Ο Νίκολα Τέσλα και η Μυστική Διδασκαλία

 

«Αν υπάρχει κάτι στη Γη που να μοιάζει με πρόοδο, η επιστήμη θα πρέπει να απαρνηθεί κάποια μέρα, εκών άκων, ιδέες τόσο τερατώδεις, όπως αυτές που υποστηρίζουν ότι οι φυσικοί της νόμοι διέπονται από τους ίδιους, κενοί από ψυχή και πνεύμα, και θα πρέπει να στραφεί προς τη Μυστική Διδασκαλία» (1)

Ε. Π. Μπλαβάτσκυ

«Τι επιφυλάσσει το μέλλον σε αυτό το παράξενο ον, τον άνθρωπο, που γεννήθηκε από μια πνοή, που είναι φθαρτός αν και αθάνατος, με τις τρομερές και θεϊκές δυνάμεις του; Ποια μαγεία θα δημιουργήσει στο τέλος; Ποιο θα είναι το μεγαλύτερό του κατόρθωμα, το επίτευγμα που θα στέψει τις προσπάθειές του;»

Ν. Τέσλα, στο άρθρο του Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου

Ένας από τους βιογράφους του έχει περιγράψει το Νίκολα Τέσλα ως «τον άνθρωπο που εφηύρε τον 20ο αιώνα». Και πράγματι έτσι είναι. Δεν πρόκειται μόνο για το μεγαλύτερο επιστήμονα και εφευρέτη όλων των εποχών (ο Αϊνστάιν, ο Μάξγουελ, ο Μαρκόνι είναι νάνοι σε σύγκριση με το μέγεθος του έργου του Τέσλα), καθώς όπου και να ρίξουμε τη ματιά μας συναντάμε εφευρέσεις που ο ίδιος ανέπτυξε ή λέγεται ότι πραγματοποίησε, και έχουμε αρκετούς λόγους για να το πιστέψουμε. Κινητά, ραδιοτηλεσκόπια, ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, ακτίνες Χ, εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα, επαγωγικός κινητήρας, δυναμό, κομπρεσέρ, μεγάφωνα, σωλήνες ανίχνευσης ηλεκτρονίων, υπεριώδεις ακτίνες, μαύρο φως, ρομποτική, θεραπείες μέσω μαγνητικών πεδίων, ιονιστές, λαμπτήρες φθορισμού, το ραδιόφωνο, ραντάρ, έρευνα για εξωγήινη νοημοσύνη (πρόγραμμα SETI[2]), ασύρματη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας, τεχνητή ραδιενέργεια, ελεγχόμενη παραγωγή σφαιρικών ακτίνων και στατικών κυμάτων που συντονίζονται με αυτά της Γης, λαμπτήρας πυρηνικού βομβαρδισμού (που προηγήθηκε του κύκλοτρου), μέθοδοι για την ανεύρεση κοιτασμάτων χρυσού και άλλων μετάλλων μέσω των στατικών κυμάτων, χρήση της ιονόσφαιρας για τη μετάδοση ηλεκτρικών παλμών από τη μία πλευρά του πλανήτη στην άλλη, ακτίνα λέιζερ, το μέιζερ κ.λπ.

Αυτές είναι οι εφευρέσεις που αναγνωρίζονται σήμερα. Άλλες θα γίνουν αποδεκτές, όταν αποχαρακτηριστούν όλα τα έγγραφα που η ΣΙΑ διατηρεί ως απόρρητα στην υπηρεσία σκοτεινών συμφερόντων (και που τολμούμε να θεωρήσουμε ως μεγάλη απάτη εις βάρος της ανθρωπότητας): αεροσκάφη χωρίς την  ανάγκη καυσίμων και με καταπληκτικές ταχύτητες (η τόση μυθολογία που έχει αναπτυχθεί για τα UFO είναι πιθανόν να οφείλεται σε στρατιωτικές μηχανές που χρησιμοποιούν την τεχνολογία Τέσλα), ηλεκτρικές γεννήτριες αέναης διάρκειας(3), αυτοκίνητα που δεν χρειάζονται καύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια ή συντήρηση(4), αποσαθρωτές, η περίφημη Ακτίνα Θανάτου, καθώς και πολλές άλλες εφευρέσεις που αγνοούμε, αλλά για τις οποίες ο επιστήμονας αυτός είχε μιλήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Ωστόσο, και σε αντίθεση με τον Έντισον, ο Τέσλα είναι ελάχιστα γνωστός και μέχρι πριν από πολύ λίγα χρόνια λίγοι, με εξαίρεση στην πατρίδα του την Κροατία, είχαν στήσει άγαλμα προς τιμήν του. Υπάρχει μια πληθώρα ενδείξεων για το πώς η ΣΙΑ οργάνωσε, ήδη πριν από το θάνατό του, μια εκστρατεία δυσφήμισης εναντίον του επιστήμονα, πώς έκλεψε τα έγγραφά του (λίγα, αφού διατηρούσε όλα τα πρωτότυπά του στην εκπληκτική μνήμη του[5]) και πώς μετά το θάνατό του προσπάθησε να οδηγήσει την επιστήμη του στη λήθη και να ανακόψει όλους τους τομείς έρευνας και πειραματισμού που είχε ανοίξει. Είναι επίσης πιθανό, και αυτό υπαινίσσονται ορισμένοι επιστημονικοί ερευνητές, η ΣΙΑ να χειραγώγησε ή ακόμη και να απέκρυψε τη σημασία ορισμένων επιστημονικών πειραμάτων, προκειμένου να υποβαθμίσει τη φιλοσοφία και την επιστήμη του Τέσλα.

