Οι ρυθμοί των Πολιτισμών και της Ιστορίας

Σύμφωνα με τη Δεύτερη Κοσμική Αρχή της Αναλογίας, που αναφέρεται στο βαθειά εσωτερικό κείμενο του Κυμβαλείου, ο φυσικός ρυθμός της Μετενσάρκωσης εκφράζεται επίσης στους Κύκλους της Ιστο­ρίας, της Ανόδου, της Πτώσης και της διαδοχής των Ανθρώπινων Πολιτισμών.

Μια απ’ τις βασικές και πιο μυστηριώδεις ιδιότητες της Ζωής, σ’ όλα της τα επίπεδα εκδήλωσης, είναι η εξάρτησή της από ρυθμούς και κύκλους. Από έναν μικροοργανισμό μέχρι τους μεγάλους οργανισμούς των φυλών και των πολιτισμών και από ένα άτομο μέχρι έναν Γαλαξία, όλα στο Σύμπαν υπακούουν στον νόμο των ρυθμών. Υπάρχουν μεγάλοι και μικροί ρυθμοί τόσο στον άνθρωπο όσο και σε ανώτερους συλλο­γικούς οργανισμούς, όπως είναι, για παράδειγμα, η Ανθρωπότητα, μια φυλή, ένας πολιτισμός ή μια πόλη. Αυτοί οι ρυθμοί συνδέονται τόσο μεταξύ τους όσο και με τον Μακρόκοσμο των πλανητών και των άστρων με θαυμάσια ακρίβεια και συντονισμό.

Στην ανθρώπινη περίπτωση, ο ρυθμός της Μετενσάρκωσης μπορεί να θεωρηθεί ένας μακρόρυθμος. Όταν, όμως, ενσωματώνεται στον κύκλο ενός Πολιτισμού, αποτελεί έναν μικρόρυθμο. Στον άνθρωπο υπάρχουν διάφοροι μικρόρυθμοι δεκαετείς ή και ετήσιοι. Οι πιο σημαντικοί ωστόσο είναι τρεις. Ο πρώτος διαρκεί 23 ημέρες και αφορά στους κύκλους του φυσικού σώματος. Δηλαδή κάθε 23 ημέρες το ανθρώπινο σώμα, από ενεργητική άποψη, περνάει από μια καμπή ή μια κάθοδο. Ο δεύτερος συνδέεται με τον σεληνιακό ρυθμό, όπως ο προηγούμενος με το γήινο, διαρκεί 28 ημέρες και ευθύνεται για τις ψυχολογικές εναλλαγές. Ο τρίτος διαρκεί 31 μέρες, ρυθμίζει τη νοητική δραστηριότητα και συσχετίζεται με τον Ήλιο (1).

Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι οι ρυθμοί, τόσο οι φυσιολογικοί όσο και αυτοί των αόρατων ψυχολογικών και νοητικών σωμάτων (τα οποία συνδέονται περισσότερο με τις λεπτές αστρολογικές επιδράσεις), έχουν την τάση να προσαρμόζονται στο περιβάλλον, στους ρυθμούς της Γης, της Σελήνης, του Ήλιου, των πλανητών και των άστρων. Οι τέσσερις κύριοι περιβαλλοντικοί ρυθμοί σε σχέση με τη Γη είναι ο καθημερινός ρυθμός, που εξαρτάται απ’ την περιστροφή του πλανήτη κάθε εικο­σιτετράωρο, ο μηνιαίος ρυθμός της Σελήνης, που περιφέρεται γύρω απ’ τη Γη, ο ετήσιος ρυθμός της γήινης περιφοράς γύρω απ’ τον Ήλιο και τέλος ο ρυθμός των ηλιακών κηλίδων κάθε 11 περίπου χρόνια. Αυτοί οι ρυθμοί είναι οι βασικότεροι ρυθμιστές της φυσικής και πρανικής ζωής πάνω στη Γη.

