Αρμονικός Συντονισμός Ορχήστρας

Μία ορχήστρα έχει την ικανότητα να μπορεί να αγγίζει την ψυχή με ήχους, δημιουργώντας συναισθήματα που φτάνουν μέχρι το βάθος της ύπαρξής μας. Πώς γίνεται όμως να συνεργάζονται τόσα πολλά διαφορετικά μουσικά όργανα για να πετύχουν μία τόσο ζηλευτή αρμονία;

Όλα ξεκινούν από τον Μαέστρο, την ψυχή της ορχήστρας. Είναι το κέντρο στο οποίο συντονίζονται όλα τα μέλη της ορχήστρας. Είναι ο οδηγός τους, αυτός που μεταβιβάζει όλο το έργο, μοιράζει τους ρόλους, δίνει ρυθμό, εμπνέει και βοηθάει όλους τους μουσικούς, στο να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Είναι ο άνθρωπος που ενώνει την τεχνική με την τέχνη και χρειάζεται να έχει μία βαθιά κατανόηση της μουσικής, του σκοπού του έργου και των ανθρώπων με τους οποίους πρόκειται να συνεργαστεί.

Καλλιεργεί την εμπιστοσύνη προς τον ίδιο, αλλά και προς τους άλλους. Άλλωστε για να υπάρχει αρμονία χρειάζεται και τα δύο μέλη, μαέστρος – μουσικοί, να μπορούν να επικοινωνούν ουσιαστικά και οι καρδιές τους να είναι ενωμένες.

Στη συνέχεια έχουμε τα μουσικά όργανα που συνεργάζονται μεταξύ τους, όπως θα έκανε ένας ζωντανός οργανισμός, χωρίς όμως να χάσει το καθένα τη διαφορετικότητά του.

Τα έγχορδα: Βιολιά, βιόλες, τσέλα και κοντραμπάσα αποτελούν τον πυρήνα της ορχήστρας, δημιουργώντας μελωδίες και αρμονίες που αγγίζουν την καρδιά.

Τα ξύλινα πνευστά: Φλάουτα, όμποε, κλαρινέτο και φαγκότο προσφέρουν λυρικές πινελιές, ζεστές μελωδίες και παιχνιδιάρικα μοτίβα.

Τα χάλκινα πνευστά: Τρομπέτα, τρομπόνι, γαλλικό κόρνο και τούμπα φέρνουν λάμψη και μεγαλοπρέπεια, τονίζοντας δυναμικές στιγμές και προσδίδοντας επιβλητικότητα.

Τα κρουστά: Τύμπανα, κρουστά, ξυλόφωνο και καμπάνες δίνουν ρυθμό και ενέργεια, χρωματίζοντας το μουσικό τοπίο με ζωντάνια και ένταση.

Για να επιτευχθεί όμως το ζητούμενο αποτέλεσμα χρειάζονται να αφιερωθούν πάρα πολλές ώρες προετοιμασίας στις πρόβες. Εκεί θα λέγαμε πως εκτός από τις μουσικές τεχνικές που ανταλλάσουν οι συμμετέχοντες, αναπτύσσουν και αξίες όπως είναι η αλληλεγγύη, ο σεβασμός και η κατανόηση, γιατί πραγματικά οι άνθρωποι ενώνονται πρώτα μεταξύ τους και μετά πάνω στη σκηνή.

Ο καθένας μελετάει στην αρχή το κομμάτι που έχει αναλάβει μόνος του, τελειοποιώντας συνεχώς το παίξιμό του. Στη συνέχεια και σε συνεργασία με τον μαέστρο, αρχίζει να βρίσκει ο καθένας τον ρόλο του και όλοι να κατακτούν μία αρμονία μεταξύ τους. Δίνοντας έμφαση και επιμένοντας στις λεπτομέρειες είναι που τελικά το αποτέλεσμα γίνεται όλο και πιο αρμονικό. Χρειάζεται δηλαδή οι μουσικοί να είναι πολύ συνειδητοί στο κομμάτι της πρόβας για να μπορούν να διορθώνονται και να βελτιώνονται κάθε φορά, σύμφωνα με τις οδηγίες του μαέστρου.

Για να λειτουργήσουν όλα αυτά και τελικά να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, το κλειδί είναι η συνεργασία. Οι άνθρωποι δηλαδή να είναι συνειδητοί, ότι αυτό που δημιουργούν, είναι μία πολύ ωραία προσφορά προς το κοινό τους, την οποία θα πετύχουν μόνο όταν ο καθένας εκτελεί το δικό του κομμάτι, όσο πιο άψογα μπορεί.

Μία ορχήστρα που είναι συντονισμένη και λειτουργεί με αρμονία, μπορεί να είναι για εμάς ένα παράδειγμα συμβίωσης και ένα παράδειγμα ζωής. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι ο καθένας από εμάς, έχει μία ιδιαίτερη δύναμη – μελωδία που καλείται να εκφράσει και να προσφέρει στους άλλους. Κάθε «στραβοπάτημα» μας κάνει όλους να ακουγόμαστε «εκτός τόνου» και να μην έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε. Αντίθετα όμως, αν καταφέρει ο καθένας να παίξει τον δικό του ρόλο όσο καλύτερα μπορεί στη ζωή, τότε το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό, κάτι που μπορεί να μας μαγέψει και να μας ταξιδέψει, μία χρυσή στιγμή που μπορεί να φτάσει μέχρι την ψυχή μας.

Έτσι είναι και μία κοινωνία όπου οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και συντονισμένοι με το κέντρο τους, με τον μαέστρο τους, με το πιο υψηλό σημείο τους, δηλαδή με την Ακρόπολή τους.

Συγγραφέας: Τζουνάκος Νικόλαος

Από το ίδιο Τεύχος

Περισσότερα Άρθρα TEXNH

Σχετικά Άρθρα