Όλη η επιστημονική φιλοσοφία του Τέσλα στηρίζεται στην ύπαρξη του αιθέρα ως αγώγιμου μέσου όλων των ηλεκτρικών, θερμικών, φωτεινών κ.λπ. ενεργειών. Ολόκληρη η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν στηρίζεται με τη σειρά της στη μη ύπαρξη αυτού του αιθέρα και στο ότι η ταχύτητα του φωτός παραμένει σταθερή σε κάθε περίσταση. Από τα τέλη του 19ου αιώνα και κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκαν διαφορετικές μετρήσεις της ταχύτητας του φωτός στις διάφορες κατευθύνσεις του χώρου. Το πείραμα-κλειδί για τη μέτρηση της ταχύτητας του φωτός σε οποιαδήποτε κατεύθυνση είναι το interferometro (συμβολόμετρο) των Michelson-Morley. Μια φωτεινή ακτίνα περνά μέσα από έναν ημιδιαφανή κρύσταλλο και χωρίζεται στα δύο. Ένα σύστημα με κάτοπτρα κατευθύνει τη μία από τις δύο παραχθείσες ακτίνες προς μια κατεύθυνση του χώρου και την άλλη σε κατεύθυνση κάθετη προς την πρώτη. Στη συνέχεια οι ακτίνες ενώνονται και έτσι μπορούμε να παρατηρήσουμε το φαινόμενο της συμβολής (δεδομένου ότι το φως είναι κύμα). Σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν η ταχύτητα είναι μεγαλύτερη, μικρότερη ή ίση. Εάν η Γη κινούταν σύμφωνα με αυτόν τον υποθετικό (ή μη) αιθέρα, η τελική ταχύτητα του φωτός -σύμφωνα  με τους επικριτές της υπόθεσης του αιθέρα- θα είναι η αρχική ταχύτητα συν αυτή που έχει η Γη κατά τη μετατόπισή της στο διάστημα (αιθέρας).

Μετά από πολλά πειράματα, τα τελευταία από τα οποία πραγματοποιήθηκαν με λέιζερ, το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο: η ταχύτητα του φωτός είναι ίδια είτε αυτό πηγαίνει σύμφωνα με την κίνηση της Γης είτε αντίθετα (6). Αυτό οδήγησε τον Αϊνστάιν να απορρίψει την ιδέα του αιθέρα, στον οποίο αποδίδονται τόσο αντιφατικές ιδιότητες, όπως απαιτείται από αυτόν. Ωστόσο η απόρριψη της ιδέας του αιθέρα δεν είναι με κανένα τρόπο ένα άμεσο συμπέρασμα του πειράματος των Michelson-Morley. Η μετάδοση του κύματος εξαρτάται πάντα από τη φύση του μέσου και όχι από την ταχύτητά του. Το ηχητικό φαινόμενο Doppler (όπως ο φωτεινός Doppler-Fizeau) δεν αυξάνει ούτε μειώνει την ταχύτητα μετάδοσης του κύματος παρά μόνο τη συχνότητά του. Εάν αυτό ισχύει για τον ήχο, γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για το φως; (Το πρόβλημα το συναντάμε μόνο αν λάβουμε υπόψη τη σωματιδιακή φύση του φωτός). Έτσι αν ήταν σταθερός ο αιθέρας και η Γη μετατοπίζεται σαν ένα γιγάντιο πλοίο στους κόλπους του, άρα ο αιθέρας  ακολουθούσε τη Γη σαν ένα αόρατο κάλυμμα, με την ταχύτητα του φωτός να μένει σταθερή. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν, στο τέλος της ζωής του, στράφηκε στην ιδέα του αιθέρα. Είναι εντελώς παράλογο, σύμφωνα και με την πιο απλή λογική, να πούμε ότι το φως είναι ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα και ότι δεν έχει ένα μέσο που να μεταφέρει τους κυματισμούς ή ένα στήριγμα για τη δόνηση. Γνωρίζουμε την απάντηση της επιστήμης: η ηλεκτρική μεταβολή ή ο ηλεκτρικός κυματισμός παράγει τη μαγνητική και η μαγνητική με τη σειρά της την ηλεκτρική, αλλά εάν δονείται ή προχωρά με κύματα, τότε μας είναι απαραίτητη η ιδέα ενός μέσου. Εκ των πραγμάτων, η Φυσική και η Κοσμογονία της σύγχρονης εποχής προικίζουν το κενό διάστημα με μια σειρά από ιδιότητες που μας κάνουν να σκεφτούμε τον αιθέρα των Προσωκρατικών: διηλεκτρική σταθερά, συμβατική μονάδα ελαστικότητας, ηλεκτρική αγωγιμότητα και μαγνητική ευαισθησία/ευπάθεια, αγωγιμότητα, αντίσταση στη διέλευση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και πολλά άλλα.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι αντιλήψεις για τη σκοτεινή ύλη, τη σκοτεινή ενέργεια ή την επιταχυνόμενη επέκταση δεν προέκυψαν ως φυσικά πρακτικά συμπεράσματα αλλά σχεδόν ως μαθηματικά τεχνάσματα, προκειμένου να εξηγηθούν τα τόσο αντιφατικά και ανεξήγητα δεδομένα, που οι αστροφυσικοί συναντούν σε σχέση με τις βαρυτικές ανωμαλίες. Μήπως αυτό που είναι λανθασμένο να είναι η ίδια η Θεωρία της Βαρύτητας, την οποία οι νέες γενιές των φυσικών θέτουν υπό αμφισβήτηση;