Υπάρχουν όμως μεγαλύτεροι ρυθμοί, οι οποίοι ευθύνονται για τη ζωή σε άλλα ανώτερα επίπεδα συνείδησης. Ο ρυθμός της λεγόμενης μετατόπισης του περιήλιου της Γης (το σημείο που η γήινη τροχιά βρίσκεται εγγύτερα στον Ήλιο) που ολοκληρώνει έναν κύκλο κάθε 108.000 χρόνια περίπου και ο ρυθμός της μετάπτωσης των ισημεριών της Γης (26.000 χρόνια περίπου), για παράδειγμα, παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στην καθιέρωση των Ιστορικών κύκλων που σχετίζονται με τις ανόδους και τις πτώσεις, τις γεννήσεις και τους θανάτους των πολιτισμών και των εθνών. Η αρχέγονη εσωτερική παράδοση της Ανατολής και της Δύσης (2) διδάσκει την ύπαρξη μεγάλων και μικρών ιστορικών Κύκλων, που στα σανσκριτικά ονομάζονται ΓΙΟΥΓΚΑ (Κρίκος) και αλληλοσυνδέονται καθώς ξετυλίγεται η ανθρώπινη ιστορία. Αυτοί οι κύκλοι, που διέπουν την ανθρώπινη ιστορική εξέλιξη, συντονίζονται με μεγαλύτερους Κοσμικούς Ρυθμούς, των οποίων είναι αντανακλάσεις.

Η βασικότερη μονάδα του ιστορικού χρονικού ρυθμού είναι η λεγόμενη ΚΑΛΙ ΓΙΟΥΓΚΑ που διαρκεί 432.000 χρόνια. Αυτός ο αριθμός δεν είναι βέβαια τυχαίος, αλλά συνδέεται με τους δύο μεγάλους κοσμικούς ρυθμούς της Γης που αναφέραμε προηγουμένως, της μετατόπισης του περιηλίου και της μετάπτωσης των Ισημεριών. Το τετραπλάσιο της περιόδου της μετατόπισης είναι η διάρκεια αυτής της Γιούγκα. Επιπλέον, η περίοδος της μετατόπισης πλησιάζει το τετραπλάσιο της διάρκειας της μεταπτωτικής περιόδου, η οποία αντιστοιχεί απ’ τη μια με τον αριθμό των ανθρώπινων αναπνοών που γίνονται σε μια μέρα και απ’ την άλλη με το χιλιαπλάσιο της διάρκειας της περιφοράς του ηλιακού μας συστήματος γύρω απ’ το κέντρο του Γαλαξία μας.

Αυτοί και άλλοι πολλοί ρυθμικοί συντονισμοί Μικρόκοσμου – Μακρόκοσμου αποτελούν θαυμάσια έκφραση της Παγκόσμιας Διάνοιας και της ουσι­αστικής ένωσης των Πάντων, επειδή, όπως λέει η Αρχή της Αναλογίας, «όπως είναι πάνω είναι και κάτω και όπως είναι κάτω είναι και πάνω».

Σύμφωνα με την Εσωτερική Διδασκαλία, η έναρξη της τελευταίας περιόδου της Κάλι Γιούγκα έγινε περίπου πριν από 5.000 χρόνια. Τότε άρχισε μια μαύρη, σιδερένια, υλιστική εποχή για την Ανθρωπότητα. Η λέξη Κάλι στα σανσκριτικά σημαίνει ακριβώς αυτό.

Πριν όμως απ’ την έναρξη της Γιούγκα του Σιδήρου και του Σκο­ταδισμού υπήρξαν άλλοι ιστορικοί κύκλοι, των οποίων η διάρκεια ρυθμίζεται ανάλογα με το μεγάλο εσωτερικό νόμο της Τετρακτύος, που ήδη αναφέραμε προηγουμένως. Με βάση τη μονάδα της Κάλι Γιούγκα, ο προηγούμενος κύκλος διαρκεί το διπλάσιο χρόνο, ο προπροηγού­μενος τον τριπλάσιο και ο τελευταίος τον τετραπλάσιο, σύμφωνα με τον ακόλουθο πίνακα:

  1. Κάλι Γιούγκα ή Σιδερένια Εποχή                      432.000 χρόνια
  2. Ντυαπάρα Γιούγκα ή Χάλκινη Εποχή              864.000 χρόνια
  3. Τρέτα Γιούγκα ή Ασημένια Εποχή                 1.296.000 χρόνια
  4. Κρίγια ή Σάττβα Γιούγκα ή Χρυσή Εποχή   1.728.000 χρόνια

Το σύνολο των Τεσσάρων αυτών Εποχών, που συνδέονται εσω­τερικά με τα 4 μέταλλα και τα 4 Στοιχεία, ονομάζεται Μάχα Γιούγκα (ίδια ρίζα με την ελληνική λέξη «μέγας» και ίδιας σημασίας) και διαρκεί το δεκαπλάσιο της βασικής μονάδας της Κάλι Γιούγκα. Για τους ίδιους ρυθμούς μας μιλάει ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέρες» (3), ο Πλά­τωνας στους «Νόμους» και σε άλλους διαλόγους του και τόσοι άλλοι κλασικοί Δυτικοί Φιλόσοφοι.

