Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της βιασύνης είναι ότι παίρνει πολύ χρόνο»
Gilbert Keith Chesterto
Αυτή είναι μία αρχαία αφρικανική ιστορία για ένα τρόπο ζωής στον οποίο οι πράξεις πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση και η καρδιά προς άλλη επειδή δεν υπάρχει χρόνος για να συναντηθούν.
Η ιστορία έχει ως εξής: Λέγεται πως ένας άντρας εισχώρησε στα αφιλόξενα εδάφη της Αφρικής. Μόνο οι αχθοφόροι του τον συνόδευαν. Ο καθένας είχε ένα μεγάλο μαχαίρι στα χέρια του και καθάριζε τον δρόμο μέσα στη μεγάλη βλάστηση. Ο σκοπός τους ήταν να συνεχίσουν να προχωρούν με κάθε κόστος.
Αν συναντούσαν ένα ποτάμι, το διέσχιζαν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αν υπήρχε κάποιος λόφος, επιτάχυναν τον ρυθμό τους για να μην χάσουν ούτε λεπτό. Αλλά ξαφνικά οι αχθοφόροι σταμάτησαν. Ο εξερευνητής ήταν έκπληκτος. Περπατούσαν μόνο για λίγες ώρες. Οπότε τους ρώτησε: «Γιατί σταματήσατε; Κουραστήκατε ήδη μετά από λίγες ώρες περπατήματος;» Τότε ένας από τους αχθοφόρους τον κοίταξε και είπε: «Όχι κύριε, δεν κουραστήκαμε. Απλώς κινούμαστε πολύ γρήγορα και αφήσαμε πίσω την ψυχή μας. Τώρα την περιμένουμε να μας φτάσει.»
Πηγή: MARIA KANTHER, http://zachariasandfriends.com