Οι τελευταίες μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με τη λεγόμενη ακτινοβολία βάθους (η οποία παρουσιάζει βεβαίως μια δομή όμοια με άμορφης μάζας) μπερδεύουν τις ελπίδες και τις ψευδαισθήσεις πολλών οπαδών της επιστημονικής φαντασίας. Οι μεταβολές στη θερμοκρασία μιας τέτοιας ακτινοβολίας βάθους δείχνουν ότι το σύμπαν δεν είναι ούτε κλειστό (δηλαδή δεν γεννήθηκε από μια μεγάλη έκρηξη, το Big Bang ούτε θα καταλήξει τελικά σε μια μεγάλη σύνθλιψη, το Big Crunch) ούτε ανοιχτό (δηλαδή σε κατάσταση εξάπλωσης, που σύμφωνα με το νόμο της εντροπίας θα ωθήσει το σύμπαν σε ένα παγερό θάνατο εξαιτίας της απομάκρυνσης επ’ άπειρον όλων των άστρων και τελικά των ατόμων του σύμπαντος), αλλά το σύμπαν παρουσιάζεται άπειρο (δηλαδή χωρίς τη δυνατότητα να μετρηθεί, αν και σύμφωνα με την κοσμογονία του Αϊνστάιν, είναι πεπερασμένο αλλά απεριόριστο στις τέσσερις διαστάσεις) και αμετακίνητο – κάτι που υποστήριζαν με θέρμη ο Τζιορντάνο Μπρούνο (7) πριν από τετρακόσια χρόνια και η Έ. Π. Μπλαβάτσκυ κάτι περισσότερο από έναν αιώνα πριν. Αυτό το αμετακίνητο διάστημα είναι που περιγράφει και ο Τέσλα.

Δε γνωρίζουμε καμία αναφορά που να υποστηρίζει ότι αυτός ο ιδιοφυής Σέρβος γνώριζε το μνημειώδες έργο της Έ. Π. Μπλαβάτσκυ, τη Μυστική Δοξασία, ωστόσο κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ πιθανό. Ο Τέσλα εργαζόταν επί σειρά ετών στη Νέα Υόρκη, όπου μεταξύ των καλλιεργημένων ανθρώπων ήταν συνηθισμένο να μιλούν για τις θεοσοφικές διδασκαλίες (8), ενώ μεταξύ των λιγότερο μορφωμένων να μιλούν για τις περιπέτειες και τις δυνάμεις της κυρίας Μπλαβάτσκυ. Φτάνοντας στην πόλη, ο Τέσλα εργάστηκε (όπως μόνο αυτός μπορούσε να το κάνει αναπτύσσοντας ένα ρυθμό άνω των δεκαοχτώ ωρών τη μέρα) με τον Έντισον. Αυτός δεν ήταν μόνο θεόσοφος, αλλά είχε γνωρίσει την Έ. Π. Μπλαβάτσκυ και υπήρξε μαθητής της. Είναι ιδιαίτερα απίθανο να μην είχε αναφέρει στον Τέσλα τις βαθειά φιλοσοφικές, πνευματικές και επιστημονικές διδασκαλίες που αποτελούσαν τη θεοσοφική ύλη, κυρίως την Αποκαλυμμένη Ίσιδα (που γράφτηκε το 1877) και τη Μυστική Διδασκαλία (το 1888). Η ακατάπαυστη αναζήτηση του Τέσλα για γνώση έκανε τα υπόλοιπα, αλλά προκάλεσε και την έχθρα που γεννήθηκε μεταξύ του Σέρβου επιστήμονα και του Έντισον. Το θέμα ανέκυψε όταν ο Swami Vivekananda, ο μεγάλος Ινδός γιόγκι και σοφός, ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να διαδώσει τη φιλοσοφία της αρχαίας Αρυαβάρτα (η Ινδία) και δίδαξε στον Τέσλα τις φιλοσοφικές απόψεις της Σχολής Samkhya: το Ακάσα ως μητρική ουσία ή πρωταρχική ύλη που θρέφει όλο το σύμπαν, το Βραχμάν ως αδιαφοροποίητη αιτία, ως το Απόλυτο, τη Μαχάτ ως δημιουργική ενέργεια σε αγνή κατάσταση, απελευθερωμένη από τα δεσμά της ύλης και τις τρεις ιδιότητές της ή αλλιώς γκούνας (υπερβολή, έλλειψη και ισορροπία), το Πράνα ως την ενέργεια που πηγάζει από το Δέντρο της Ζωής κ.λπ. Ο Τέσλα εντυπωσιάστηκε πολύ, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν είχε διαβάσει ούτε την Αποκαλυμμένη Ίσιδα ούτε τη Μυστική Δοξασία (τουλάχιστον μέχρι το 1896) καθώς αυτοί οι όροι αφθονούσαν σε λεπτομερείς εξηγήσεις και συσχετισμούς με την επιστήμη.