Με τη σειρά της, η Μάχα Γιούγκα Εποχή είναι ένας μικρός χρονικός Κύκλος που ενσωματώνεται σε άλλους μεγαλύτερους φτάνοντας ως τη διάρκεια της ζωής του Συμπαντικού Οργανισμού, του Σώματος της Θεότητας. Ένας τέτοιος Κύκλος είναι το ΚΑΛΠΑ το οποίο αποτελείται από 2.000 Μάχα Γιούγκα, δηλαδή από 8.640.000.000 χρόνια. Στην ινδική φιλοσοφία ονομάζεται επίσης «Μέρα και Νύχτα του Βράχμα». Η Μέρα αντιστοιχεί με την περίοδο δράσης ενός Εκδηλωμένου Κόσμου ή Πλανήτη και η Νύχτα με την περίοδο ανάπαυσης. Αυτές οι περίοδοι λέγονται επίσης ΜΑΝΒΑΝΤΑΡΑ και ΠΡΑΛΑΓΙΑ αντίστοιχα. Τριακόσιες εξήντα απ’ αυτές τις Μέρες και Νύχτες αποτελούν έναν ακόμη μεγαλύτερο Χρο­νικό Κύκλο, το «Έτος του Βράχμα», ενώ 100 απ’ αυτά τα Θεία Έτη αποτελούν μια «Εποχή ή Ζωή του Βράχμα» με διάρκεια 311.040.000.000.000 δικά μας, γήινα χρόνια.

Την ίδια Γνώση για τους Ιστορικούς Ρυθμούς είχαν οι Αρχαίοι Μαζδεϊστές ή Μάγοι (η Χαλδαϊκή ρίζα «μαγ» είναι ίδια με της ελληνικής λέξης «μέγας» και ίδιας σημασίας) της Περσίας. Αν διαιρέσουμε ένα Μάχα Γιούγκα δια 360 θα έχουμε τη διάρκειά του σε «Θεία Έτη», δηλαδή 4.320.000: 360=12.000, διάρκεια που την ονόμασαν «Κύριο Χρόνο Μακράς Διάρκειας» (Ζουρβάν Δαρέγκο Υαδάτα). Αντίθετα, το «Ζουρβάν Ακαράνα» είναι ο Χρόνος χωρίς όρια που ανέφερε ο Ζαρατούστρα, ο Χρόνος της Αιωνιότητας πέρα απ’ τον Χώρο και τον Χρόνο, ο Κάλα του Παραβραχμάν (4).

Σε κάθε Γιούγκα κυριαρχούν ορ­ι­σμένα χαρακτηριστικά, ανθρώ­πινοι τύποι, νοοτροπίες, αρετές, πολιτεύματα, τα οποία διαδέχονται το ένα τ’ άλλο ώσπου να ξαναρχίσει ο Κύκλος απ’ την αρχή με μια νέα Χρυσή Εποχή. Τα χαρακτηριστικά αυτά θα επανέλθουν αλλά σε μια ανώτερη κλίμακα ή στροφή της αναβατικής κωνικής Σπείρας της Εξέλιξης. Συνοψίζουμε μερικά στοιχεία:

Η διαδοχή των στοιχείων αυτών επαναλαμβάνεται επίσης, σε μικρογραφία, μέσα στον κάθε κύκλο, έτσι ώστε μεγάλοι και μικροί κύκλοι αλληλοσυνδέονται αδιάκοπα. Για παράδειγμα, ο κύκλος διαδοχής των πολιτευμάτων επαναλαμβάνεται, με μικρότερες διάρκειες μέσα στο κάθε πολίτευμα, σαν μικρόκυκλος ή υπόκυκλος. Όπως είπαμε και προηγουμένως όμως, οι διάρκειές τους δεν είναι ίδιες, αλλά ρυθμί­ζονται σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Νόμο της Τετρακτύος: 1,2,3 και 4. Για παράδειγμα, με την έναρξη της Κάλι Γιούγκα το 3.001 π.Χ., η ανθρωπότητα μπήκε στο γενικό Δημοκρατικό πολίτευμα. Αλλά μέσα σ’ αυτό, έως σήμερα και στους διάφορους πολιτισμούς, εναλλάχτηκαν πολλοί υπόκυκλοι αλληλοδιαδοχής όλων των πολιτευμάτων. Είναι σαν χροιές μέσα στο γενικό χρώμα.

