Ο πλανήτης Γη με τα μάτια των παιδιών

Ένα από τα κυριότερα θέματα που μας απασχολεί σήμερα και αποτελεί αντικείμενο συζήτησης είναι το οικολογικό ζήτημα. Το μέλλον για τον πλανήτη είναι δυσοίωνο και πολλοί μιλούν για καταστροφή που θα επέλθει από την αλόγιστη και άπληστη συμπεριφορά μας.

Όταν ήμασταν παιδιά βλέπαμε την οικολογική καταστροφή του πλανήτη μόνο στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και η τεχνολογία φάνταζε να είναι η  ελπίδα της ανθρωπότητας, αφού υπήρχε η πεποίθηση ότι θα μας επέτρεπε να επιβιώσουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Θα μπορούσε να μας επιτρέψει τη μετανάστευση σε άλλους πλανήτες, την παραγωγή οξυγόνου, αν έπαυε να υπάρχει, νερού ή ό,τι άλλο χρειαζόμασταν.

Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν τόσο ομαλά.

Σήμερα τα παιδιά πορεύονται προς ένα αβέβαιο μέλλον έχοντας ένα μεγάλο βάρος μέσα τους, που τους κλέβει την αθωότητα και τους φέρνει μπροστά σε ευθύνες που δεν τους αναλογούν. 

Είναι εντυπωσιακή η βεβαιότητά τους ότι ο πλανήτης είναι ένας ζωντανός οργανισμός που θα πρέπει να τον αγαπάμε και να τον σεβόμαστε, για να μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί αρμονικά, όπως επίσης και ότι θα καταστραφεί αργά ή γρήγορα εξαιτίας της δικής μας απληστίας. 

Όλα τα ακούσματά τους για τον πλανήτη είναι καταστροφολογικά και δύσκολα  αχνοφέγγει μια σπίθα ελπίδας. Τι τους προσφέρουμε λοιπόν; Ένα μέλλον χωρίς μέλλον; 

Σε όλους τους διαγωνισμούς παιδικής ζωγραφικής με θέμα τη Γη, ο πλανήτης εμφανίζεται άρρωστος, να πονά, ζητώντας με το δικό του τρόπο βοήθεια. Δείτε μια απεικόνιση του μικρού Κωνσταντίνου για το επικείμενο μέλλον του πλανήτη. Στα μάτια του οι στεριές θα πνίγονται κάτω από τα νερά της θάλασσας και σιγά σιγά θα εξαφανιστεί κάθε είδος ζωής. Στο τέλος ο πλανήτης θα διαλυθεί σε πολλά μικρά άστρα, που θα είναι οι σπόροι μιας νέας αρχής.  

Και της μικρής Ευαγγελίας όπου απεικονίζει έναν πλανήτη που καταστρέφεται από έλλειψη νερού.

Παρόλα αυτά ως παιδιά, που είναι αγνά και καθαρά στην ψυχή, και κατά συνέπεια αγγελιοφόροι της ελπίδας, πιστεύουν ότι ο πλανήτης μπορεί να σωθεί, αρκεί εμείς να το θέλουμε.

Αρκεί οι άνθρωποι:

• Να μην μαλώνουν μεταξύ τους, και κυρίως αυτοί που έχουν εξουσία, έτσι ώστε να μην προκαλούν πολέμους.
• Να είναι όλοι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους και να μην είναι εχθροί με κανέναν.
• Να υιοθετήσουν οικολογικές συνήθειες που βοηθούν τον πλανήτη, όπως ανακύκλωση, μικρή κατανάλωση νερού ή ρεύματος κ.λπ.
• Να πάψουν να παράγουν καυσαέριο που καταστρέφει το Όζον.
• Να μην σκοτώνουν αλόγιστα τα ζώα και τα φυτά του πλανήτη, παρά μόνο τα απαραίτητα.
• Να αγαπούν τη φύση αλλά και τον πλανήτη.

Αν γίνουν όλα αυτά, τότε ο κόσμος που ονειρεύονται μπορεί εύκολα να γίνει πραγματικότητα. Μπορεί ο πλανήτης να ξαναγίνει παραμυθένιος και συνεπώς να φιλοξενήσει παραμυθένιους ανθρώπους, ήρωες και ηρωίδες.

Και πώς τον ονειρεύονται;

• Με άφθονα φυτά και δένδρα μέσα στις πόλεις αλλά και γεμάτο με δάση
• Με άφθονο καθαρό νερό που ρέει αβίαστα σε καταρράκτες, ποτάμια και λίμνες.
• Με δρόμους χωρίς αυτοκίνητα ή μηχανήματα που παράγουν καυσαέριο αλλά με ποδήλατα ή ακόμη και με άλογα.
• Με πόλεις που να έχουν μικρά πάρκα αντί για πεζοδρόμια και σπίτια μικρά με κήπους, βαμμένα με ωραία χρώματα φωτεινά και ζωντανά.
• Με δρόμους που θα έχουν όμορφα ονόματα όπως «γυάλινη θάλασσα», «οδός των κοχυλιών»,αποτυπώματα αγνότητας και αγάπης.
• Με έναν πολιτισμό που θα επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν τη δυνατότητα να κερδίζουν τα πράγματα με την αξία τους.
• Με αρχηγούς που να αγαπούν περισσότερο τους ανθρώπους παρά τον εαυτό τους.
• Και τέλος με ανθρώπους που θα μπορούν να είναι φίλοι με όλο τον κόσμο και που θα αγαπούν τη φύση.

Η ομάδα των παιδιών που συνετέλεσαν στη δημιουργία αυτού του άρθρου απαρτίζονταν από τη Βάσια 12 ετών, τον Κωνσταντίνο 9 ετών, την Ευαγγελία 9 ετών και το Δημήτρη 5 ετών.

Συγγραφέας: Τύμη Ντόρα

Από το ίδιο Τεύχος

Περισσότερα Άρθρα ΚΟΙΝΩΝΙΑ