Ο Τέσλα δεν πρέπει να ήταν θεόσοφος αφού δεν πίστευε στη μετενσάρκωση ούτε στη μεταθανάτια ζωή. Ίσως μετά από τη γνωριμία του με τον Vivekananda και τη φιλοσοφία του, και καθώς καταβρόχθισε βιβλία όπως Οι Μεγάλοι Μύστες του Edward Schuré (που ήταν θεόσοφος) ή το Ευαγγέλιο του Βούδα, να άλλαξε αντιλήψεις. Ωστόσο δεν είναι αυτό που συμπεραίνουμε από τη βιογραφία του Τέσλα που έγραψε ο O’Neill.

Το γεγονός ότι δεν υπήρξε θεόσοφος καθιστά πιο ενδιαφέρουσες τις συμπτώσεις που συναντάμε ανάμεσα στις επιστημονικές ιδέες του, οι οποίες είναι γνήσια δικές του και προέκυψαν ύστερα από πειραματισμούς και χάρη σε ένα διαισθητικό φως διαπεραστικό όπως το λέιζερ, και τις διδασκαλίες της Μυστικής Διδασκαλίας της Έ. Π. Μπλαβάτσκυ, οι οποίες αποτελούν μνημείο της αρχαίας μυητικής φιλοσοφίας.

Είναι προφανές ότι ο Τέσλα υπήρξε μια ιστορική ενσάρκωση, αφού -όπως και ο Έντισον- άλλαξε εντελώς τη μορφή του αιώνα στον οποίο έζησε. Εάν πιστέψουμε τις εσωτερικές παραδόσεις, ο Τέσλα μας παρουσιάζεται ως ένα πνεύμα ικανό να ενεργοποιήσει το ατλάντειο κάρμα τόσο για καλό όσο και για κακό.

Για καλό, χάρη στις φανερά γενναιόδωρες και πάντα ευγενείς προθέσεις του απέναντι στο σύνολο της ανθρωπότητας. Όλες του οι προσπάθειες εστίαζαν στη βελτίωση των ανθρώπινων συνθηκών και δεν αποδεχόταν κάποια άλλη ετυμηγορία πέρα από αυτήν της ιστορίας: λησμονούσε τα οικονομικά οφέλη από τις πατέντες του και ούτε τον ένοιαζε που κάποιοι άλλοι έδρεπαν τις δάφνες των δικών του εφευρέσεων. Θα μπορούσε, μόνο και μόνο χάρη στην είσπραξη των συγγραφικών δικαιωμάτων του, να είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον πλανήτη, ωστόσο πέθανε σε απόλυτη φτώχεια, συντηρούμενος ευλαβικά από μια σύνταξη που του χορηγούσε η γη που τον είδε να γεννιέται.

Και για κακό, επειδή παρά την εξαιρετική του σύνεση, οι έρευνες που πραγματοποίησε -οι γνωστές και οι άγνωστες- οδήγησαν στη δημιουργία όπλων μαζικής καταστροφής που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε και σε μια σχεδόν απεριόριστη δύναμη απογύμνωσης και μόλυνσης του περιβάλλοντος. Δεν ήταν αυτός ο κόσμος που ονειρεύτηκε (9). Αντίθετα αυτός είχε ονειρευτεί έναν κόσμο γαλήνιο, ήρεμο, χωρίς δυσκολίες και εγωισμούς που θα προέκυπτε με φυσικό τρόπο από την επιστήμη του και τις εφευρέσεις του. Ωστόσο, από τα επιστημονικά του παραληρήματα μπορούμε να αντιληφθούμε τον κίνδυνο που ελλοχεύει σε μια υπέρμετρη γνώση που αγνοεί ποια είναι τα όρια που δεν πρέπει να ξεπερνάμε μέσα στη θρασύτητά μας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε ζωντανά όντα σε ένα ζωντανό οργανισμό, τη Γη, η οποία με τη σειρά της ωθείται από τη ζωή που ακτινοβολεί από τον ήλιο, ζωή που σύμφωνα με τον Τέσλα είναι αυτή που διατηρεί τους πλανήτες σε κίνηση.

Ο Τέσλα υποστήριζε ότι μπορούσε όχι μόνο να εξάγει από τη γη μια σχεδόν ανεξάντλητη ενέργεια μέσω ενός γιγαντιαίου αρμονικού ταλαντωτή (τίποτα το κακό δεν υπάρχει σε αυτό), αλλά και να αλλάξει τη φυσική τροχιά της ίδιας της Γης προκειμένου να την οδηγήσει μέσα στο διάστημα. Έλεγε ότι μπορούσε να τροποποιήσει τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας (δηλαδή να επηρεάσει την περιστροφή της Γης), να μεταβάλλει το κλίμα, να φωτίσει τους ωκεανούς κάνοντας να εισρεύσουν τεράστια ηλεκτρικά ρεύματα μέσω της ατμόσφαιρας (που σε χαμηλές πιέσεις μετατρέπεται σε έναν υπεραγωγό). Αυτό δεν είναι δίκαιο, αφού σπάει την ισορροπία με την οποία εξελίσσεται ένας άπειρος αριθμός ζωών: τα διάφορα οικοσυστήματα θα κατέληγαν αναπόφευκτα σε καταστροφή. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο αναφερόμαστε ως ατλάντειο κάρμα. Σύμφωνα με τα όσα αφηγούνται ορισμένα απόκρυφα χρονικά και επαναλαμβάνουν με αλληγορικό τρόπο οι διάφορες μυθολογίες, η Ατλαντίδα εξαφανίστηκε εξαιτίας των αδικιών που διαπράχθηκαν, όταν οι επιστήμονές της ανάγκασαν τους νόμους της φύσης να υπηρετούν, πέρα από κάθε μέτρο, τον ανθρώπινο εγωισμό. Τα χρονικά αυτά λένε ότι οι Άτλαντες μάγοι (10) κατόρθωσαν να αλλάξουν την κλίση του ίδιου του άξονα της Γης και να προσαρμόσουν το κλίμα έτσι ώστε τα εδάφη τους να επωφελούνται από μια αιώνια άνοιξη. Και φυσικά, η Γη είναι ένας οργανισμός ζωντανός που τελικά αντέδρασε.