Άλλοι σημαντικοί Ιστορικοί Κύκλοι είναι αυτοί που βρίσκουμε στην Αίγυπτο, στους Μάγιας και τους Αζτέκους σε σχέση με το άστρο Σείριο και τον πλανήτη Αφροδίτη. Ο Κύκλος του άστρου Σωτήρ (Σείριος του Μεγάλου Κυνός) διαρκούσε 1.460 χρόνια. Ο Σείριος ερχόταν μαζί με τον Ήλιο την πρώτη μέρα του μήνα Θωτ δείχνοντας την πλημμύρα του Νείλου. Συσχετιζόταν με το ηλιακό έτος, αλλά, αφού το πολιτικό έτος καθυστερούσε ένα τέταρτο της ημέρας κάθε χρόνο, δημιουργούταν μια διαφορά ανάμεσα στους δύο κύκλους, τον Σειριακό και τον Ηλιακό, ώστε μόνο με το πέρασμα 1.460 χρόνων μπορούσαν να ξανα­συμ­πέσουν. Αυτός ο κύκλος λεγόταν «του Φοίνικα» και αντιστοιχεί με 4 φορές επί 365 χρόνια, δηλαδή 4 Σειριακά χρόνια, των οποίων οι μέρες είναι τα δικά μας γήινα χρόνια. Οι Αιγύπτιοι Μύστες είχαν καταγράψει στα αρχεία τους αρκετούς απ’ τους κύκλους αυτούς στη μακρόχρονη ιστορία του Πολιτισμού τους.

Στους Νοτιοαμερικάνικους Πολιτισμούς, ο ηλιακός ετήσιος ρυθμός συνέπιπτε με το Ιερό Έτος του πλανήτη Αφροδίτη κάθε 54 χρόνια, οπότε γινόταν η Τελετή της Ανανέωσης της Φωτιάς στις κορυφές των λόφων. Αντιστοιχεί, αν και είναι μικρότερης διάρκειας, με τον Αιγυ­πτιακό Κύκλο του Φοίνικα της Ανάστασης. Η γέννηση, η ανάπτυξη, ο θάνατος και η ανάσταση ή η μετενσάρκωση των Πολιτισμών γίνεται σύμφωνα μ’ αυτούς τους Ιστορικούς Ρυθμούς για τους οποίους ανα­φέραμε μερικά παραδείγματα.

Τι είναι όμως αυτό που μετενσαρκώνεται στους Πολιτισμούς; Εδώ χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι μια πολιτισμική μορφή αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό με δικά του χαρακτηριστικά σε όλα τα επίπεδα, του οποίου κύτταρα ή άτομα είναι οι άνθρωποι που τον συγκροτούν. Αυτό το οργανικό Ον έχει, όπως κάθε ον στη φύση, μια Προσωπικότητα και ένα Εγώ ή Πνεύμα. Η προσωπικότητά του είναι τετραπλής φύσης. Αποτελείται από μια Νοοτροπία Κουλτούρας, τον τρόπο αντιμετώπισης δηλαδή των Τεχνών, των Επιστημών και των Γραμμάτων (Νοητικό), ένα χαρακτήρα, δηλαδή τα ήθη, τα έθιμα, τις λαϊκές γιορτές και τελετές (Αστρικό), μία αντίληψη περί εργασίας, εμπορίου και κοι­νω­νι­κών υπηρεσιών (Βιοενεργειακό) και τέλος από συγκεκριμένες φυσικές εκφράσεις στα τεχνικά θέματα, στα υλικά και στη μορφή των οι­κο­δομών, στις εγκαταστάσεις, στις ενδυμασίες, στην υγιεινή κ.λπ. (φυσικό επίπεδο).

