρά του Ιησού. Βλέπουμε έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε σύγκρουση με τον εαυτό του. Αμφιβάλλει, αγωνιεί, προσπαθεί να αντισταθεί στη μοίρα του και να ζήσει τη ζωή ενός απλού ανθρώπου, μέχρι τελικά να αποδεχτεί το πεπρωμένο του, να υπερβεί την ανθρώπινη φύση του και να θυσιαστεί επάνω στον σταυρό.
Στο σατιρικό Dogma, δύο έκπτωτοι άγγελοι αποφασίζουν να εκμεταλλευτ
ούν ένα παραθυράκι του καθολικού δόγματος για να επιστρέψουν στον Παράδεισο. Αυτό όμως θα αποτελέσει απόδειξη ότι ο Θεός έκανε λάθος, προκαλώντας ένα παράδοξο που θα οδηγήσει στον εκμηδενισμό της Ύπαρξης. Έτσι, σχηματίζεται μία από τις πιο περίεργες ομάδες που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς για να τους εμποδίσει. Ισορροπώντας ανάμεσα στην ασέβεια και την ευλάβεια, η ταινία μας προτρέπει να σκεφτούμε μήπως τελικά χάνουμε το νόημα για χάρη του γράμματος.
Τέλος, άλλη μια κωμική άποψη μας δίνει το, κλασικό πλέον, Life of Brian, με τον ομώνυμο, ταλαίπωρο πρωταγωνιστή να μπλέκει στη μία τραγελαφική κατάσταση μετά την άλλη, καθώς όλοι τον μπερδεύουν με τον Μεσσία. Η σάτιρα δεν στρέφεται προς το πρόσωπο του Ιησού (ο οποίος εμφανίζεται για λίγο στην αρχή της ταινίας), αλλά προς την τυφλή πίστη των οπαδών που αναζητούν έναν σωτήρα στα μέτρα τους.