Σύμφωνα με τις εσωτερικές διδασκαλίες δεκάδων χιλιάδων χρόνων ή ίσως και περισσότερων, η φαντασία του Τέσλα είναι αναμφίβολα αυτή της Νέας Ανθρωπότητας, την οποία η Έ. Π. Μπλαβάτσκυ αναφέρει ως Έκτη Φυλή ή Έκτη Ανθρωπότητα. Μας διδάσκει ότι αυτή η φαντασία και μια έκτη αίσθηση, που θα μας επιτρέπει να βλέπουμε από απόσταση και να διεισδύουμε στην ψυχή της φύσης (ακόμη και στους απόκρυφους νόμους της), θα αποτελούν τα εργαλεία και την κύρια μέθοδο γνώσης. Υπό αυτήν την έννοια ο Τέσλα είναι ένας πρόδρομος αυτού του Νέου Ανθρώπου, της Νέας Ανθρωπότητας της διαίσθησης για την οποία μίλησε ο Τζιναρασαντάσα.

Σε αυτό οφείλουμε να προσθέσουμε την αποτελεσματικότητά του στην εργασία και το πόσο μακριά βρισκόταν από όλα τα παιχνίδια της πλάνης του κόσμου: χρήματα, δόξα, αποδοχή ή μη από τους άλλους, ανάγκη για μια συναισθηματική ζωή ή οποιαδήποτε άλλη απόλαυση αναζητούμε. Ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στο να ανακαλύψει μέσα από το πείραμα και τη σκέψη νέους νόμους της φύσης και οι υπάλληλοί του έλεγαν ότι πολλές φορές στεκόταν τελείως ακίνητος για ώρες ολόκληρες όρθιος, όταν εργαζόταν, με το βλέμμα χαμένο σε βαθειά έκσταση. Άλλοτε έχανε τη συνείδηση του εαυτού του ξεχνώντας ποιος ήταν, το όνομά του κ.λπ. βυθισμένος σε μια θάλασσα από όνειρα και δημιουργικά έργα: ο εαυτός του υποτασσόταν μπροστά στα κύματα της προσπάθειας και της φαντασίας.

Ο ρυθμός που ακολουθούσε όταν εργαζόταν ήταν, όπως προαναφέραμε, μεγαλύτερος των δεκαοχτώ ωρών ημερησίως, κάθε μέρα της βδομάδας και επέτρεπε στον εαυτό του πέντε ώρες, το πολύ, για ξεκούραση που περιελάμβαναν διάφορες αναγνώσεις, και δύο ώρες για ύπνο. Όσοι εργάζονταν μαζί του έλεγαν ότι σε δύσκολες περιστάσεις τον έβλεπαν να εργάζεται ακατάπαυστα για τέσσερις συνεχόμενες μέρες χωρίς την παραμικρή ξεκούραση και χωρίς το παραμικρό ίχνος εξάντλησης. Είχε πραγματοποιήσει αυτό που μόνο οι μεγάλοι γιόγκι κατορθώνουν: να καθυποτάξει εξ ολοκλήρου την κατώτερη φύση του, η οποία ανταποκρινόταν στις εντολές της βούλησής του σαν ρομπότ.

Παρόλα αυτά, είναι λυπηρό το γεγονός ότι η ισχυρή του διαίσθηση και ευφυΐα προκάλεσαν το ενδιαφέρον μόνο της σκοτεινής σπηλιάς του υλισμού του. Αυτός ήταν εσωτερικά ένας μυστικιστής της επιστήμης, ένας αληθινός τιτάνας αλυσοδεμένος σε αυτήν τη ζωή προκειμένου να πραγματοποιήσει ένα σημαντικό έργο κατά τη διάρκειά της. Όμως εστίασε όλη την προσοχή του στις υλικές αιτίες της φύσης. Διείσδυσε στους άσπιλους κόλπους της με τον δαυλό της ακαταπόνητης αναζήτησης της αλήθειας και έφτασε έως τις πιο πνευματικές θεμελιώδεις αρχές της ύλης και της ενέργειας: τον ηλεκτρισμό, το φως, τον αιθέρα. Αλλά ο υλισμός του αιώνα του και ίσως και κάποιες άλλες άγνωστες αιτίες που επηρεάζουν τις ιστορικές ενσαρκώσεις να τον υποχρέωσαν να μην διαχωρίσει την εσωτερική του ματιά από αυτό το πρώτο επίπεδο, που είναι το πιο υλικό της φύσης, η οποία είναι επταπλή σε δυνάμεις και επίπεδα συνείδησης και να εξάγει από τις ηλεκτρικές της κοιλότητες όλα τα μυστικά που ο χρόνος κρατούσε για έναν άνθρωπο που γεννήθηκε από γυναίκα και όχι για ένα μύστη των πιο απόκρυφων μυστηρίων.