Αυτά τα στοιχεία φθείρονται, αλλάζουν, μεταβάλλονται και εξα­λείφονται με τον θάνατο του Πολιτισμού (5). Το Πνεύμα τους όμως δεν πεθαίνει. Παραμένει και, αργά ή γρήγορα, θα μετενσαρκωθεί σ’ έναν επόμενο Πολιτισμό με νέα στοιχεία, νοοτροπία, χαρακτήρα κ.λπ. Σαν παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε τον Τρωικό Πολιτισμό που μετενσαρκώθηκε, μέσω του Πρίγκιπα Αινεία, στον Ρωμαϊκό, όπως υποδηλώνει ο ίδιος ο Βιργίλιος στην Αινειάδα. Η Ιταλική Αναγέννηση, που ήταν μια μετενσάρκωση του Πνεύματος του Κλασικού Ελληνικού Πολιτισμού, και το Μακεδονικό Πνεύμα, που μετενσαρκώθηκε στη Δύση των Σταυροφοριών, είναι άλλα ενδεικτικά παραδείγματα. Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης μπορεί ν’ αναζητήσει περισσότερα στοι­χεία στα θαυμάσια έργα των Χέργκελ, Σπέγκλερ και Α. Τόυνμπυ για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας (6).

Το Πνεύμα ενός Πολιτισμού είναι τα Ιδανικά, οι υψηλές Ιδέες, οι πνευματικές κατακτήσεις και οι γραμ­μές συμπεριφοράς και δράσης που τον εμψύχωσαν πέρα απ’ τις προσαρμογές που αναγκάζεται να κάνει στον ιστορικό χρόνο και τον γεωγραφικό χώρο. Η πεμπτουσία των θρησκευτικών, φιλοσοφικών και πολιτικών στοιχείων αποτελεί το γνώρισμα της Ψυχής του Πολι­τισμού. Αυτή δεν πεθαίνει μαζί του, αλλά μετά από μια μικρότερη ή μεγαλύτερη περίοδο ανάπαυσης ή νάρκης θα μετενσαρκωθεί ξανά σε νέες πολιτισμικές μορφές, σ’ άλλο χρόνο και ίσως σ’ άλλο, εντελώς διαφορετικό, χώρο ανάλογα με τις Καρμικές ανάγκες της ακο­λου­θώντας την Κοσμική Μοίρα της προς την Τελειότητα.

 

 

 

 

(1) Για περισσότερα στοιχεία βλ. «Οι Βιόρυθμοι» του Μπέρναντ Γκίττελσον, Εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1979

(2) Στη Μπαγκαβάντ Γκίτα της Ινδίας και αντίστοιχα στην Πλατωνική και Στωική Φιλοσοφία – ως κύριοι αντιπρόσωποι – συναντάμε τα καλύτερα παραδείγματα για την έννοια των ιστορικών ρυθμών.

(3) Σ’ αυτό το έργο, ο ποιητής Φιλόσοφος μιλάει για τη μυθική Ιστορία της ανθρωπότητας διαιρώντας την σε Γένη και συσχετίζει συμβολικά τα χαρακτηριστικά τους με τα 4 μέταλλα.

(4) Η έννοια Παραβραχμάν σημαίνει «Αυτό που είναι πέρα απ’ τις Ζωές και τους θανάτους του Βράχμα», δηλαδή του Εκδηλωμένου Σύμπαντος, σε όλα τα Επίπεδα, απ’ το Ατμα μέχρι το Αιθερο-φυσικό.

(5) Βλ. «Πολιτεία», κεφ.8.

(6) Βλ. «Ιστορία της Φιλοσοφίας» του Χέγκελ, Εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1980. «Σπουδή της Ιστορίας», του A. J. TOYNBEE, Εκδ. Αφοί Συρόπουλοι, Αθήνα 1970.

Ετικέτες: Αρχή της Αναλογίας Άστρα Γαλαξίας Γη Γιούγκα Ήλιος Ιστορία Κάλι Γιούγκα Κάλπα Κοσμική Αρχή Κοσμικός Ρυθμός Κυμβάλειο Μακρόκοσμος Μανβάνταρα Μάχα Γιούγκα μετενσάρκωση Μικρόκοσμος Ντυαπάρα Γιούγκα Πλανήτες Πολιτισμός Πραλάγια Ρυθμοί Πολιτισμών Ρυθμός Ιστορίας Σάττβα Γιούγκα Σελήνη Σύμπαν Τρέτα Γιούγκα Χρυσή Εποχή
Εκτύπωση

Από το ίδιο Τεύχος

Περισσότερα Άρθρα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σχετικά Άρθρα

×