Και όμως μια θεϊκή φωτιά ακτινοβολούσε μέσα του, η φωτιά του Προμηθέα, η ικανότητα να δημιουργεί αληθινά και να μην ακολουθεί με δουλοπρέπεια τα βήματα κανενός. Παρέμενε ελεύθερος ώστε να διεισδύσει στο Άγνωστο και να ανασύρει από εκεί θησαυρούς που πρόσφερε με τα χέρια γεμάτα στην ανθρωπότητα. Ο ίδιος είχε κάποτε δηλώσει ότι «για να πραγματοποιήσεις ένα δημιουργικό έργο, πρέπει να είσαι απολύτως ελεύθερος. Όταν είμαι έτσι, οι ιδέες και οι ανακαλύψεις κατακλύζουν το νου μου όπως οι καταρράκτες του Νιαγάρα».

Πώς φλέγεται η ψυχή του και πόσο βαθειά φιλοσοφία περικλείεται στο κείμενο που έγραψε και φέρει τον τίτλο Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ανθρώπου!

Ανακαλύπτουμε σε αυτό το πλήρως εξελιγμένο ον, τον άνθρωπο, μια επιθυμία μυστηριώδη, ανεξιχνίαστη και ακαταμάχητη: να μιμείται τη φύση, να δημιουργεί, να επεξεργάζεται ο ίδιος τα θαυμαστά πράγματα που αντιλαμβάνεται. Εμπνεόμενος από αυτήν την εργασία, ψάχνει, ανακαλύπτει και εφευρίσκει σχέδια και δομές και καλύπτει με μνημεία κάλλους, μεγαλείου και σεβασμού τα αστέρι της καταγωγής του. Κατέρχεται στα βάθη της υδρογείου για να ανασύρει τους κρυφούς της θησαυρούς και να απελευθερώσει τις απέραντες και φυλακισμένες ενέργειές της, για δική του χρήση.. Εισέρχεται στα σκοτεινά βάθη των ωκεανών και στα γαλάζια ύψη του ουρανού. Μοχθεί για να δει τους εσώτερους πυρήνες και τα κενά της μοριακής δομής και αποκαλύπτει με το βλέμμα του κόσμους άπειρα απομακρυσμένους. Υποτάσσει και θέτει υπό την υπηρεσία του τη Δύναμη, την καταστροφική σπίθα του Προμηθέα, τις τιτάνιες δυνάμεις των καταρρακτών, του ανέμου και των παλιρροιών. Τιθασεύει τον θυελλώδη κεραυνό του Δία και συντρίβει το χώρο και το χρόνο. Μετατρέπει τον μέγα Ήλιο σε υπάκουο και δραστήριο σκλάβο του, τόση είναι η δύναμή του και μπορεί να κάνει τα ουράνια να αντηχήσουν και ολόκληρη η Γη τρέμει μπροστά στον ήχο και μόνο της φωνής του.

Τι επιφυλάσσει το μέλλον σε αυτό το παράξενο ον, τον άνθρωπο, που γεννήθηκε από μια πνοή,  που είναι φθαρτός αν και αθάνατος, με τις τρομερές και θεϊκές δυνάμεις του; Ποια μαγεία θα σφυρηλατήσει τελικά; Ποιο θα είναι το μεγαλύτερό του κατόρθωμα, το επίτευγμα που θα στέψει τις προσπάθειές του; Εδώ και καιρό έχω καταλάβει ότι κάθε αντιληπτή ύλη προέρχεται από μια πρωταρχική ουσία ή από μια σύλληψη που βρίσκεται πέρα από κάθε αδυναμία και που γεμίζει το χώρο, το ακάσα ή το λαμπερό αιθέρα που ενεργοποιείται από το πράνα, το δότη της ζωής ή δημιουργική δύναμη που φέρει στην αέναη κυκλική ύπαρξη όλα τα πράγματα και τα φαινόμενα. Η πρωταρχική ουσία, που εκτοξεύεται σε απειροελάχιστους κύκλους καταπληκτικής ταχύτητας, μετατρέπεται σε πυκνή ύλη. Η δύναμη εξασθενεί, η κίνηση παύει και η ύλη σβήνει καθώς επιστρέφει σε αυτήν την πρωταρχική ουσία.

Μπορεί ο άνθρωπος να ελέγξει αυτήν την κολοσσιαία πορεία της φύσης, που εμπνέει τον μεγαλύτερο τρόμο ανάμεσα σε όλα; Μπορεί να οδηγήσει τις ανεξάντλητες ενέργειές της, ώστε να εκφράσουν όλες τις δυνατότητές τους και να τις υποχρεώσει να λειτουργούν  μόνο με τη δύναμη της βούλησής του;

Εάν μπορέσει να το κατορθώσει αυτό, θα καταφέρει να αποκτήσει σχεδόν απεριόριστες και υπερφυσικές δυνάμεις. Κυριαρχώντας αυτήν τη δύναμη  ο άνθρωπος θα μπορεί με μια απλή  προσπάθεια εκ μέρους του να προκαλεί  το χαμό γερασμένων κόσμων και τη γέννηση νέων, σχεδιασμένων από τον ίδιο. Θα μπορεί να καθορίζει, να σταθεροποιεί  και να διατηρεί τα αιθερικά περιγράμματα της φαντασίας του, τα εφήμερα οράματα των ονείρων του και να εκφράζει έτσι όλες τις δημιουργίες του νου του σε οποιαδήποτε κλίμακα με συγκεκριμένες και αιώνιες μορφές. Θα μπορεί να ελέγχει τις εποχές, να αλλάζει το μέγεθος αυτού του πλανήτη, να τον οδηγεί σε όποιο μονοπάτι και αν επιλέγει μέσα στα βάθη του σύμπαντος. Θα μπορεί να αναγκάζει τους πλανήτες να συγκρούονται μεταξύ τους και έτσι να γεννούν τους ήλιους και τα αστέρια τους, το φως και τη θέρμη. Αυτός θα μπορεί να δημιουργεί και να ξετυλίγει τη ζωή στις άπειρες μορφές της.

Η ύψιστη εκδήλωση της δύναμης του ανθρώπινου νου θα είναι το να δημιουργεί και να καταστρέφει την υλική ουσία και να την υποχρεώνει σε μορφές σύμφωνες με τις επιθυμίες του. Ο πλήρης θρίαμβός του πάνω στον υλικό κόσμο, το επίτευγμα που θα στέψει τις προσπάθειές του. Θα μπορέσει έτσι να σταθεί δίπλα στο Δημιουργό του και να εκπληρώσει το ύστατο πεπρωμένο του(11).

Το πιο τρομερό είναι ότι όλα όσα λέει, βρίσκονταν στη διάθεσή του για να τα πραγματοποιήσει. Εδώ αντιλαμβανόμαστε επίσης και το δράμα της ανθρώπινης ψυχής και τις δυνάμεις ενός παρελθόντος που επανέρχεται, το ατλάντειο κάρμα που ήρθε ήδη να μας συναντήσει από τον 20ο αιώνα.

Για να μελετήσουμε σε βάθος τη σχέση μεταξύ της Μυστικής Διδασκαλίας της Έ. Π. Μπλαβάτσκυ και της επιστήμης του Τέσλα, πρέπει να κατέχουμε τη Μυητική Σοφία της πρώτης ή τη γνώση και τη διαίσθηση του δευτέρου. Χωρίς να το επιδιώκουμε αυτό, μπορούμε ωστόσο να βρούμε ξεκάθαρες ομοιότητες στα ακόλουθα θέματα:

  1. ΑΚΑΣΑ ή ΑΙΘΕΡΑΣ ως βάση όλων των φυσικών και χημικών φαινομένων της φύσης
  2. Η φύση και οι ιδιότητες του φωτός και ο αέναος κυματισμός του μέσα στον αιθέρα
  3. Η ουσία της ύλης που γεννιέται από τους αιθερικούς στροβίλους, οι οποίοι δημιουργούνται από τις Δυνάμεις και καταστρέφονται, όταν παύουν αυτές οι Δυνάμεις (Φοχάτ είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για αυτές στη Μυστική Διδασκαλία). Η φύση αυτών των Δυνάμεων.
  4. Η αιώνια φύση κάθε κίνησης
  5. Η βαρύτητα ως συνέπεια του παγκόσμιου μαγνητισμού που ο Τέσλα αποκάλεσε Δυναμική Θεωρία της Βαρύτητας
  6. Η Ηλιακή Δύναμη ως πρωταρχική αιτία κάθε ζωής και ενεργητικής διαδικασίας πάνω στη Γη και ως πηγή αρμονίας στη φύση που διατηρεί τη μουσική των σφαιρών, την οποία παράγουν τα άστρα καθώς κινούνται.
  7. Η ακτινοβολία του Σημείου Μηδέν (Κέντρο Λάγια σύμφωνα με τον ανατολικό αποκρυφισμό) ως ανεξάντλητη πηγή της δύναμης στη φύση και ως κλειδί για την κατασκευή μηχανών αέναης κίνησης (κάτι που δεν είναι καθόλου παράλογο, αφού η εν λόγω κίνηση αποτελεί τη βασική και εσώτερη προϋπόθεση της ίδιας της ύπαρξης. Η Μυστική Διδασκαλία αναφέρεται στην Άγνωστη Θεότητα ως «Μεγάλη Πνοή» ή «Κίνηση»).
  8. O συντονισμός, η αρμονική δόνηση ή η συμπαθητική δύναμη ως το μεγάλο μυστικό, η αρχή της μελλοντικής δύναμης μιας Νέας Ανθρωπότητας. Μια δύναμη οικολογική, ανεξάντλητη και αγνή.

Τελικά, οι εφευρέσεις και η φιλοσοφία του Τέσλα αποτελούν μια ακόμη επιβεβαίωση της εγκυρότητας των διδασκαλιών της Μυστικής Διδασκαλίας. Η δική του Δυναμική Θεωρία της Βαρύτητας δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτή, αλλά ο λαβύρινθος μέσα στον οποίο κινείται η σύγχρονη κοσμογονία μας κάνει κάθε φορά να στρέφουμε τα μάτια προς αυτήν την προσωπικότητα, η οποία, αν σκορπίσουμε τις τεχνητές ομίχλες που δημιουργήθηκαν σχετικά, παίρνει τη μορφή ενός γίγαντα. Πίσω από αυτόν διαγράφεται το φως ενός άστρου, αυτού της αιώνιας σοφίας που ενέπνευσε τις αρχαϊκές διδασκαλίες και το έργο της Έλενας Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ.

 

 

 

 

Βιβλιογραφία:

  1. Μυστική Δοξασία, V. II, σελ. 207, εκ. Kier
  2. To πρόγραμμα SETI (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) αναφέρεται στις επιστημονικές έρευνες που πραγματοποιούνται για την Αναζήτηση Έξω-Γήινης Νοημοσύνης (Σ.τ.Μ.).
  3. Βλ. τη μηχανή Gray, που αποτελεί αντίγραφο μιας όχι απόλυτα σαφούς πατέντας του Τέσλα -ή τη μηχανή Baumann, τη λεγόμενη μηχανή Testatika, που λειτουργεί στην ελβετική χριστιανική κοινότητα της Metternita.
  4. Σύμφωνα με αφήγηση του ανιψιού του Τέσλα σε αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της ΣΙΑ.
  5. Γιατί η CIA απέκρυψε την επιστήμη του Τέσλα; Είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι αυτό έγινε λόγω της στρατιωτικής δύναμης που κατέχει, δύναμη που η CIA μπορούσε να μονοπωλεί και για να μην καταστραφεί το status quo και η ισορροπία των δυνάμεων εκείνων που, με τρόπο ολέθριο κυβερνούν την ανθρωπότητα, κατάσταση που η ανάπτυξη της τεχνολογίας του Τέσλα θα μπορούσε να εξαφανίσει από προσώπου γης.
  6. Οι μοναδικές ημερομηνίες που δεν συμπίπτουν είναι αυτές των δοκιμών που πραγματοποίησε ο Dayton Miller σε διάρκεια είκοσι ετών, οι οποίες ποίκιλαν και εξαρτιόνταν από τις σχετικές θέσεις του Ήλιου και της Σελήνης. Ψεύδονται οι μεταγενέστερες ημερομηνίες; Γιατί υπάρχει αυτή η απόκλιση; Ο ίδιος ο Αϊνστάιν στάθηκε αμήχανος μπροστά στις ημερομηνίες του Miller. Θα μπορούσε μήπως η πολιτική πίεση να καθορίσει τα νέα αποτελέσματα; Αυτό παραπέμπει στη συνομοσιολογία που είναι τόσο εχθρός της αλήθειας όσο και ο ωμός σκεπτικισμός, αλλά επίσης γνωρίζουμε καλά ότι όλο και περισσότερο τα αποτελέσματα πολλών πειραμάτων εξαρτώνται από το ποιος πληρώνει για αυτά και τι συμφέροντα υπάρχουν.
  7. Ιταλός φιλόσοφος που δίδασκε μεταξύ άλλων ότι υπάρχει ζωή και σε άλλους πλανήτες πέρα από τη Γη και κάηκε στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης το 1600. (Σ.τ.Μ.)
  8. Στις 17 Φεβρουαρίου 1875, και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη, ιδρύθηκε η Θεοσοφική Εταιρία.
  9. Υπάρχουν άφθονες περιγραφές για τον κόσμο που ονειρεύτηκε, περιγραφές που θα μπορούσαν να αποδεικνύονταν αν ο ανθρώπινος εγωισμός δεν είχε δηλητηριάσει το μέλλον.
  10. Αυτό που θεωρείται μαγεία δεν είναι τίποτα άλλο από την πρακτική γνώση των απόκρυφων νόμων που κυβερνούν τη φύση. Οποιοδήποτε από τα κατορθώματα του Τέσλα θεωρούνταν μαγεία μισό αιώνα πριν αλλά και τώρα που βρίσκονται στο χρόνο τους. Κάποια, όπως πτητικές μηχανές χωρίς αδράνεια ή η αλχημική απόσταξη του φωτός των άστρων για την παρασκευή μετάλλων ή οι μηχανές αέναης κίνησης σήμερα θεωρούνται θαύματα και μια τεχνητή μαγεία κόντρα στους νόμους της φύσης. Πολλοί θεωρούν ότι είναι καλύτερο να μη βλέπουν παρά να πρέπει να αλλάξουν αυτά που πιστεύουν.
  11. Αυτή η ύστατη δύναμη στην οποία αναφέρεται είναι η δύναμη κριγιασάκτι των Ινδών, η ικανότητα κρυσταλλοποίησης των σκεπτομορφών, σύμφωνα με τις διδασκαλίες της μυστικής φιλοσοφίας. Είναι το αληθινό δώρο του Προμηθέα που δίνει μορφή στα όνειρά μας, η δυνατότητα να δημιουργούμε όχι πια με τα χέρια αλλά με τη Βούληση και τη Διάνοια, όπως δείχνει πολύ καλά η ταινία Η Σφαίρα.
Ετικέτες: Μπλαβάτσκυ Νίκολα Τέσλα
Εκτύπωση

Από το ίδιο Τεύχος

Περισσότερα Άρθρα ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Σχετικά Άρθρα

×